Met gebalde vuist en een triomfantelijke kreet reageerde John van den Brom vorige week woensdag op de eerste goal van Anderlecht op KV Oostende. Hij leek wel bevrijd. Toen de Oostendse trainer Fred Vanderbiest in woede ontstak omdat Anderlecht net voor dat doelpunt had doorgespeeld terwijl een van zijn voetballers geblesseerd op de grond lag, maakte Van den Brom een afwerend gebaar. Dat hoort niet echt bij de stijl van het Brusselse voetbalinstituut.
Het is, de match van gisteren op PSG buiten beschouwing gelaten, lang geleden dat het voetbal van Anderlecht naar zo’n bedroevend niveau zakte als de voorbije weken. Ook afgelopen zaterdag beet de ploeg zich de tanden stuk op OH Leuven. Net zoals in Oostende was er geen tempo en vooral een festival van verkeerde voorzetten. De clubleiding lijkt het voorlopig gelaten te ondergaan. Insinuaties over een mogelijk ontslag van de trainer worden van de hand gewezen. Niemand die bij machte is een juiste analyse te maken van wat er verkeerd loopt. Laat staan dat er een recept is om het tij te keren.
Veel van wat verkeerd loopt in het Belgisch voetbal heeft te maken met het gebrek aan voetbalkennis in de bestuurskamer. Bij Club Brugge werkt Bart Verhaeghe zich te pletter, maar hij krijgt zijn ploeg niet op de rails. Dan zijn er twee mogelijkheden: of hij doet te veel zelf en overschat zijn voetbalkennis, of hij is niet goed omringd. Ook bij Club hoor je geen grondige analyse om de problemen te duiden. Wel een hoop dooddoeners. Over slechte scheidsrechters of een onterechte rode kaart van Víctor Vázquez in de derby bijvoorbeeld, terwijl de Spanjaard duidelijk natrapte.
Het probleem van bestuurders is dat het fervente supporters zijn. Ze drijven op emotie. Dat ontneemt hen het vermogen om rationeel te denken en te handelen. Ook sportief directeur Arnar Grétarsson is op dat vlak geen verrijking. Dat hij na de reeks nederlagen ook al wees naar het arbitrale korps en riep dat niemand Club kapot zal krijgen, is ronduit teleurstellend. Van een man op deze positie mag je wat meer niveau en diepgang verwachten. Veel zinvoller dan dat soort klaagliederen is het om intern de koppen bij elkaar te steken en zich af te vragen waarom Club Brugge dit seizoen al zes rode kaarten kreeg.
Toen supporters zaterdag de training onderbraken, vroegen ze bij Club Brugge om geduld. Thuis in Spanje zal Juan Carlos Garrido ongetwijfeld geslikt hebben toen hij dat hoorde. Opluchting was er zondag na de moeizaam bevochten 1-0-zege tegen Lokeren. Dat lost de problemen niet op, al loofde Michel Preud’homme achteraf de mentaliteit van de ploeg en zag hij een paar flitsen die hem tevreden stemden. Het is bij Club, dat dit seizoen al meer spelers opstelde dan het roterende Standard, wachten op de volgende wedstrijden. Net zoals bij Anderlecht.
Dat er in het voetbal eender wat wordt geroepen, werd vorige week duidelijk toen Dirk Poppe, de manager van Waasland-Beveren, na het gelijkspel op Standard zei dat dit ook de verdienste was van de twee dagen eerder ontslagen Glen De Boeck. En bij Standard debiteerde trainer Guy Luzon na die partij met gladgestreken gezicht dat het spel van zijn ploeg steeds beter is. De Israëliër houdt koppig vast aan zijn rotatiesysteem, smoorde de kritiek daarover in de kiem door de goede resultaten en is niet van plan van koers te veranderen. Het duidt op een bepaalde visie, ook al is het misschien de verkeerde. De uitzinnige vreugde van Luzon na de zege bij AA Gent was veelzeggend.
Radeloosheid moet langzamerhand de kop opsteken bij AA Gent. De magie van het nieuwe stadion verbleekt met de povere resultaten. En nog steeds wordt ter verontschuldiging geroepen dat de aandacht voor deze voetbaltempel het sportieve aspect te lang heeft overvleugeld. Dat duidt ook daar op het onvermogen om de problemen van de ploeg naar buiten juist te kaderen. Trainer Mircea Rednic riep na zijn aanstelling dat de conditie van de ploeg erbarmelijk was. Maar met twee punten op vijftien heeft Rednic voorlopig weinig recht van spreken. Het zou trainers die een ploeg overnemen, sieren als ze wat meer blijk zouden geven van collegialiteit.
DOOR JACQUES SYS
Er wordt in het voetbal eender wat geroepen.
