Tot zaterdag zag zijn situatie er niet zo best uit: Elimane Coulibaly, de topschutter van AA Gent van de voorbije twee seizoenen, stond al enkele weken niet meer in de ploeg, maar op de eerste speeldag verscheen hij plots wel weer in de basis. “Jammer dat ik de voorbije weken niet speelde,” zegt hij, ” want dat voel je natuurlijk.”
“Heel bizar”, noemt hij wat er tot nu toe gebeurde. “In het begin van de voorbereiding gaf de trainer mij zelfs de aanvoerdersband, maar plots werd ik niet meer opgesteld.” In de krant verschenen toen berichtjes dat de Turkse subtopper Gençlerbirligi belangstelling voor hem toonde. “Ik wist dat er interesse was”, zegt hij. “Hun trainer, Fuat Capa, kent mij al van toen hij Hamme trainde en ik nog bij Deinze speelde. Hij wou mij absoluut naar Turkije halen, maar wat er op dat moment boven mijn hoofd gebeurde, weet ik niet.” Geldkwesties, vermoedt hij met een grijns die lijkt te suggereren dat hij exact weet wat er gebeurde maar het niet mag vertellen.
Op het einde van dit seizoen loopt zijn contract af en kan hij gratis vertrekken. Vertrekt hij nu, dan kan Michel Louwagie nog wat geld van hem maken. Maar: hoe meer hij voor de speler vraagt, hoe minder de geïnteresseerde club overhoudt om aan de speler te betalen. Het is een spanningsveld dat al langer bestaat en waarin de speler het minstens even hard durft te spelen als de gereputeerde algemeen manager van de Buffalo’s.
Twee jaar geleden trok AA Gent Elimane Coulibaly transfervrij van KV Kortrijk aan als versterking in de breedte. De Senegalees tekende toen, op 29-jarige leeftijd, het eerste eersteklassecontract in zijn bizarre carrière. Na zijn niet geringe inbreng in de bekerwinst en de titel van vicekampioen vroeg hij opslag, maar daar kwam het uiteindelijk nooit van. “Bepaalde afspraken werden niet nagekomen”, zegt hij. “Er is niet eens genego-tieerd, nooit is er mij iets voorgesteld.” Integendeel. In januari van dit jaar bereikte AA Gent een akkoord met Standard om Coulibaly te verkopen, maar Standard raakte het niet eens met hem. “Er is mij toen gezegd dat ik moest vertrekken en dat er een nieuwe spits zou worden aangeworven.” Hij plooide niet.
Voor een miljoen euro werd toen alweer een nieuwe spits gekocht, maar uiteindelijk was het toch weer Couli die zich opwierp als ‘noodzakelijke’ centrumspits. En ondanks alles stond hij dus ook weer aan de aftrap van de Jupiler Pro League 2011/12. “Ik ben beroepsvoetballer en moet mezelf, mijn familie en de job die mij alles gaf respecteren”, zegt hij. “Als ik moet vertrekken en er is een akkoord met alle betrokken partijen, dan ga ik. Maar op dit moment ben ik nog tot het einde van het seizoen werknemer van AA Gent en tot dan zal ik het beste van mezelf geven. Ik ben het gewoon te moeten knokken, ik had het nog nooit gemakkelijk in mijn leven. Ik zal spelen, hier of elders. Zo simpel is het.”
door christian vandenabeele
“Fuat Capa wou mij naar Turkije halen.”
