Vernederingen zijn essentieel om een stevige rivaliteit in stand te houden. Dat is niet anders in Asunción, de hoofdstad van Paraguay. Hier spreekt men nog altijd over el clásico de la burla (de derby van de spot) uit januari 1969. Bij een 1-1-stand dribbelde Miguel Angel Sosa, speler van Cerro Porteño, de keeper van de tegenstander, hij hield halt op de doellijn en zette zijn voet op de bal alsof hij wachtte op een reactie van de keeper vooraleer hij de bal in het doel tikte. Die dag won Cerro Porteño met 4-1 tegen zijn gezworen vijand Club Olimpia Asunción. Twee clubs uit de hoofdstad, twee verschillende maatschappijvisies.
Aan de ene kant is er Olimpia, bijgenaamd El Decano (De Oude), lange tijd beschouwd als de club van het establishment. Olimpia werd gesticht door een Nederlander die met een bal in Asunción aankwam en besloot daar op de Plaza de Armas een wedstrijdje te organiseren. Cerro Porteño werd tien jaar later opgericht, in 1912, in een volkswijk. De naam is politiek geladen, want de club werd vernoemd naar de heuvel waar in 1811 een veldslag plaatsvond met Argentijnse strijdkrachten uit Buenos Aires, een slag die erg belangrijk is voor de identiteit van de guarani. Ook de kleuren van Cerro Porteño, rood en blauw, zijn politiek getint: het zijn de kleuren van de twee politieke concurrenten uit die periode: de republikeinse Colorados en de Liberales. Cerro Porteño straalt dus patriottisme uit (via de naam) en tegelijk nationale verzoening (via de kleuren). De leuze van de club is dan ook Lucha y Unión (Strijd en Eenheid).
De verbale strijd om te bepalen wie van de twee clubs nu de grootste is, brandt los in alle cafés van de hoofdstad. Cerro Porteño telt meer aanhangers en heeft de meeste derby’s gewonnen, maar Olimpia heeft meer titels op zak en geniet bij de Paraguayanen veel aanzien wegens de successen in de Copa Libertadores. Drie keer wonnen de wit-zwarten die Zuid-Amerikaanse Champions League al (1979, 1990, 2002) en vorig jaar waren ze nog verliezend finalist. Olimpia is de enige Paraguayaanse club die de Copa Libertadores op haar naam wist te schrijven. Cerro Porteño bereikte wel al zes keer de halve finales, maar won nog nooit.
De derby van 1999 (verkeerdelijk de laatste clásico van het millennium genoemd) droeg alle emoties in zich. Olimpia had de eerste helft van het kampioenschap gewonnen en Cerro Porteño de tweede, zodat ze elkaar tegenkwamen in de grote finale. De heenmatch won Olimpia met 1-0, maar in de terugwedstrijd leidden de Azulgrana met 2-0. Toch wist Olimpia nog een ommekeer te bewerkstelligen (2-3) en haalde zo de titel binnen.
DOOR STÉPHANE VANDE VELDE
