De afstandsbediening van de tv moet recht liggen

Kristof De Ryck

15-04-2009, 00:00 Bijgewerkt op: 05-07-2022, 09:24

Kun je platte steentjes laten ketsen op het water?

“Ja. Mijn ma komt uit Schotland. Vroeger gingen we elke vakantie naar ginder. Daar ligt het vol meren. Dan organiseerde ik competitietjes met mijn twee jongere broers, Timmy en Kimmy, een twee-eiige tweeling. Mijn pa leerde ons dat, maar we waren snel beter dan hij.

“Schotland is prachtig. De natuur is er geweldig. Met de rugzak de highlands in, daar hou ik enorm van. Ook de rijke geschiedenis van die streek spreekt me erg aan.

“Rond mijn achttiende dacht ik eraan om naar daar te verhuizen. Ik was altijd al een beetje een avonturier.

“Intussen neig ik meer naar warme landen, zoals Mauritius en Jamaica. Misschien ga ik na mijn sportcarrière wel in het buitenland wonen. Veel familieleden weken al uit naar verschillende hoeken in de wereld; ik heb een neef in Singapore, iemand in Amerika, in Canada…

“Vorig jaar stierf mijn grootvader, grandpa zoals ze in de buurt van Glasgow zeggen. Ik hoop dat we desondanks de traditie in ere kunnen houden om elk jaar eind december allemaal bijeen te komen in Schotland, voor een kerstfeest met de hele familie. Zoals vroeger.

“Dat ik een beetje Schots bloed heb, zie je aan mijn manier van voetballen. Veel karakter. Ook mijn sproetjes verraden dat.”

Mag je thuis je voeten op de salontafel leggen?

“Ja, maar ik doe het niet. Als het over netheid en hygiëne in huis gaat, ben ik nogal perfectionistisch.

“Als kind hield ik al mijn slaapkamer prima in orde. Ook nu nog ben ik het meestal die kuist. Mijn vriendin en ik spreken vaak af dat we het samen zullen doen. Maar als ik stof zie liggen, kan ik me niet bedwingen. Als zij dan thuiskomt, is dikwijls alles al gedaan.

“Vroeger kon je bij mij spreken van dwangmatigheid. Om me te plagen, legde mijn vriendin in het begin altijd de afstandsbediening van de tv scheef op het salontafeltje. Als ik daar dan voorbij wandelde, legde ik die altijd recht, mooi evenwijdig met de rand van het tafeltje. Ik was me daar niet eens van bewust, tot ik eens zag hoe ze mij aan het uitlachen was.

“Zo’n freak ben ik intussen niet meer. Dat kreeg Katrien er al wat uit. Nog altijd heb ik alles liefst netjes; papieren in de schuif, cd’s in het rekje,… Maar als de afstandsbediening scheef ligt, kan ik er tegenwoordig iets langer afblijven.

“Op het moment dat ik naar bed ga, moet ze wel recht liggen. Er mag dan geen afwas meer op de toog staan en ook de andere rommel moet opgeruimd zijn.”

Mocht je als kind voluit vloeken of moest je dingen als potvolkoffie zeggen?

“Bij ons was het meestal: sapperdepitjes.

“Mijn ma is heel katholiek. Telkens ik ga slapen, bid ik ook nog in mezelf. Geen weesgegroetje, gewoon even God bedanken voor de schitterende dingen in mijn leven, zoals mijn dochtertje van tweeënhalf, Esmée.

“Ik was tot mijn achttiende misdienaar. Toen ik op de lagere school zat, ging ik soms vóór de lessen gauw nog helpen in de eucharistieviering van halfacht. De hosties klaarzetten, de wijn voorproeven en het coolste van allemaal: tijdens de dienst met het hamertje op de gong kloppen.”

Lichtte je als kleine jongen de rokken van de meisjes op?

“Eigenlijk wel. Zoals elke man zie ik graag meisjes. Vroeger was ik vrij gretig op dat vlak.

“Qua aandacht van het andere geslacht had ik ook nooit te klagen. Ze zeggen altijd dat je niet mooi moet zijn, maar dat je het goed moet kunnen uitleggen. Dat was mijn voordeel.

“Al vanaf de kleuterklas had ik een knipperlichtrelatie, met Isabelle. Dat duurde tot in het tweede middelbaar. Je komt dan in je puberteit en ontdekt dat er meerdere vrouwen in de wereld zijn. Vanaf het moment dat je dat weet, loopt het redelijk snel mis.”