Zag je in Patrick meteen een potentiële partner ?

“Hij viel mij in de discotheek toch meteen op, omdat hij tamelijk groot is en ik val op grote mannen. Ik was daar met een vriendin en zei tegen haar dat hij er wel een toffe gast uitzag. Toen hij mij iets later een drankje trakteerde, wist ik dat het goed zat.”

Speelde het een rol dat jij ouder was dan hem ?

“Ik denk het wel. Volgens mij zou Patrick het niet lang volhouden met een jong meisje. Ik sta altijd voor hem klaar en zorg ervoor dat hij al zijn rituelen voor een wedstrijd kan behouden. Vanaf woensdag begin ik speciaal te koken in het teken van zijn voetbal. Op vrijdagavond moet hij bijvoorbeeld altijd zijn duifje hebben.”

Wat voor iemand is Patrick ?

“Hij is heel lief en attent. Ik heb drie kinderen – Bas (17), Lotte en Tessa (beiden 13) – uit een vorig huwelijk en hij heeft hen meteen behandeld als waren het zijn eigen kinderen. Daar zijn nooit problemen rond geweest. Integendeel, mijn kinderen worden soms kwaad op mij als ik Patrick te hard heb aangepakt (lacht). Een minpunt van Patrick is dat hij van iets kleins een drama kan maken. Dan zegt hij tien keer op een half uur hetzelfde en moet ik hem kalmeren. ’s Morgens durft hij wel eens op een briefje te schrijven wat hij die dag allemaal moet doen en als hij dan merkt dat hij tijd tekortkomt, begint hij lastig te worden.”

En wat vind je van zijn beroep ?

“Eigenlijk ben ik wel blij dat hij voetbalt, want ik ben zelf een voetbalfan en nu kan ik elke zaterdag met hem mee. Het probleem is dat Patrick een slechte wedstrijd heel moeilijk van zich kan afzetten. ’s Nachts kan hij niet slapen en pas vanaf dinsdag is hij weer aan te spreken. Over zijn bezigheden als brandweerman ben ik minder enthousiast, dat kan me eigenlijk weinig schelen.”

Heb jij passies ?

“Mee naar het voetbal gaan, met vriendinnen iets gaan drinken of af en toe eens gaan winkelen. Maar de meeste dingen doen Patrick en ik samen. Wij kunnen echt uren tafelen zonder dat we elkaar vervelen.”

Rest er nog tijd voor een job ?

“Neen, er kruipt al zodanig veel tijd in het verzorgen van de drie kinderen en Patrick. Ik zeg wel eens dat ik in feite vier kinderen heb en Patrick is de lastigste ( lacht). Vroeger heb ik wel een tijdje bij een computerbedrijf gewerkt en daarna deed ik ook kinderopvang, maar ik heb nooit een hogere opleiding gevolgd. Vanaf woensdag ben ik elke week volop bezig voor Patrick, dan zorg ik dat we elke avond pasta eten, op vrijdag zijn duifje, en ik moet ook zien dat ik rijstpap, bananen en Red Bull in huis heb.”

Klopt het dat jij ervoor zorgde dat Patrick niet al na twee maanden weer terug was uit Turkije. Klopt dat ?

“Ja. Het was aanvankelijk de bedoeling dat de kinderen en ik mee met hem zouden verhuizen, maar in laatste instantie zagen we van dat plan af. Voor de kinderen was het niet evident om school te lopen en je wist toch ook niet op voorhand hoe lang Patrick het er zou uithouden. Hij had evengoed al na een paar maanden op straat kunnen staan. Uiteindelijk regelden we dat ik om de drie weken naar Turkije kwam en de kinderen enkel tijdens de schoolvakanties. Voor hen waren dat echt zeer plezante tijden, die momenten samen in Turkije waren ook elke keer zeer intens ; je geniet nog meer van elkaars gezelschap. ( Patrick : “Maar de momenten dat ze weer vertrokken, waren de slechtste ervaringen in mijn leven. Ik heb telkens geweend als een kind.”)

door Matthias Stockmans