Voor het WK hoorde ik vele zogenaamde kenners speculeren over titelkansen voor Drogba’s Ivoorkust, Eto’o’s Kameroen of Kanu’s Nigeria in het eerste wereldkampioenschap op Afrikaanse bodem. Graag reageer ik op z’n Antwerps met een welgemeend wa zegde gaa naa? Met nadruk op gaa naa, ofte Ghana. Vijf weken geleden noemde ik de Black Stars op deze plek het enige Afrikaanse land dat zich zou plaatsen voor de tweede ronde. Mijn voorspelling kwam uit en kijk, ondertussen zit Ghana zelfs in de kwartfinales.
De Black Stars schitteren, maar de meeste andere zwarte sterren niet. Niet alleen die van Kameroen, Nigeria en Ivoorkust stelden teleur, ook die van Frankrijk. Les Bleus, al jaren gekleurd door zwarte sterren als Anelka, Henry, Evra en andere Cissés, kwamen bijzonder bleek voor de dag. Dit WK is voor vele zwarte parels zeker geen succes. Het Afrikaanse team waar men géén coach heeft die miljoenen verdient (zoals die van Ivoorkust, Nigeria en Kameroen), het Afrikaanse team waar de spelers níét enkel opvallen door hun onuitspreekbare namen (zoals die van Zuid-Afrika), het Afrikaanse team waarvan de spelers zich níét onderscheiden door hun haardos (zoals de blonde Algerijnen) – dát team is Ghana, het enige van het zwarte continent dat opvalt door zijn prestaties. Ghana speelt goed georganiseerd, volwassen voetbal. Coach Milovan Rajevac vindt dan ook dat het resultaat primeert op de manier waarop, en hij heeft gelijk. De Black Stars spelen zonder sterren en zijn succesvol. Zij zijn de trots van Afrika en elke Afrikaan is nu een beetje Ghanees.
Als je niet kunt verrassen op het veld, dan maar ernaast, zullen de hoge heren van de Nigeriaanse bond hebben gedacht. Volgens de laatste berichten zouden zij graag verder willen met coach Lars Lagerbäck. De aimabele Zweed liet Nigeria een heel zwak WK spelen, wat resulteerde in een laatste plaats in hun poule. Blijkbaar volstaat dat om een nieuw vierjarig contract aangeboden te krijgen. Er moet alleen nog een oplossing worden gevonden voor het salaris, zo’n 300.000 Amerikaanse dollars per maand. En dan te bedenken dat Shaibu Amodu, de Nigeriaanse coach die zijn land voor de tweede keer naar een WK loodste en die de meest succesvolle bondscoach ooit is van de Super Eagles, maar die vier maanden geleden aan de kant werd geschoven, slechts 15.000 dollar per maand verdiende. Hij was wel succesvol.
Ik geloof dat ze in Nigeria sterretjes zien. Geef mij dan maar de Black Stars, die schitteren tenminste op het veld.
tom saintfiet is bondscoach van namibië, een buurland van zuid-afrika.
“Ghana speelt zonder sterren, maar is het enige Afrikaanse land dat schittert.”
