Mocht je geen profvoetballer zijn, welk beroep had je graag uitgeoefend ?

“Daar kan ik geen antwoord op geven. Voetbal is mijn hele leven. Ik kende nooit iets anders, want mijn vader was ook profvoetballer. Samen met mijn moeder volgde ik hem overal. Maar haar goede raad om vooral aandacht te besteden aan mijn studies, heb ik verwaarloosd. Het interesseerde me gewoon niet, ik wilde het voorbeeld van mijn vader volgen. Op mijn achttiende is mijn grote droom in vervulling gegaan.”

Ben je al bezig met je toekomst na het voetbal ?

“( diepe zucht) Helemaal niet. Ik ben iemand die niet te ver vooruitdenkt of graag terugblikt op het verleden. Daarvoor hebben we te veel dingen zien gebeuren in Joegoslavië. Ik hoop nog minstens vijf jaar op het hoogste niveau mee te draaien. Daarna zou ik graag in het voetbalmilieu blijven. Als trainer of als manager, dat zie ik dan wel. Op dit moment wil ik er nog niet te veel over nadenken.”

Beschouw je België als je tweede vaderland ?

“Zelfs meer dan dat. Dat ik voor drie jaar bij Cercle Brugge tekende, was geen toeval. We overwegen om hier te blijven wonen, nu we ons leven wat beter kunnen organiseren. De toekomst van onze dochter is ook belangrijk. Zij zal zich sneller Belg voelen en straks ook beter Nederlands praten dan wij. Onze gemeenschappelijke taallessen beginnen deze week. We hebben hier ook veel vrienden, zoals Milenko Milosevic en Djordje Svetlicic, wiens zoon op dezelfde dag werd geboren als Helena.”

Droom je van veel kinderen ?

“Twee of drie kinderen lijkt ons ideaal. Vier is alleszins te veel : mijn echtgenote heeft drie zussen en dat kan tellen. ( grijnst) Ik spreek uit ervaring. Als die samen zijn, is het groot feest. Ik heb gelukkig alleen maar een zus. Bij ons was het rustiger thuis.”

Hoe kan je je echtgenote Slavica het best omschrijven ?

“Heel lief en attent, enorm begaan met de gezondheid van onze dochter. Slavica is een bezige bij, iemand die niet echt kan stilzitten. Ze kent nauwelijks rust, terwijl ik veeleer luier van aard ben ( lacht). We vullen elkaar dus perfect aan.”

Sta je soms aan het fornuis ?

“Dat gebeurt wel eens. Toen ik nog alleen woonde in Edegem, leerde ik koken en gezonder eten. Moet ook wel, want ik ben nogal fors gebouwd en kom snel kilo’s bij. Toen ik naar Duitsland ging, kwam ik op korte tijd zes kilogram aan. Het kostte me drie à vier maanden om die weer kwijt te spelen. Pasta, rijst en caloriearm voedsel genieten nu onze voorkeur. Typische gerechten uit Servië eten we hier bijna niet meer. Je hebt wel een speciale winkel in Antwerpen, maar de smaak is totaal niet hetzelfde.”

Je rookt en drinkt ?

“Tja, ik ben een levensgenieter. Roken gebeurt uitzonderlijk. Wanneer ik in het gezelschap vertoef van vrienden en kennissen kan ik moeilijk een sigaretje weigeren. Ik geniet er zelfs niet van. Een pakje gaat bij mij gemakkelijk een maand of twee mee. Ik ben geen bierdrinker, maar lust wel graag slivonica. Een typische likeurdrank uit Servië en Montenegro, ideaal als aperitief. Voor Regi Van Acker en Paul Degenaers bracht ik regelmatig een flesje mee.”

Ben je een wagenliefhebber ?

“Momenteel rijd ik in een Rover 75, maar ik overweeg om over te stappen naar een echte familiewagen. Vanwege de veiligheid, hoewel ik graag jeeps zie. De kans is groot dat je ons na nieuwjaar ziet rondrijden in een Volkswagen Touareg.”

door Frédéric Vanheule