Vorig jaar in derde klasse belandden enkele bezoekende supporters die naar SK Heist wilden niet in Heist-op-den-Berg maar aan zee. En legendarisch zijn de foto’s van de Britse fans die met een vlag van Liverpool stonden te zwaaien voor het gemeentehuis van Lille … in de Kempen. Het is ons zelf eens overkomen dat enkele Nederlanders ons in Mechelen (aan de Dijle) de weg vroegen naar Eisden … allicht in de waan dat ze zich in Mechelen-aan-de-Maas bevonden. Best mogelijk dat zoiets ooit nog gebeurd is toen CS Mechelen in vierde nationale speelde, want Cerkel Sportief is wel degelijk een club uit Maasmechelen. Helaas spelen de groen-zwarten ondertussen in derde provinciale, zodat dergelijke vergissingen niet meer zullen voorkomen.
Cerkel is de club waar Karel Geraerts destijds als zesjarige begon. En meteen met gedrevenheid, zegt Albien Deckers, zijn trainer bij de duiveltjes en de preminiemen en later nog een jaar bij de cadetten: “Hij miste nooit een training en tijdens de wedstrijden was hij toen al een box-to-boxspeler, niet in te tomen. Als middenvelder dook hij in de vijandelijke zestien op, maar als we moesten verdedigen plooide hij helemaal mee terug. Zijn sterke punten waren zijn lange pass, zijn kopbalsterkte en zijn duelkracht.”
Voor die duelkracht was zijn ‘struise’ lichaamsbouw wel in zijn voordeel, maar Deckers vond toch dat hij er wat aan mocht doen: “Karel had echt een buik. Op een woensdag kneep ik hem daar eens in en ik zei hem dat hij beter wat ging lopen tussen de trainingen door. De vrijdag erop kwam hij naar mij en zei hij dat hij dat ook gedaan had. Het tekent zijn inzet.”
Uit een andere anekdote die Deckers vertelt, blijkt dat de kleine Karel echt voor niks uit de weg ging: “We moesten eens een belangrijke wedstrijd spelen voor het kampioenschap en Karel had net zijn pols gebroken, die zat in het gips. Het was een nogal koude dag en Karel zei: ‘Ik zal er wanten over aantrekken, dan ziet niemand dat.’ Ik stemde ermee in, maar een van de tegenstanders moet toch iets gevoeld hebben want tijdens de rust kwam de scheidsrechter vragen of Karel zijn handen wou tonen. Hij mocht niet verder spelen. De match hebben we wel gewonnen.”
Cerkel speelde destijds met gewestelijke jeugd, maar ploegen die kampioen speelden en interprovinciale barrages wonnen, mochten op provinciaal niveau gaan spelen. Karel Geraerts hielp enkele ploegen zo mee ‘promoveren’. En de rest volgde, want Cerkel stond bekend voor zijn goede jeugdopleiding. Karel zelf haalde voor zijn regio de Limburgse selecties. “Hij stond bekend als de schrik van de Maaskant”, weet Deckers nog.
Als er op de club wat te doen is, wordt Geraerts nog steeds uitgenodigd en de Cerkeljeugd ging een tijd geleden zelfs wedstrijdjes spelen op de velden van Club Brugge. Bij die gelegenheid tastte Deckers nog eens naar de buik van Karel. “Maar die was nu helemaal plat!”, lacht hij.
Meer foto’s vind je op www.groundhopping.be
Volgende week: Nill De Pauw (FC Oppuurs)
DOOR PETER MANGELSCHOTS
