De Antwerpse voetbalwereld verteert een woelige week. Terwijl Beerschot Wilrijk kibbelde over een trainersontslag, kreeg stadsrivaal Antwerp een subsidie van de stad. Of toch bijna.
Als Antwerp, de leider in de tweede klasse, straks weer moeite ondervindt om zijn licentie te behalen, kunnen de leden van het Antwerpse stadsbestuur hun handen in onschuld wassen. Halsoverkop kwam het schepencollege op 14 februari 2016 bijeen, op een zondag dus, om te beslissen dat Antwerp een subsidie van 900.000 euro zou krijgen. Dat geld zou dienen om een deel van de werken terug te betalen aan de gerenoveerde hoofdtribune op de Bosuil. Zo’n subsidie was begin 2014 al beloofd door schepen van Sport en notoir Antwerpsupporter Ludo Van Campenhout (N-VA), maar het dossier bleef vervolgens twee jaar geblokkeerd om allerlei redenen, politieke en andere. Tot dus onlangs Valentijn in zicht kwam. Antwerp moest zijn nieuwe licentiedossier indienen en zowel de club als het schepencollege wilde daarin op het laatste nippertje nog verwerken dat de stad het echt wel meende met die subsidie. De 900.000 euro kreeg nadien ook groen licht in de gemeenteraad. Dat de stadionwerken zonder openbare aanbesteding grotendeels zijn uitgevoerd door AVT, een bedrijf van Antwerpbestuurder Luc Van Thillo, bleek voor geen enkele politicus een struikelblok.
WEER IN DE KOELKAST
De beslissing in de gemeenteraad was nog niet koud toen Eddy Wauters al zwaaide met een bewarend beslag op die 900.000 euro. De ex-voorzitter van Antwerp meent nog altijd meer dan vijf miljoen euro van de club tegoed te hebben. Die zaak sleept al jaren aan bij de Arbitragecommissie van de voetbalbond, waar deze maand dan toch een uitspraak verwacht wordt. Mocht die volledig of grotendeels in het voordeel van Wauters uitvallen, dan is de vraag of Patrick Decuyper, nu de sterke man op de Bosuil, het gevraagde geld op tafel kan leggen. Wauters wil met zijn beslag vermijden dat Antwerp aan de ene kant 900.000 euro zou innen, maar aan de andere kant zou zeggen dat de clubkas leeg is.
De zet van Wauters was voorspelbaar; de voormalige voorzitter liet eerder al blijken het spel hard te willen spelen. Toen schepen van Financiën Koen Kennis (N-VA) het initiatief van Wauters vernam, kondigde hij meteen aan dat de subsidie weer in de koelkast vliegt. Het stadsbestuur wil wel infrastructurele verbeteringen op de Bosuil steunen, maar het wenst geen geld te storten in de financiële putten van Antwerp. Als die affaire met Wauters door beroepsmogelijkheden nog jaren aansleept, kan de stad zijn 900.000 euro trouwens nog lang op zak houden. Toch kan de Antwerpfan het stadsbestuur dan weinig verwijten. Mooi meegenomen voor de politici.
Interessant is nu welke weerslag dit alles heeft op het licentiedossier van Antwerp. ‘Men moest onze garantie op die subsidie hebben om een licentie te krijgen’, zei burgemeester Bart De Wever (N-VA) aan de Antwerpse zender ATV. Maar is dat wel zo? De sleutel ligt bij Antwerpbestuurder Van Thillo, die dus het leeuwendeel van de werken uitvoerde en bijgevolg serieuze vorderingen heeft ten overstaan van de club. De stadssubsidie moet uiteindelijk naar hem en nog wat secundaire aannemers vloeien. Dus is de vraag: wil Van Thillo zijn geld zo snel dat de continuïteit van de club in gevaar kan komen? ‘Ik ga niet jagen op mijn geld’, antwoordt Van Thillo. Het lijkt er dus op dat De Wever dramatiseerde.
OOK EEN SNOEPJE
En hoe zit het intussen met Beerschot Wilrijk? Waarom weerklinkt er bij de stadsrivaal geen luid protest tegen deze subsidie? Simpel: omdat de club op het Kiel begin 2014 ook een snoepje kreeg van de stad. Beerschot Wilrijk, op dat moment de nog prille opvolger van het failliete Beerschot, mag tot 2017 tegen een heel voordelig tarief gebruikmaken van het Kiel, dat eigendom is van de stad.
Bovendien restte er Beerschot Wilrijk vorige week weinig tijd om met de subsidie voor Antwerp bezig te zijn; de Ratten hadden hun eigen katten te geselen. Ten eerste kwam er de officiële bevestiging van het nieuws dat Sport/Voetbalmagazine begin januari al bracht: de Mededingingsautoriteit vangt niets aan met de klacht van Beerschot Wilrijk tegen de competitiehervorming. Dus kan Beerschot Wilrijk vanuit de huidige derde klasse hoogstens overgaan naar de 1e klasse Amateurs, terwijl een deel van de club droomde van een directe sprong naar Betaald Voetbal 1B.
Intussen ziet Beerschot Wilrijk met lede ogen aan hoe Antwerp richting de eerste klasse sluipt. De Wever insinueerde al dat een promotie het dossier van een nieuw stadion in Antwerpen weer pertinent kan maken. Enkele jaren geleden was Beerschot als enige eersteklasser in de stad nog de sterke partij in dat dossier, maar toen reed ex-Beerschotbaas Patrick Vanoppen de besprekingen met de stad in de prak. Op het Kiel wringt het dat Antwerp nu de voornaamste gesprekspartner lijkt te gaan worden voor de stad. In dat kader past ook de recente zoektocht van enkele Beerschotgezinden naar een over te nemen stamnummer in een hogere afdeling. Sommigen hoopten dat Beerschot Wilrijk zo Antwerp nog rechts zou kunnen inhalen. Maar de bond verbiedt clubs sinds vorige maand om het stamnummer over te nemen van een club die meer dan dertig kilometer verderop ligt. Dat maakt zo’n scenario veel onwaarschijnlijker voor Beerschot Wilrijk.
Mogelijk komt er daardoor nu een eind aan de tweespalt op het Kiel over dat onderwerp. Maar zelfs dan zal nog niet alle gerommel van de baan zijn in het bestuur van Beerschot Wilrijk. Dat biedt met zijn twee strekkingen – Wilrijk versus Beerschot – en met zijn achttien leden ook wel wat ruimte voor onenigheid. Vorige week stuurde de club nog niet eensgezind trainer Urbain Spaenhoven de laan uit. Met hem stond Beerschot Wilrijk nochtans nog altijd tweede in de stand én hij bezorgde de club twee promoties op rij.
Na enkele jaren van relatieve stabiliteit lijkt de onrust op het Kiel terug van nooit echt weggeweest. Met Dennis van Wijk stelde Beerschot Wilrijk alvast een nieuwe trainer aan die vertrouwd is met het conflictmodel.
DOOR KRISTOF DE RYCK – FOTO BELGAIMAGE
Op het Kiel wringt het dat Antwerp nu de voornaamste gesprekspartner lijkt te gaan worden voor de stad.
