De nationale ploeg won met 0-1 in Andorra.
Peter Vandenbempt : Ik denk dat het voor spelers een vreselijk soort wedstrijden is. Qua verdedigen is Andorra het strafste wat ik ooit al heb gezien. Dat was echt zoals die trainer ook had aangegeven : wij trainen alleen op verdedigen, aanvallen kunnen we toch niet, daarvoor zijn we te zwak. Je had dus constant twintig man op een strook van dertig meter. Op een veld bovendien dat volgens Karel Vertongen maar 62 meter breed is, terwijl de Fifa-norm 68 meter bedraagt. Ook al is het dan tegen het nummer 140 in de wereld, het is een vreselijke opgave.
Wat je in dit soort wedstrijden wel ziet, is de technische beperktheid van de Belgische voetballer. Eén man stak daarboven uit en dat was Thomas Buffel. Die kan op de kleine ruimte wél een bal aannemen in beweging. Op het moment dat hij de bal aanneemt, is hij alweer vertrokken. Dat gaf hem een zekere voorsprong. Ik vond hem de openbaring van de avond. Niet dat hij nu meteen alles naar huis heeft gevoetbald, maar… ongelooflijke inzet, ongelooflijk in beweging, en het technisch vermogen dat hij heeft… Er zit enorm veel in die Buffel. Het is toch wel een figuur die er is bijgekomen voor die nationale ploeg. Hij heeft alles om een echte ster te worden. Allure… de cool zo van de vedette… heel nuchter, niet op te jagen… bijna emotieloos… Heel bizar eigenlijk. Hij viel mij als persoon wel mee, maar het is toch een speciale. Het zou een Hollander kunnen zijn zoals hij zich voordoet. Blijkbaar is dat Hollands accentje onvermijdelijk, maar als hij op die manier voetbalt, is het hem vergeven ( lacht). Hij zou wel eens snel een vedette kunnen worden, als je de manier ziet waarop hij met die druk is omgegaan. Hoelang is het geleden dat er zoveel is gesproken en geschreven over een debutant bij de Rode Duivels, en dat er zoveel van is verwacht ?
Daaruit blijkt ook een beetje de armoede. We hebben nauwelijks wat, hé. Alles wat een beetje licht aan het einde van de tunnel geeft, daar springen we op, hé.
Er was nog een andere debutant : Olivier De Cock.
Ik denk dat hij, als hij wat kan groeien, voor een tijd een vaste waarde kan zijn. In principe heeft hij toch een goeie voorzet. In defensief opzicht kan je eigenlijk niks over de verdediging zeggen, want er was geen verdedigend werk te verrichten. Dheedene heeft tegenover Van der Heyden het grote surplus dat hij altijd al een favoriete speler is geweest van Anthuenis en dat zijn verstandhouding met Goor sedert Anderlecht goed is. Ik vind dat Joos Valgaeren nog niet de Joos Valgaeren is die zich destijds opwierp als de vaste man achterin. Bij die ene kans van Andorra werd hij vrij makkelijk weggezet. Maar die komt van ver, hé.
Misschien is er nog hoop voor Glen De Boeck ?
Ik vind dat een goeie Glen De Boeck, toch de onbetwiste man op het WK, eigenlijk altijd wel zijn plaats in de ploeg heeft. Ik kan bijna niet geloven dat het feit dat hij er niet bij is, te maken heeft met die affaire bij Anderlecht vorig seizoen, maar ik kan ook niet in het hoofd van de trainer kijken natuurlijk. Het spreekt voor zich dat Glen er zich in de ogen van Anthuenis natuurlijk ook geen dienst mee heeft bewezen. Als het de reden voor zijn niet-selectie is, heeft Anthuenis het natuurlijk wel goed gespeeld : je roept hem de eerste keer wél op, terwijl iedereen met argusogen zit te kijken wat je gaat doen, en de volgende keer laat je hem thuis ( lacht).
Is er met de trainerwissel iets wezenlijks veranderd bij de nationale ploeg ? Zie je na het vertrek van Robert Waseige iets als een stijl of een lijn Aimé Antheunis ?
Wat mij geweldig opvalt , is de gedrevenheid van Anthuenis. Hij is enorm gretig, zoals hij op de trainingen staat. Jaagt en vuurt zijn spelers aan. Ik denk dat hij de overstap nog niet verwerkt heeft, van bijna dagelijks op het oefenveld naar maar één keer om de zoveel tijd. Hij is geweldig opgenaaid.
Het grote verschil is, maar je moest geen helderziende zijn om dat te voorspellen : het is weer rustig geworden rond de nationale ploeg. De sfeer is veel losser. De paranoia is verdwenen en dat straalt onmiskenbaar ook af op de spelers. De relaties zijn weer hersteld, de achterdocht is ook wat verdwenen bij de spelers. Maar eigenlijk zijn het nog de wittebroodsweken, hé. Zo was het ook in het begin van Waseige na Leekens, hé. Maar toch. Je hebt die verjonging nu, waardoor het verwachtingspatroon wat omlaag is, denk ik. Als we er op Euro 2004 niet bij zijn, gaan we niet achterover vallen. Iedereen houdt er wel wat rekening mee en dat werkt wel helemaal anders natuurlijk.
De scheidsrechterij. Luc Huyghe maakte bekend dat hij er eind dit seizoen mee stopt. Amand Ancion maakte dan weer bekend dat hij supporter is van Anderlecht, waarna het CSC besloot hem niet meer aan te duiden voor wedstrijden van Anderlecht noch voor die van concurrenten.
Je kunt je afvragen : wat blijft er dan nog over ? Ancion is altijd een rare kwiet geweest, hé, dat bewijst hij nu nog maar eens. Ik kan best begrijpen dat een scheidsrechter zoals zoveel mensen van kleins af een favoriete club gehad zal hebben, maar als je nationaal scheidsrechter bent en meent dat je dat dan moet gaan vertellen, sorry, maar ik vind dat gewoon dom. Zeker gezien de gevoeligheid van dat soort zaken bij supporters, die weten dat een scheidsrechter rechtstreeks kan ingrijpen in het resultaat. Als het is omdat hij geen ambitie meer heeft als scheidsrechter, dat hij dan stopt. Trouwens, ik heb hem nooit een goeie scheidsrechter gevonden, dus misschien bewijst hij zijn favoriete club wel een geweldige dienst. Je weet dat als je zoiets vertelt je elke geloofwaardigheid verliest, dus waarom doet iemand dat ? Het is echt typerend voor de persoon Ancion. Als het was om in de belangstelling te komen, dan is hij daar alleszins in gelukt.
Anderlecht, dat in de tweede ronde van de Uefacup de Deense middenmoter FC Midtjylland lootte, wil zich nu toch weer versterken met de Tsjechische aanvallende middenvelder van Salernitana, lazen we in de dagbladen.
Hugo Broos is geschrokken van : 1. de verhoudingen in de kleedkamer, en 2. wat mankementen in de spelersgroep, die zowel tegen Stabaek als tegen Genk alweer zijn gebleken. Uit het feit dat de trainerswissel tot nu toe nog niet veel opleverde, blijkt nog maar eens hoe ziek Anderlecht was. Ik denk dat Broos daarvan geschrokken is en er hard aan werkt, maar volgens mij kan je dat niet rechttrekken zonder serieuze grote kuis te houden. Maar dat is allemaal niet zo simpel, hé. Je kan dan wel van een aantal spelers af willen, je zit met contracten die spelers nergens elders krijgen. Als je dan wat minder ambitieuze voetballers hebt die redeneren : ik kies ervoor om hier nog twee jaar mijn geld op te strijken… De kanker blijft nog altijd in de kleedkamer zitten en er is weinig nodig om Anderlecht weer te laten ontsporen, vind ik. Je hebt ook De Bilde die vorig jaar een soort gelatenheid liet zien en die nu de confrontatie met Broos blijft aangaan. Alles is nu wel uitgepraat, zegt hij, maar… Moeizaam, heel moeizaam. Misschien zal het zich nog wel oprichten, maar het Anderlecht zoals het zich nu aandient is geen titelkandidaat. Misschien kunnen ze nog groeien.
Tot slot. Standard ergerde zich aan verklaringen die Chris Van Puyvelde na de wedstrijd Lokeren-Standard in de Franstalige pers had afgelegd over het beleid. “Met deze ploeg zou Trond Sollied binnen de twee jaar kampioen spelen”, lazen we namens Van Puyvelde in een stukje in La Nouvelle Gazette.
Al zit er bijzonder veel waarheid in wat Chris Van Puyvelde over het beleid van Standard vertelt, het heeft mij verrast dat de hulptrainer van Brugge plots zijn licht laat schijnen over het beleid van een concurrent. Ik vraag mij af in welke omstandigheden het is gebeurd. Als het de bedoeling was van Van Puyvelde om te solliciteren, dan is dat toch niet de beste brief die je kunt schrijven, vrees ik ( lacht). Overigens zou ik zeggen : Sollied moet eerst nog altijd kampioen worden met Brugge. En hij is daar toch al aan zijn derde jaar bezig.
door Christian Vandenabeele
‘Als de affaire-Anderlecht de reden is voor de niet-selectie van De Boeck, heeft Anthuenis het wel goed gespeeld.’
