‘Ik heb mijn beslissing genomen’, zei Ivan Leko vrijdagmiddag. Dat had Club Brugge eigenlijk ook al gedaan.
Op een gegeven moment viel wel eens de vergelijking met Tomislav Ivic, die andere Kroaat die hier in België naam maakte en van Anderlecht gedurende één seizoen een machine maakte die de tegenstand platwalste. De vergelijking ging dan vooral over koppigheid en vasthouden aan de eigen principes, een kenmerk van wel meer jonge trainers. In hun tactische beleving staan de twee Kroaten verder uit elkaar, al was wat de jonge Ivic bracht veel aantrekkelijker dan de overlevering wil, met veel snelheid en beweging. Maar: wel vooral omschakelingsvoetbal. En daar kan Ivan Leko niet direct van worden verdacht, tenzij in de Champions League. Toegegeven, tegen Standard, STVV, in Genk, en thuis tegen Anderlecht had Club dit seizoen ook minder balbezit dan de tegenstander, maar vaak was toen al het verschil gemaakt. Anderzijds is snelheid ook wel een wapen in deze kern, met Krépin Diatta, Emmanuel Dennis, Arnaut Danjuma en Luis Openda heeft Club diverse troeven.
De vergelijking kwam er vooral tijdens het mindere najaar van Club, toen werd vastgehouden aan het flankenspel, maar de snelheid daar tijdelijk niet voorhanden was. De nukkigheid van Ruud Vormer, die op de bank verzeilde en daar moeilijk mee omging, hielp de trainer ook niet. Leko, die veel vertrouwen stelde in Clinton Mata en daar nu pas voor werd beloond, zag zijn wisselbeleid geviseerd. Hij werd ook wat in de steek gelaten door de efficiëntie voorin en achterin. Bovendien kreeg hij het keepersprobleem niet opgelost, want ondanks goeie prestaties gaf Ethan Horvath nooit een zelfverzekerde indruk.
In zijn relatie met de groep is er ondertussen weinig fout. Het verschil in visie of functioneren met de top is ook niet heel groot. CEO Vincent Mannaert, een man met een mening én een visie, is voldoende professioneel om zijn trainer te helpen in wat hij nodig heeft. Soms is dat een messcherpe tussenkomst, soms faciliteert hij ook, zoals de dure, maar commercieel voor een stuk gerecupereerde winterstage in Qatar. Professionals kunnen zakelijk samenwerken, ook al was de top zwaar teleurgesteld door de houding van Leko vorige zomer. Een kans gekregen op topniveau, beschermd na de Europese afknapper, de hele staf naar zijn hand mogen zetten, een verdubbeling van zijn loon aangeboden gekregen en toch de uitgestoken hand van de voorzitter weigeren omdat het onvoldoende was: het was een tik, zeker na zeer moeilijke play-offs. Maar toen Leko even later de voorpagina’s haalde van de kranten in de affaire en er vanuit Japan en hoofdsponsor Daikin een vraag kwam tot verduidelijking, deed de CEO volop aan crisismanagement en werd de trainer gesteund.
Hun verhaal loopt nu ten einde. Leko mocht nog wel even bevestigen als succescoach, vonden ze bij Club na de weigering. Niet geheel onterecht. Dat is al gebeurd dit seizoen, met de overwintering in Europa, en straks misschien met een felle titelstrijd. De play-offs zullen dan beter moeten dan vorig seizoen, maar Club is zondag alvast scherp gestart.
