Je hebt een originele voornaam.
Het is alvast geen gemakkelijk voornaam als je jong bent. Het doet zo adellijk aan, ik werd ermee geplaagd. In mijn familie hadden ze de gewoonte om voor samengestelde voornamen te kiezen. Maar Claude-Arnaud is zo’n hele mond vol, dus noemden ze me Nono. Ons zoontje van zes jaar heet Kylian. Dat is een Keltische naam, een samentrekking van Kevin en Dylan. Het idee komt van Frédéric Tilmant, met wie ik samen speelde bij Guegnon. Mijn tweede zoontje is twee en een half jaar en heet Nathan.
Ben je van Rijsel ?
Ik ben er geboren, maar ik heb er weinig bindingen mee, want we hebben Rijsel verlaten toen ik acht jaar was. Dat we terug in de streek zijn gaan wonen, heeft te maken met de cursus schoonheidsverzorging die mijn vrouw in Rijsel volgt en ook met de beslissing om de kinderen in Frankrijk school te laten lopen. We wonen nu in een zeer rustig dorp. Het past perfect bij onze manier van leven. De kinderen kunnen zonder gevaar op straat spelen.
Wat doe je met je vrije tijd ?
Op woensdag hebben we vrij, zowel de kinderen als ik. Dan trekken we er soms met de fiets op uit, of ik speel buiten met hen. Ik onderhoud ook de tuin. Het is zalig om buiten te zijn als het mooi weer is. In de winter heb ik vaak het gevoel opgesloten te zijn. Ik probeer ook de energie van Kylian wat te kanaliseren. Dat ventje is een echt tornado. Ik herken daar mezelf in, ik was destijds ook een bijzonder nerveus jongetje. Als ik op zondag vrij ben, maken we daarvan gebruik om onze vrienden in Amiens op te zoeken. Voorts ben ik beginnen golfen, maar ik heb er eigenlijk te weinig tijd voor, en er zijn ook weinig goede parcours in de omgeving. Bovendien, ons dagelijks leven is echt wel helemaal op de kinderen afgesteld. Gaan winkelen in Rijsel zegt me ook wel iets. Ik koop mijn kleren zelf. Dankzij Stéphanie besteed ik daar nu meer aandacht aan.
Je hebt je kinderen al aangestoken met het computervirus.
Technologie is helemaal mijn ding, ik ben daar fanatiek mee bezig. Ik kan uren in een gespecialiseerde zaak rondhangen. Mijn computer is pas twee jaar oud, maar hij is al helemaal voorbijgestreefd. Het eindigt nooit, bijna elke dag komen er nieuwe snufjes op de markt. Ik surf veel op internet, en ik stockeer foto’s op een cd-rom.
Wie kookt er ?
Stéphanie. Ze komt uit Lyon, dus krijg ik veeleer de typische keuken uit Lyon voorgeschoteld. Dat is toch nog iets anders dan de Franse keuken. Het is trouwens in Lyon dat we elkaar ontmoet hebben. Dat was in 1994. Tussen twee vliegtuigreizen in dook ik de discotheken in. De nachtclubs van Lyon hebben een bijzondere reputatie. Ze liggen in de oude stad, in het verkeersvrije gedeelte.
Wat is er speciaal aan de keuken van Lyon ?
De quenelles, dat is fijngemaakte vis of vlees. Andouillette, dat zijn kleine worstjes, en verder met stoom gebakken worsten, varkenspoten, en de famueze gratin dauphinois. Allemaal heel erg calorierijk, dus heb ik graag een wat lichtere versie, al heb ik absoluut geen problemen met mijn gewicht. ’s Avonds gaan we graag naar een restaurant, of naar de bioscoop.
Wat is je grote droom ?
Een huis kopen. Het is niet zoals in België, waar mensen al op zeer jonge leeftijd een huis kopen of bouwen. Als profvoetballer stelt een huis ook een probleem. Ik heb al gespeeld bij Lyon, Troyes, Amien en nu zit ik bij Bergen. We moeten met andere woorden wachten tot we meer zekerheid over onze toekomst hebben.
