AA Gent was de keuze van zijn hart, zei hij ons afgelopen zomer in Dakar: “Het is prachtig om de top te kunnen bereiken in de stad waar je tien jaar geleden van nul af aan bent begonnen.” Zijn droom om ooit international te worden en daarna zijn shirt aan zijn moeder te kunnen overhandigen, leek weer een stap dichterbij te komen, maar veel plezier beleefde Elimane Coulibaly nog niet aan zijn transfer. Slechts in twee van de elf competitiewedstrijden verscheen hij aan de aftrap.

“Ik ben geblesseerd aan de voorbereiding begonnen ( bij KV Kortrijk liep hij een scheur in de rechterpatellapees op, nvdr) en kreeg daarna onvoldoende de kans om wedstrijdritme op te doen”, zegt hij. “Ik zal er niet verder over uitweiden, maar alles draaide tot nu toe in mijn nadeel uit. Ik ben ontevreden, maar wat kan ik doen? Als persoon voel ik mij wel gerespecteerd door de trainer en de spelers. Wie mijn verleden kent, weet hoe belangrijk dat voor mij is. Ik ben geen gemakkelijk karakter, maar ze zijn hier allemaal cool met mij. Ik probeer dat ook te blijven. Voorlopig lukt mij dat nog redelijk goed.” ( lacht)

Was zijn bankzittersrol niet te voorzien? In Het Nieuwsblad van 18 mei zei AA Gentmanager Michel Louwagie over hem: “We zochten al lang naar zo’n spits. Als Ljubijankic uitvalt, moeten we een alternatief hebben.”

“Ik ben 29, ik ben geen jonge speler die toekomstgericht is gehaald”, reageert Coulibaly. “Als Gent iemand van mijn leeftijd aantrekt, is het omdat hij meteen inzetbaar is. Ik ben ervan overtuigd dat als ik van bij de start blessurevrij was geweest, de trainer niet naast mij had kunnen kijken. Er zitten veel aanvallers in de kern, maar het zijn allemaal verschillende types. De concurrentie die ik hier ervaar, is niets in vergelijking met de strijd die ik moest voeren om vanuit het provinciale voetbal naar de top te klimmen. We zien wel wat er gebeurt. In voetbal weet je nooit wat er komt. Ooit was ik niet goed genoeg voor een provincialer ( KFC Oostakker, nvdr). Bij Kortrijk zat ik in tweede op de bank en in eerste scoorde ik veertien keer. Ik red het wel. In de blède zijn we het gewoon om van onze fouten te leren en met het hoofd rechtop van nul af aan te herbeginnen. Het zal niet de eerste keer in mijn leven zijn en ook niet de laatste keer. Wees gerust, ik kom terug.”

Elimane Coulibaly is peter van Sora (www.sorasenegal.be), een vrijwilligersorganisatie uit Hooglede die humanitaire hulp biedt aan Senegal en onder meer al een ziekenhuis bouwde in het broussedorp Daga-Youndoum Bambara. Financiële steun is welkom op 850-8129141-54. S

CHRISTIAN VANDENABEELE

‘Wees gerust, ik kom terug.’