Terwijl de meeste Europese landenteams hun laatste opdracht van het seizoen in het kader van de kwalificaties voor het WK 2002 vervulden, verdedigde wereldkampioen Frankrijk de eer van het oude continent op de Confederations Cup in Korea en Japan. De Confederations Cup is het overblijfsel van wat een tiental jaar geleden in het leven werd geroepen toen er tussen de wereldvoetbalbond en de – ondertussen overleden – voetbalgekke Saoedische Prins Faisal een goede relatie bestond. Elk jaar werd ’s winters in Riyad een kort toernooi gespeeld waaraan alle continentale titelhouders deelnamen.
Het bleek al snel dat dit toernooi weinig succes kende. De Confederations Cup verhuisde, op basis van een verruimde formule, eerst naar Mexico. De voorbije weken werd er gespeeld in de twee landen die volgend jaar de Wereldbeker organiseren.
De belangstelling was niet overweldigend. Zelfs niet voor de wedstrijden van de gastploegen tegen illustere tegenstanders als Frankrijk en Brazilië. Ook de organisatie liep gebrekkig, vooral als gevolg van de taalonkunde van Japanners en Koreanen.
Korea werd meteen in de pan gehakt door de ploeg van Roger Lemerre (5-0), die later ook nog – een de laatste tijden op pijnlijk niveau voetballend – Brazilië met 2-1 uit de finale hield. Coach Leao – één zege in vijf matchen – zit meteen op de wip. Ook Guus Hiddink, de coach van Zuid-Korea, was na afloop zwaar ontgoocheld en moest toegeven dat de voorronde overleven volgend jaar zijn hoogste betrachting zal zijn.
De andere gastploeg, Japan, deed het stukken beter en haalde onder Philippe Troussier de finale. In de halve finale klopte Japan Australië. Bij de Aussies speelde kapitein Paul Okon opnieuw een reeks opvallende partijen, waardoor zijn transfer van Middlesbrough naar een Europese topploeg weer aan de orde komt. De finale in Yokohama – volgend jaar ook gastheer van de eindstrijd van het WK – werd gespeeld zonder Hidehoshi Nakata. De sterspeler van Japan moest voor AS Roma aanwezig zijn in Napels waar de beslissende wedstrijd voor de titel in het calcio plaatsvond. Japan, dat vriendschappelijk enkele maanden geleden in Parijs met 5-0 werd afgepoeierd, gaf een betere repliek. Maar weer was Frankrijk te sterk en het won zo zijn derde internationale trofee op rij.
De Fifa mocht globaal tevreden zijn met het toernooi. Niet in het minst omdat van de gelegenheid gebruik werd gemaakt om enkele rijke sponsors te strikken. Dat was goed nieuws na de miserie veroorzaakt door de bankbreuk van de jarenlange zakenpartner van de wereldbond, het marketingbedrijf ISL uit Zugg. Het was dan ook een weer wat gerust gestelde Sep Blatter die mocht aankondigen dat de contracten met NTT (telecom) en Toshiba (electronica) uit Japan en Avaya (software) uit de VS voor de twee komende WK’s zowat 5 miljard frank zullen opbrengen.
Het idee dat geopperd werd om een aantal wedstrijden van het WK in Noord-Korea te laten doorgaan, werd door de Fifa-voorzitter duidelijk de kop ingedrukt. Tot dusver is er geen officiële vraag vanuit Pyongyang bij de Fifa aangekomen. En mocht dat wel gebeuren, dan is er voorlopig geen enkele stad in Zuid-Korea bereid een van zijn wedstrijden aan het Noorden af te staan. Eind dit jaar brengt Blatter wel een diplomatiek bezoek aan de Noord-Koreanen. Maar dat is eerder met het oog op de toekomst van het voetbal in dat land, dan met de bedoeling nog iets voor 2002 af te dwingen. Bij de Fifa zijn ze immers nog niet vergeten dat Noord-Korea geweigerd heeft aan de kwalificatiewedstrijden voor 2002 deel te nemen.
door Mick Michels
