CHRISTOPHE LEPOINT {AA Gent}

Redactie Sportmagazine

02-03-2011, 00:00 Bijgewerkt op: 05-07-2022, 09:28

Na zijn auto-ongeval op maandag 31 januari heeft Christophe Lepoint tijd genoeg

om thuis na te denken. Hij lijkt zijn lesje geleerd te hebben.

Na een eerste operatie aan zijn gebroken scheenbeen wacht Christophe Lepoint, de middenvelder van AA Gent, op 7 april een operatie aan de kruisbanden van zijn rechterknie. Daarna kan hij beginnen aan een lange revalidatie.

Hoe reageerde je vriendin toen ze die bewuste maandag gebeld werd vanuit het ziekenhuis?

Christophe Lepoint: “Ze was kwaad op me en dat begrijp ik. Tegelijkertijd was ze natuurlijk ook blij dat ik er vrij goed uit gekomen ben. Nadien heeft ze nog vaak gezegd dat het erger had kunnen aflopen. Tot op de dag van vandaag flitsen de beelden van de verhakkelde wagen soms nog door haar hoofd.”

Hoe lang ben je in het ziekenhuis moeten blijven?

“Elf dagen. Dat is lang, erg lang. Al mijn ploegmaats zijn op bezoek geweest. Francky Dury en Michel Louwagie ook. Ivan De Witte niet, maar hij is een drukbezet man. De club heeft Sébastien Bruzzese en mij een sanctie opgelegd. Een vrij zware boete. Maar dat is logisch, dat aanvaard ik. Ze had nog zwaarder kunnen zijn. Ik moet het bestuur bedanken dat het mijn contract niet onmiddellijk verbroken heeft. Want ik heb een zware fout begaan.”

Het is geweten dat je een getourmenteerde jeugd gehad hebt en dat je toen ook al een paar foutjes begaan hebt …

“Dat heeft niks met mijn ongeval te maken. Ik heb inderdaad fouten gemaakt in mijn jeugd. Maar toen ik vijftien was, heb ik mijn vader verloren aan een hartaanval. Dat heeft me uit mijn lood geslagen. Daarna ben ik wel terug op het rechte pad geraakt. Ik zie het nut er niet van in om dat allemaal weer op te rakelen. Als het ongeval niet gebeurd was, zou niemand iets gezegd hebben. Maar nu krijg ik natuurlijk de volle lading.

“Ik weet dat het etiket van fuifbeest me wel altijd zal blijven achtervolgen. Maar ik denk dat ik me er nu, op m’n 26e, bewust van ben wat kan en wat niet kan. Ik had die nacht niet zo lang moeten uitgaan. Het was ook de eerste keer in maanden. Het zal me niet meer overkomen.”

Beloofd?

“Zeg nooit ‘nooit’, maar ik ben vastbesloten om me niet meer te laten gaan. Ik ga me honderd procent op het voetbal concentreren, en na de wedstrijd of de training ga ik in het vervolg rechtstreeks naar huis. Ik mag mijn carrière niet op het spel zetten. Als ik gestopt ben met voetballen, heb ik nog tijd genoeg om een pint te gaan pakken met vrienden.”

Beschouw je dit als een zwart seizoen?

“Gitzwart. Er was eerst, in augustus, die blessure tijdens de oefenwedstrijd met de Rode Duivels tegen Finland. Toen heb ik vier maanden in de lappenmand gelegen. Ik was goed teruggekomen en had al een paar matchen op niveau gespeeld. Georges Leekens wilde me oproepen voor de vriendschappelijke wedstrijd in februari, opnieuw tegen Finland. En nu moet ik terug van voor af aan beginnen. Maar dat heb ik puur aan mezelf te danken.

“Mijn doel is om in september weer fit te zijn. Het is vooral de eerste maand die zwaar is, omdat je niks kan doen. Maar ik ben mentaal sterk. Ik zal terugkomen.”