Steeds belangrijker wordt Víctor Vázquez voor het spel van Club Brugge, nu de Spaanse middenvelder zich heeft aangepast aan ons voetbal. Zijn verhaal is er een van vallen en opstaan. ‘De les is: blijven werken.’
Neen, de AntoniGaudí van Club Brugge durven we hem niet te noemen. Nog niet. Dat zou de Catalaanse geniale architect oneer aandoen en de Spaanse middenvelder met te veel druk opzadelen. Maar steeds beter weet Víctor Vázquez (25) zijn klemtonen te leggen op het spel van Club. Zo schilderde hij vrijdag in Kortrijk de gelijkmaker op de voet van Carlos Bacca, veel gevaarlijker in een centrale rol dan vanaf de flank, waar hij meer meters moet maken. Voor de Colombiaan, die het spel van de Spanjaard goed leest, was het de zevende goal in zes wedstrijden.
Het was niet de eerste keer dat Vázquez dit seizoen in de competitie een voet had in de Brugse goals. Hij startte nochtans moeilijk, zo vertellen zijn statistieken. Op speeldag 1, thuis tegen Waasland-Beveren, was Vadis Odjidja offensief de uitblinker en in de duels tegen Kopenhagen met als inzet een plaats in de play-offs voor de CL bleef Vázquez uit 90 minuten en thuis 84 minuten op de bank. Op speeldag 2 werd de Catalaan ook nog eens (onterecht) uitgesloten voor een (vermeende) kopstoot aan Ederson, die achteraf toegaf dat er niks aan de hand was. Maar een mens moet iets doen om de wedstrijd te doen kantelen, zei de Braziliaan… Op speeldag 3 en 4 hield Georges Leekens Vázquez aan de kant, net als Europees in Debrecen, waar hij in de slotfase wel nog goed was voor een paar minuten, een steal én een assist (Bacca scoorde toen de 0-3 in blessuretijd). Onze conclusie op dat moment was: Víctor Vázquez wacht een moeilijk seizoen, op een middenveld met Blondel (een zekerheid), Jørgensen (een vanwege zijn loopvermogen geroemde nieuwkomer), Zimling (een zekerheid) en Odjidja (een talent) wordt het knokken om de speelminuten.
Maar zie, toen kwam de ommekeer. Zimling viel geblesseerd uit en Odjidja zette alles op een transfer. Vázquez dreef weer boven, als olie op het wateroppervlak. Bergen uit volgde vlak na Debrecen. De geprikkelde Spanjaard mocht dit keer wél bij de aftrap de wei in en bedankte met een assist (voor Tchité) en een goal. Daarop volgde de return tegen Debrecen (1 goal, 1 assist) én de eerste topper van het seizoen, thuis tegen Standard. Opnieuw een assist voor Tchité. En dan het duel in Kortrijk: eerst wordt een – niet gefloten – strafschopfout op hem gemaakt, daarna volgt er een nieuwe assist. Kortom: voor het offensieve spel van Club is de Spanjaard de voorbije weken zeer belangrijk geweest.
Trage opbouw
De verklaring? Is de metamorfose een logische gang van zaken? Is de tactische aanpassing voorbij? Ging het fysieke volume omhoog? Of is het mentaal? Wellicht alles een beetje. Toen Víctor Vázquez in de zomer van 2011 in Brugge aankwam, had hij lange tijd niet gespeeld. “Zo’n vijftien maanden”, herinnert assistent-trainer Rudi Verkempinck zich. Het duurt even voor je dan wedstrijdritme hebt. “Fysiek”, zegt Joost Desender, physical coach bij blauw-zwart, “heeft elke mens een bepaald theoretisch potentieel. Dat is meetbaar. In het geval van Vázquez werd dat ook gemeten, zoals bij iedereen. Daaruit bleek dat zijn maximale zuurstofopname relatief goed was. De Spanjaard heeft geen uitzonderlijk loopvermogen, maar zit in de categorie van de gemiddelde profvoetballer.”
Toch leek het vorig seizoen, zeker in de eindfase, dat het bobijntje bij de Spanjaard na de rust geregeld af was. Desender: “Het was voor hem vorig seizoen aanpassen aan de Belgische voetbalcultuur. Een voetbal met veel duelkracht, een voetbal waarbij we zeer snel balverlies leden. Dat stond haaks op zijn verleden, bij Barcelona B, een ploeg die vertrekt vanuit balbezit. Een bal steeds weer moeten heroveren, kost krachten. Mentaal is dat ook zwaarder. Víctor paste zich aan, maar je zag dat het naar het einde van play-off 1 op was. Hij had toen zéér veel moeite om de wedstrijden vol te maken maar speelde in het begin van de play-offs nog zeer dominante wedstrijden.”
De voorbereiding op het nieuwe seizoen was goed. Heel even was er een klein achillespeesprobleem, dat hem twee à drie dagen aan de kant hield, maar voor de rest kon hij alles meedoen. Desender: “En de wet is: wat je traag opbouwt, hou je langer vast. Hij heeft geen fysiek werk moeten overhaasten.”
Dat hij een tijdje naast de ploeg viel, had dus minder met een probleem te maken, dan met een tactische keuze. Vázquez verloor gewoon de strijd van Odjidja, die andere, zij het niet gelijkaardige, creatieveling op het Brugse middenveld. Gevolg: hij is nu iets frisser dan de anderen. Daar waar voetballers als Meunier of Refaelov in de voorbije 5 weken aan 10 of 11 wedstrijden zitten – Europees, nationaal én met hun land (A-ploeg en beloften) haast om de drie dagen een wedstrijd – heeft Vázquez er zes op de teller staan (eigenlijk vijf en een beetje, want in Charleroi werd hij al na 25 minuten van het veld gestuurd). Hij is dus nog fris, voetbalt aan een “normaal” weekritme.
Wedstrijdritme heeft hij, zijn volume is gegroeid. Leekens hield hem vaak tot diep in de slotfase op het veld. Als we zijn statistieken van vorig seizoen bekijken, was dat volume toen duidelijk minder groot. Zo haalde Vázquez in de tweede helft van play-off 1 nooit meer dan een uur speeltijd. Hij had dan wel twee maanden lang al nagenoeg alles gespeeld, omdat Vadis Odjidja geblesseerd was. Daarvoor werd hij ook al geregeld voortijdig naar de kant gehaald, of startte hij op de bank.
Schaken
Fysiek is één ding, technisch, tactisch en mentaal nog wat anders. Ook daar zit het op dit moment snor, hoor je in het Brugse. Lior Refaelov: “We hebben een fantastische groep, zoeken mekaar vaak op, gaan vaak samen eten. Conversaties gebeuren op dat moment in het Engels en we lachen ons kapot met de fouten die we soms maken. Víctor is voor mij op het veld zeer belangrijk. Soms volstaat een blik met de ogen, opdat hij weet wat ik wil.” Diezelfde verstandhouding lijkt er ook te zijn met Bacca, beiden voetballen heel graag samen.
Toen hij deze zomer niet direct aan spelen toe kwam, bleef Vázquez rustig, hoor je in Brugge. Zijn vriendin is hier graag en aanbiedingen van andere ploegen waren er toch niet. Hij wist dat hij geduld moest oefenen en werken. Desender: “Je zou het niet verwachten van iemand die van Barcelona komt, maar Vázquez is iemand die na de training regelmatig nog nablijft. Om zijn techniek bij te schaven, nog wat tactisch werk ook.”
Hij is gegroeid, moet ook Rudi Verkempinck constateren. Toen het duo Verkempinck- Clement vorig seizoen kort even overnam na het ontslag van Adrie Koster en voor de komst van Christoph Daum, zetten ze Vázquez bij het duel in Standard op de bank. De weken erna bleef Daum dat doen, die experimenteerde met Refaelov achter de spits. Het werk bleef voor de Spanjaard beperkt tot hooguit een kwartiertje invallen. Pas toen de kritiek op de zuinige zeges van Daum toenam, kwam de Spanjaard weer in de ploeg, zeker na het uitvallen van Odjidja.
Nochtans spaart Verkempinck zijn lof op de middenvelder niet. “Hij is in dit Club Brugge een zeer belangrijke speler, onder meer vanwege zijn impact op de balcirculatie. Hij laat andere mensen beter spelen, kijkt goed, er komt bijna altijd iets goeds uit zijn acties. Hij heeft op een jaar tijd zeer veel vooruitgang geboekt. Zijn fysieke kwaliteiten zijn ongetwijfeld verbeterd, maar fenomenaal vind ik zijn intelligentie. Ik ken er op de Belgische velden niet veel die beter zijn qua spelintelligentie. Hij ziet het gewoon veel sneller dan anderen. Ik vergelijk hem met een schaker. Als de ene één zet vooruitdenkt, denkt hij er drie vooruit. Dat is een kwaliteit die je ook nog eens moet omzetten met de voeten, want je kan wel snel denken, maar als je het niet kan uitvoeren, heb je daar weinig aan. De goal in Kortrijk van Bacca is een mooi voorbeeld. Het zien is één, de bal ook nog eens perfect neerleggen is nog wat anders. Hij kan dat. Niet te hard, niet te zacht. Toen hij pas bij ons kwam, viel me dat al op, die juiste snelheid van de passing. Dat is dan toch de opleiding: strak, kwaliteit, het verwerken van de bal in een of twee tijden. Geweldige traptechniek, ook dat, op vrije trappen.”
Zeker is dat hij zich ook steeds beter kan uiten in het Engels. We gaan dus nog meer van hem zien. Verkempinck: “Ik denk dat dit het verhaal van vorig jaar is: vijftien maanden niet gespeeld, wat angst in het hoofd, nieuwe competitie, andere stijl,… Dat veeg je niet zomaar weg. Je moet keihard trainen en je hebt speelminuten nodig. Trainingsfit is niet hetzelfde als wedstrijdfit. Die speler kon alleen maar groeien, gezien zijn intrinsieke mogelijkheden.”
Zeker nu ze in Brugge ook veel beter omgaan met de gevoeligheden. Onder Daum was het afstandelijk, zuiderse gevoelige jongens willen daarop nog weleens afknappen. Leekens bespeelt andere snaren. Verkempinck: “Anders dan Figueras was Vázquez in het begin niet zo sterk in de communicatie in het Engels. Dat is verbeterd. Sociaal is hij ook belangrijk voor Bacca, die hij zeer goed opvangt.”
Nochtans hield ook Leekens Vázquez een tijdje op de bank. Net als Daum. Is de Spanjaard een van die voetballers die elke keer weer zijn trainers zal moeten overtuigen van zijn kwaliteiten? Verkempinck: “Het was dit jaar een heel ander verhaal. Hij is daar zeer goed mee omgegaan, bleef positief, bleef werken. Hij had in de voorbereiding wat last van zijn achillespees en dan vorm je een typeploeg. Dan moet je wat geduld hebben.”
‘Dat is voetbal’
Vrijdag was hij in Kortrijk nog relatief blij met zijn prestatie, de architect van Club. Neen, de eerste helft was niet goed geweest, maar na de rust werden de bakens verzet. Dat de scheidsrechter zich vergiste door geen strafschop op hem te fluiten, accepteerde hij. “Wij vergissen ons soms, zij ook.” Echt veel hadden ze niet gecreëerd, vond hij wel, Club had de wedstrijd eerder “gecontroleerd”. Blij met een punt waren ze op het einde. Fysiek, bevestigt hij, gaat het steeds beter en vooral: het vertrouwen is er.
Het begin was zeer moeilijk, geeft hij toe. “Voor alle voetballers is het vervelend als je niet speelt. Een onterechte uitsluiting in Charleroi, maar ik moest wel naar de kant. Maar daarna kreeg ik kansen van de trainer. Ik speel voor de ploeg, werk hard. Ik ben dit jaar ook beter aangepast aan de Belgische competitie. Het voetbal is hier anders, veel meer duels, met goeie spelers weliswaar. Mijn verhaal en dat van Bacca is: eerst niet opgeroepen, nu met alle lof overladen… Dat is voetbal. Steeds wisselend. De ene keer zit je in een dal, kort daarna in de hemel.”
Zijn doel? Vázquez: “Dat is duidelijk zeker? Dit moet mijn jaar worden, ons jaar. De kern is breder en er werden goeie spelers aangeworven. Wij willen de titel. Hopelijk lukt het.”
DOOR PETER T’KINT
“Je zou het niet verwachten van iemand die van Barcelona komt, maar Vázquez is iemand die na de training regelmatig nog nablijft.” Joost Desender
“Ik ken er op de Belgische velden niet veel die beter zijn qua spelintelligentie.” Rudi Verkempinck
