Roda JC speelt in een heel mooi en modern stadion. Het Parkstad Limburg Stadion is zo ongeveer het stadion waar ze in Kortrijk van dromen. Maar vooralsnog moeten ze er zich behelpen met het Guldensporenstadion uit 1946 en zijn bijgeplaatste containerkantoren. Dat wordt, denk je, ongetwijfeld wennen voor de nieuwe coach. ‘Ach,’ werpt hij op, ‘het stadion van Panathinaikos was ook oud toen ik er trainer was.’ Hoe beperkt de infrastructuur er ook is, één iets maakt hem nu al blij: bij KVK wordt er gevoetbald op echt gras. In Kerkrade wordt er alleen gespeeld én getraind op kunstgras. ‘En dat is een nadeel’, zegt Yannis Anastasiou. ‘De belasting is veel groter, van de liezen, de knieën, de rug en de hamstrings; en dat leidt tot meer blessures. Zeker bij spelers die in het verleden niet zo fit zijn geweest. Ik vind: voetbal moet op gewoon gras gespeeld worden.’
Maar het is niet het gras dat hem verleidde tot een verhuis naar Zuid-West-Vlaanderen. ‘Het is het project dat ze mij voorstelden, het vertrouwen in mijn visie en mentaliteit, en de vastigheid van een driejarig contract.’ Met eigenaar Vincent Tan en zijn rechterhand Ken Choo had hij geen contact. Hij sprak met algemeen manager Matthias Leterme en met de bestuurders Freddy Vancraeynest, Sven Demeulemeester en Joseph Allijns. En hij kreeg de garantie dat er geïnvesteerd zal worden in de staf en in de spelersgroep. Hij wil graag twee van de assistenten met wie hij bij Panathinaikos al samenwerkte naar Kortrijk meenemen: de Engelsman Steve Rutter en de Nederlandse conditietrainer Youssef Vos. ‘Dat zijn mensen die honderd procent betrouwbaar zijn, professionals die bereid zijn om hele dagen op het veld te staan om spelers beter te maken, ervaren coaches met geduld en met besef van wat modern voetbal vereist. Ik weet waar ik naartoe wil en wat er nodig is om hier samen een stap vooruit te kunnen zetten.’
Hij sprak vorig seizoen in januari al met de club om eventueel over te nemen van Johan Walem, bekent hij. ‘Sindsdien zag ik veel wedstrijden, live en op tv. De Belgische competitie volg ik al jaren. Ik vind dit een mooie uitdaging in een kampioenschap dat door buitenlanders intussen hoger wordt ingeschat dan het Nederlandse.’
In België is nog altijd meer strijd, meer karaktervoetbal, weet hij. En KVK was de voorbije jaren een ploeg van vooral grote en sterke jongens, en minder van snelle en wendbare spelers. ‘Ook dat besprak ik met Matthias. We zullen dat een beetje proberen te veranderen. Er is fysieke kracht nodig, maar in een voetbalteam is er ook voetballend vermogen nodig. We gaan niet alleen maar vechten, we willen ook voetballen.’
