Eén puntje scheidt Cercle Brugge nog van de titel in tweede klasse. ‘Als we promoveren,’ klinkt het ambitieus, ‘is het niet om meteen weer te zakken. Dan willen we in eerste blijven.’

Behoorlijk groen-zwart kleurde het Regenboogstadion zondagmiddag. Tegen de drieduizend supporters van Cercle Brugge zakten er zondag af naar Waregem. Twee weken eerder waren ze al met 1500 naar Ingelmunster getrokken. Zelden dit seizoen volgden minder dan duizend fans Cercle op hun toernee door België. Op verplaatsing trekt de tweede club van Brugge bijna evenveel aanhangers als bij haar thuiswedstrijden. Dat komt, weten kenners, omdat Cercle veel zetelsupporters heeft : mensen die met geen stokken het huis uit te krijgen zijn.

Een half uur voor de aftrap van een doordeweekse thuismatch rijd je zó nog de parking van het Jan Breydelstadion op. Tijd te over om nog rustig een braadworst naar binnen te werken. Zelfs de spelers verzamelen pas anderhalf uur voor de aftrap op het stadion. Toen Cercle nog een eersteklasser was, was dat viér uur vooraf, maar na het eten verveelde iedereen zich steendood.

Bij thuisduels van Cercle oogt het stadion nog groter dan het is. Zo leeg is het dan. Tien dagen geleden voor de partij tegen Ronse daagden er 2600 toeschouwers op, die vooral in de hoofdtribune plaatsnamen. De grote tribune aan de overkant bleef gesloten, net als de immense perszaal die enkel bij de thuismatchen van Club open gaat. Achter het rechterdoel zaten in een veel te ruim bemeten bezoekersvak 62 meegereisde fans van Ronse. Maar in de benedensectie achter het linkerdoel ging de 300 man sterke spionkop van Cercle al na een paar minuten aan het zingen. Al gauw deed het ‘hele’ stadion mee. Wie zes jaar weg is geweest, schrikt : is dit het ingedommelde Cerkeltje ?

Nee, want Cercle lééft, zij het meer rond dan op het veld. Helemaal verkrampt zette de best voetballende ploeg van tweede klasse de eindsprint naar de titel in. Eén speler is er overgebleven van het team dat zes jaar geleden uit eerste klasse degradeerde : verdediger Giovanni De Keyser, die na een omweg via Antwerp weer thuis kwam. Vijf buitenlanders staan er in de basis, onder wie de ervaren Tsjechische middenvelder Roman Vonasek (Lokeren), die samen met aanvaller Kristof Arijs (Deinze) in januari gehaald werd. Verder Mohammed Kanu uit Sierra Leone, de Deense spits Ole Butz (uit het Deense amateurvoetbal gehaald), de Franse middenvelder Mohamed Berthé (een beer van een vent, in Schotland gevoetbald en weggehaald bij Strombeek), en Kader Camara (met trainer Jerko Tipuric van het opgedoekte RC Zuid-West gekomen).

Verrassend is dat de stek van verdedigende middenvelder is weggelegd voor Vital Borkelmans (39), de man die een carrière lang de linkerflank afdweilde. Borkelmans wroet en loopt en krijgt applaus. Niet evident voor iemand met zijn Clubverleden. Hij wil best nog een jaar mee. “Maar of het nog een heel seizoen lukt in eerste klasse, dat weet ik niet.”

Wat Cercle tegen Ronse liet zien, was in elk geval niet voldoende voor een rustig verblijf in eerste klasse, weet ook Borkelmans. De supporters was het een zorg. Als de spelers na de 3-0 zege van het terrein stapten, zongen ze met zijn allen : kampioen, olé olé ! Terwijl Tina Turners Simply the Best uit de luidsprekers schalde, verlieten de supporters tevreden het stadion. Om half elf die avond stonden ze in de Cercle Pub onder de hoofdtribune nog op de tafels. Tot op straat was te horen hoe iedereen We are the Champions meebrulde.

Afgelopen zondag, na het gelijkspel op Zulte-Waregem, was er nog steeds niemand die twijfelde aan de goede afloop van het kampioenschap. Op de slotspeeldag heeft Cercle genoeg aan een punt tegen Dessel, terwijl Eupen in de slag moet met het nog op een eindrondeticket azende Wezet.

Op doordeweekse dagen zijn het een handvol habitués die net op tijd aan komen fietsen, om de spelers, zo rond een uur of vijf, naar het oefenterrein te zien stappen. Behalve de spelers en de trainers Tipuric en Ronny Desmedt heeft Cercle alleen nog een secretaris voltijds in dienst, en een commercieel verantwoordelijke die op commissie werkt. Soms komt de ploegafgevaardigde op het secretariaat een handje toesteken, zijn vrouw runt de clubshop. Qua accommodatie, faciliteiten en organisatie is Cercle altijd een beetje een eersteklasser gebleven, maar het profstatuut liet het drie jaar geleden achter zich. Op dat moment was het spaarpotje op, dat zuinige beheerders hadden aangelegd. Met de verkoop van Geoffrey Claeys aan Feyenoord, bijna zeven jaar geleden, passeerde Cercle voor het laatst langs de kassa.

Het eerste seizoen in tweede klasse verkeek Cercle zich flink op het voetbal daar. Toen het na twee kampioenschappen nog steeds de terugkeer naar het hoogste niveau niet had gerealiseerd, bleven de toeschouwers weg. Van gemiddeld 2500 toeschouwers, evenveel als in eerste, ging het plots naar 1500. Twee jaar geleden werd het dieptepunt bereikt, met af en toe minder dan duizend kijkers. Prompt halveerde Cercle het budget. Sinds vorig jaar is dat vastgesteld op 1,1 miljoen euro, nog altijd een topbudget voor tweede. Spelers kregen te horen wat ze maximaal konden verdienen. Wie zich daar niet in kon vinden, mocht gratis weg of kreeg de raad nog een deeltijdse job te zoeken. De trainingen overdag werden vervangen door sessies in de vooravond. Dit jaar groeide het aantal spelers dat zich kan vrijmaken voor de twee ochtendtrainingen die er per week worden georganiseerd, aan tot tien.

Vijf jaar na zijn laatste passage bij Cercle (hij werd er ontslagen halfweg het degradatieseizoen) proeft Jerko Tipuric een andere sfeer. “De tijd van Cerkeltje is voorbij”, zegt hij. “Cercle is volwassen geworden. Dertig procent van wat de club vroeger was, is gebleven : de familiale sfeer. Het grootste verschil met vroeger is dat Cercle nu ambitie heeft. Vroeger werd daar niet over gesproken. Dit seizoen werd er al na tien dagen gescandeerd : Jerko buiten ! Dat tekent de toegenomen ambitie. Fantastisch vond ik dat, want het betekent dat men hier veel meer verwacht nu. Vroeger was het allemaal goed, alsof het niemand wat kon schelen wat er gebeurde. De voedingsbodem voor de huidige ambitie ligt voor de hand : het is het resultaat van vijf jaar frustratie in tweede klasse. De wil om succes te halen voel je bij de spelers, het bestuur, de sponsors én de supporters.”

De competitiestart was moeilijk omdat de spelers slechts druppelsgewijs arriveerden. Tipuric kwam meteen onder vuur te liggen toen Cercle op de openingsspeeldag tegen nieuwkomer Eupen slechts gelijkspeelde. “Toen ik na afloop zegde dat Eupen een hele sterke ploeg had, werd er gelachen, alsof ik een excuus zocht.” Volgend jaar krijgt Cercle normaal opnieuw méér profspelers. In eerste klasse moet een club immers twintig profs in dienst hebben, al is er voor de nieuwkomers een overgangsjaar voorzien. Tipuric droomt er heimelijk van dat groen-zwart een paar beloften van Club haalt, die daar wegens de te grote concurrentie geen speelkansen krijgen. Investeringen in accommodatie moet Cercle om vanzelfsprekende redenen niet doen.

In vergelijking met vijf jaar geleden is ook het bestuur grondig vernieuwd. Het bestaat uit bijna allemaal nieuwe, jonge namen en straalt dynamiek uit. Het staat ook dicht bij de spelers. Voorzitter is sinds begin 2002 niet meer Paul Ducheyne. De Brugse jurist maakte na dertig jaar bewind plaats voor Frans Schotte (54), directeur van Standaard Boekhandel. Weg is ook het duo met de gouden neus voor goedkoop talent : Georges Ingelbrecht en Franky Carlier. Door de verkoop van dat talent slaagde Cercle er jaar na jaar in het jaarlijkse tekort op de begroting weg te werken. Niet dat beide mannen Cercle helemaal de rug hebben toegekeerd : een half uur voor Cercle-Ronse haastte Carlier zich het stadion in, terwijl Ingelbrecht de spelers en de sympathisanten na de partij even kwam begroeten in het spelershome.

De nieuwe Ingelbrecht en Carlier van Cercle zijn de beheerders Lieven Verschuere en Filip Ducheyne. Die laatste, een 38-jarige jurist, was eerst niet van plan in de voetsporen van zijn vader te treden. Maar omdat Cercle na het vertrek van Joris Lievens geen jurist meer had in zijn bestuur, liet hij zich overhalen om toch toe te treden. Niet dat hij wekelijks het vliegtuig opstapt op zoek naar buitenlands talent in exotische oorden, want daar heeft Cercle het geld niet meer voor. In tegenstelling tot vroeger heeft het ook geen beheerders meer in landen als Zambia, waardoor het makkelijk en goedkoop spelers als Kalusha of Musonda op de kop kon tikken.

Als het kampioen speelt, mikt Cercle op spelers met ervaring in eerste klasse. Filip Ducheyne : “Als we promoveren, is het niet om meteen weer te zakken. Nee, dan willen we in eerste blijven. Op termijn moeten we dan minimaal twintig profspelers hebben. Daarom zoeken we naar ervaren profs.” Niet de talentvolle jeugd van Club dus, die trainer Tipuric op het oog heeft. Wél drie, vier ervaren eersteklassers die een redelijk loon zullen kunnen verdienen en bereid zijn in hun contract een dubbel scenario te laten opnemen. Ducheyne : “Stel dat het tegen slaat, dan willen we niet gewurgd worden door langdurige contracten op eersteklasseniveau die we dan in tweede wegens dalende inkomsten niet langer kunnen honoreren.”

Cercle lééft in elk geval weer. Het heeft zelfs meer abonnees (1100) dan het had in eerste klasse (1000). In die eerste klasse zou de club alleszins meer ademruimte krijgen. Nu al zegden sponsors die helemaal niet geïnteresseerd waren in een avontuur tweede klasse hun steun toe bij een eventuele promotie. De volgende twee maanden wordt de basis gelegd voor het al dan niet verder overleven van de club. Filip Ducheyne : “Als we ons laten gaan, is het volgend jaar afgelopen. We zijn niet van plan ons te vergalopperen door de euforie.”

Dat niemand in eerste klasse op Cercle of andere tweedeklassers zit te wachten, stoort hem niet. “Wie van de achttien ploegen daar is het dit seizoen wél waard geweest om in eerste te voetballen ? Wij weten dat we niet de top zullen spelen in eerste, dat we iedere week zullen moeten vechten. Maar dát hebben we in tweede klasse alvast wél geleerd.”

Volgens Jerko Tipuric kan Cercle eerste klasse zeker iets toevoegen. “Stabiliteit. Je kan er van op aan dat Cercle op zijn minst het seizoen helemaal uitspeelt. Dat is al heel wat.”

door Geert Foutré

‘Na tien dagen al werd er gescandeerd : ‘Jerko buiten !’ Dat tekent de ambitie.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content