Aan de vooravond van een nieuw basketbalseizoen weidt Tony Van den Bosch, bondscoach en trainer van RB Antwerpen, uit over de nationale ploeg, de basketliga, het EK en natuurlijk over zijn Antwerpen.
Tony Van den Bosch is onberekenbaar. Vorig jaar rond Kerstmis verdween hij een week lang van de aardbol, geen kat die hem te spreken kreeg. Daarna stapte hij op als bondscoach, werd teruggeroepen, weigerde en tekende uiteindelijk toch een nieuwe driejarige verbintenis. Dan, in de kwartfinales van de Koraçbeker in Belgrado, waande hij zich met RB Antwerpen op het strijdtoneel van de Joegoslavische burgeroorlog. Als bondscoach was hij nooit ongecontesteerd en ook als clubcoach kende Van den Bosch vorig jaar een incidentrijk parcours. Aan het eind van het interview verklaart hij : “Eén jaar bij Antwerpen staat gelijk aan vijf jaar bij Houthalen !”. Nog één jaar en dan staat VDB tien jaar aan het roer van de nationale ploeg en van RBA.
De vier buitenlanders van vorig seizoen zochten allemaal andere oorden op. In de plaats komen weer vier nieuwelingen, zo kan je moeilijk bouwen, toch ?
Tony Van den Bosch : Tja, het is in ieder geval al beter dan vorig jaar, toen waren ze allemaal weg. Deze keer wisten we ook van tevoren dat we ze kwijt waren. Alleen Stonerook had ik graag gehouden. John O’Connell wou een opslag van 15.000 dollar ( zowat 675.000 frank of 16.732,81 euro) per jaar, een onrealistisch bedrag. Otis Hill was te traag en van een loonsverhoging zou die ook niet ineens sneller gaan lopen. Babic voldeed niet.
Feit is dat de Belgen mijn ankers moeten worden : Paul Bayer, Loridon en Sappenberghs. Zij moeten het team op sleeptouw nemen, de buitenlanders zorgen voor de aanvulling. Naast mijn ankers hoop ik op de ontbolstering van enkele jongeren. Onze Topsportschool leverde voor dit jaar weer zes nieuwe talenten af. Ik wil de inbreng van Oostblokkers of andere buitenlanders eigenlijk zoveel mogelijk beperken.
Als ambitieuze club en trainer word je toch maar mooi beperkt door budgettaire redenen.
Nu ja, Eddy Casteels is indertijd bij RBA opgestapt omdat hij vond dat het bestuur niet genoeg ambitie toonde. Ook de spelers reageerden en vluchtten massaal. Voorbeeldje : wij beschikken nog altijd niet over een fulltime commercieel manager. Een absolute noodzaak als je sponsors wil binnenhalen en het budget wil optrekken. Vergeet niet, een budget is geen investering hé, dat geld ben je kwijt. Op dit ogenblik moet alle initiatief van onze voorzitter, Maurice Schoensetters, of van Michel Geerts komen. Als die twee personen ooit wegvallen, vrees ik het ergste voor Antwerpen. Gelukkig is er ook nog Marcel Colla. Dankzij Colla haalden we ondermeer Watco binnen, maar sinds die kiekenaffaire is zijn impact in de financiële wereld fel verminderd.
We hebben een man nodig zoals Vande Lanotte bij Oostende of Somme bij Charleroi. Eric Somme is een echt godsgeschenk voor Wallonië. Wat die man allemaal klaarspeelt en regelt ! Antwerpen draait op een budget van 50 miljoen ( 1.239.467,62 euro), dat is de helft van Charleroi of Oostende. Het is een vorm van competitievervalsing dat de Waalse ploegen gesubsidieerd worden door het Waalse Gewest. Ga maar na, de meeste toptransfers vonden plaats in Wallonië. Ik vernam ook dat zij bovenop hun subsidie een bepaald bedrag ontvangen als ze tweede of eerste eindigen in de reguliere competitie. Terwijl wij van de stad Antwerpen ocharme 200.000 frank ( 4.957,87 euro) subsidie krijgen, die dan bovendien meteen weer uitgegeven wordt aan rekeningen van de stad. Onze voorzitter heeft er al mee gedreigd terug in Mechelen te gaan spelen, maar ik heb de indruk dat het hun koude kleren niet raakt. In Vlaanderen hebben we ook niet de juiste schepenen op die posten, een basketbalclub interesseert hen niet. En toch ben ik er, ondanks onze financiële beperkingen, van overtuigd dat we een stoorzender kunnen zijn voor de titelpretendenten.
Kan je al een inschatting maken van de sterkte van je ploeg ?
Onze frontcourt vind ik sterker dan vorig jaar. Toen was onze kleine frontcourt een handicap. Met Galenkin en Cline-heard erbij staan we goed. Met Hill verliezen we natuurlijk wel body in de paint, maar als we hem behielden konden we Galenkin niet halen. Bovendien kunnen we met Galenkin sneller en agressiever spelen. Cline-heard is een op en top prof, een jongen die het zeker gaat maken. Ook Joe Ignegneri is een degelijke vervanger voor de gekwetste Roel Moors, hij heeft een contract voor zes maanden dat kan verlengd worden naargelang de revalidatie van Roel. Enkel Nakiae Miller lijkt een twijfelgeval. Die jongen heeft de ene maagzweer na de andere en hij is te frêle voor de power forwardpositie. Zijn manager vertelde ons dat hij vijftien kilo afgevallen is en dat dat er wel opnieuw bij komt, maar daar geloof ik niks van. Dat is natuurlijk het risico als je een speler op papier aankoopt. Op zijn statistieken is nochtans niets af te dingen, maar… Als er nu nog een jongen komt die we niet kennen, moet hij een try-out doorlopen, dan ben je tenminste zeker. Maar zolang we geen valabele vervanger hebben voor Miller, kan er geen sprake zijn van een vertrek.
Hoe is de sfeer eigenlijk binnen de groep ? Want die was in het verleden niet altijd optimaal.
Die is nu veel beter. Het klopt dat het vroeger vaak botste. Er waren wrijvingen tussen de spelers en het bestuur. Ten eerste door een gebrek aan communicatie. Het bestuur stond te ver van wat er op sportief vlak gebeurde en de spelers beseften eigenlijk niet goed wat zo’n man als Schoensetters voor hen doet. Er was dus een communicatiestoornis. Iets waar ik nu aan probeer te werken door zelf af en toe eens bij de voorzitter binnen te springen. Ten tweede konden de spelers niet goed om met de kritiek van het bestuur. Zo stuurde ik eens een fax met het voorbereidingsschema op en wat kreeg ik als reactie ? “Amai, is dat al wat die mannen doen op nen dag ?” zo reageerde een deel van het bestuur. Terwijl wij toen vijf uur per dag trainden, dat staat gelijk aan een verlies van 8.000 calorieën per dag voor de spelers. Ook op recepties kregen de spelers soms te horen : “Is dat al wat jullie doen voor dat geld ?” Zulke uitspraken wekken natuurlijk irritaties op.
Heb je de polemiek bij Oostende gevolgd ? Verbaasde de beslissing van Rudolf Vanmoerkerke jou ?
Ik volg de ontwikkelingen in Oostende, waar een politieker als Vande Lanotte de macht heeft overgenomen, met argusogen. Maar laat ik u één ding zeggen : iemand als Rudolf Vanmoerkerke zet je niet zomaar ongestraft opzij. Vanmoerkerke heeft het basketbal populair gemaakt. Volgens mij gaat Vande Lanotte heel wat stemmen verliezen bij de volgende verkiezingen. En het is dan maar de vraag of hij na zo’n nederlaag nog dezelfde macht gaat kunnen etaleren binnen die club. Bij ons in Antwerpen waren ook dergelijke plannen. Het was de bedoeling dat Maurice Schoensetters dit jaar zou opstappen als voorzitter en zou evolueren naar een rol als erevoorzitter. Terwijl aan Marcel Colla werd gedacht als nieuwe praeses. Maar het fijne weet ik daar ook niet van.
Nog een opmerkelijk nieuwsfeit van de laatste weken : de helft van de nationale ploeg die op de dool is in het buitenland. Jaumin, Lauwers, Goethals vonden, ondanks een goed seizoen, niet meteen een nieuwe werkgever. Wim Vanhaele moest zelfs bijna gaan stempelen…
Ja, dat viel mij inderdaad op. Ook Gerben Van Dorpe belde mij onlangs, hij wil weg uit Baltimore. Straks spelen verschillende Belgian Lions bij buitenlandse tweedeklassers, waar gaat dat naartoe ? Enerzijds is het een feit dat de Belgen zich niet kunnen verkopen of omringd zijn door slechte managers. Ze zouden beter een advocaat engageren als hun agent. Aan de andere kant is het hun eigen schuld. Ofwel zijn hun financiële eisen te hoog – in het geval van Vanhaele of Goethals – ofwel zijn ze veel te rap op hun tenen getrapt. Zoals Jean-Marc Jaumin, schitterende basketbalspeler, maar één conflict met zijn coach, Malkovich, en hij pakt zijn Samsonite en verdwijnt. Ik heb hem bezocht in Málaga. Een ideale omgeving, goeie Europese club, altijd mooi op tijd betaald,… en dan laat je één stomme ruzie alles beknotten ? Nee, nu zitten ze bij een Griekse tweedeklasser Patras, waarvan ik via Darren Queenan weet dat ze de lonen niet op tijd uitbetalen. De Belgische spelers zoeken veel te weinig de dialoog op. In feite zijn ze maar met één ding bezig : hun centen.
Daarmee zijn we bij de nationale ploeg aanbeland. Op de tiendaagse stage in Perpignan nam je veel jongeren mee. Is dat een aanwijzing ? Zijn er veranderingen op til ?
Nee, ik ga die jongeren niet onmiddellijk in de strijd gooien. Die stage was eerder bedoeld om ze mentaal klaar te stomen. Maar in hoofdzaak reken ik nog op de oude ankers zoals een Struelens, een Ellis en een Jaumin, omringd met enkele jongeren. Op het EK 2003 moeten we er absoluut bij zijn. Ik wil hetzelfde beleven als in Berlijn ’93. Daarom pleit ik er voor om grotere budgetten vrij te maken, de spelers moeten in de watten gelegd worden. Alles moet stilaan op de spits gedreven worden naar dat EK toe.
En als dat niet gebeurd ?
( furieus) Dat moet gewoon gebeuren ! Al moet ik zelf sponsors gaan zoeken ! In dat kader heb ik bijvoorbeeld al Lucien Van Kersschaever gepolst en ga ik Eddy Casteels contacteren om mijn coachingstaf te vervoegen.
Tussen Van Kersschaever en de bond zit het toch al lang scheef ?
Ja, maar ik probeer daar het pad een beetje te effenen. Ik bedoel maar : een man als Lucien kan het Belgische basketbal altijd gebruiken. Zijn ontslag bij Oostende was zijn status onwaardig. Dat getuigde van absoluut geen respect voor hem. Lucien heeft een enorme persoonlijkheid, als hij ergens binnen zou komen als scout weet meteen iedereen dat de Belgische Bond aan het werk is. Hetzelfde met Casteels. Het kan toch niet dat de voormalige coach van het jaar zonder werk zit ? Eddy zou onder andere perfect geknipt zijn voor een job als trainer van een nog op te richten nationale B-ploeg. Een B-ploeg waar al die jonge talenten die nog in de wachtkamer zitten van de nationale ploeg kunnen rijpen.
Het Europees Kampioenschap 2003 in Zweden moet de kroon op het werk worden van je carrière als bondscoach ?
Met de lichting van ’75 en ’78 horen wij binnen twee jaar thuis bij de beste twaalf naties in Europa. Wij hebben het EK in Turkije op een haar na gemist, we eindigden op twee punten van Oekraïne en Macedonië. Ik was na die nederlaag zwaar ontgoocheld, vooral in mezelf. Het was mijn fout dat we faalden. Ik heb toen aan de Bond gezegd dat dat mijn laatste campagne was. Ik kreeg op dat moment ook heel wat tegenwind. Van het bestuur van RBA, maar ook van buitenaf. Mensen die mij beschuldigden van belangenvermenging. Nu, ik wil daar niet hypocriet over doen : ik heb Sappenberghs indertijd aangesproken om bij Antwerpen te komen spelen. Maar dat was gewoon even polsen, ik heb hem niet verplicht van even naar het Antwerpse bestuur te bellen. Al die negatieve geluiden leidden tot die hele hetze toen. Ik stelde Bozzi of Eddy Casteels voor als nationale trainer, maar beiden wilden dat alleen als fulltime job doen en daarvoor was er geen geld. Toen de bond dan ook nog eens vernam dat we maar drie voorrondewedstrijden ( ondertussen zijn er dat wel vijf geworden, nvdr) zouden spelen, vroeg Cyriel Coomans of ik dan toch niet verder wou doen. Dus tekende ik een nieuw contract. Met Zweden als eindpunt.
door Matthias Stockmans
