Van Fabien Camus tot Wim De Decker : de beste middenvelders van de voorbije competitie.
1 Fabien Camus (Charleroi, 15 punten)
Een heel seizoen lang presteerde hij op hoog niveau. In het begin dacht men nog dat het lag aan zijn nieuwe rol als vrije man op het middenveld, maar zelfs tijdens de tweede ronde, toen hij op links uitkwam, etaleerde hij zijn talenten. Na een aanpassingsjaar bloeide hij volledig open bij Charleroi. Dribbels, snelheid, versnelling, goede passes, Camus heeft het allemaal.
2 Lucas Biglia (Anderlecht, 13 punten)
Lucas Biglia, vorig jaar binnengehaald als dé belofte van het Argentijnse voetbal – Biglia was kapitein van Argentinië op het WK min-20 -, stelde nooit teleur. Hij zorgt vooral voor de interceptie op het middenveld. Hij loopt veel, jaagt de tegenstander op en recupereert, maar is evengoed de eerste die het team kan lanceren : zijn passes zijn verzorgd en precies. Hij moet wel nog meer durf in zijn beslissingen leggen, te vaak kiest hij voor de makkelijkste oplossing.
3 Ahmed Hassan (Anderlecht, 10 punten)
De Egyptenaar moest zich eerst enkele maanden aanpassen, maar demonstreerde daarna zijn klasse. Op zijn 32ste leest hij het spel goed : hij weet waar te lopen, waar op te duiken, wanneer te temporiseren of te versnellen. Maar het belangrijkste wapen van de ex-Besiktasspeler is zijn passing. Kruispasses van veertig meter, recht in de rug van de verdedigers, binnen- of buitenkant voet, Hassan is de verpersoonlijking van het champagnevoetbal.
4 Tim Smolders (Charleroi, 10 punten)
Na een passage in Nederland bloeide Tim Smolders opnieuw open bij Charleroi. In vergelijking met zijn periode bij Brugge heeft hij heel wat meer ervaring. Hij staat symbool voor de moderne middenvelder : de tegenstander storen, maar op het gepaste moment in de zestienmeter van de tegenstander opduiken om te scoren. Jacky Mathijssen vond in Smolders alles wat hij zocht : gestalte en een fysiek sterke speler.
5 Sven Vermant (Club Brugge, 9 punten)
Club Brugge gleed weg, maar Sven Vermant vond al zijn kwaliteiten terug. Tegenwoordig speelt hij wat defensiever en verzorgt hij vooral de recuperatie. Hij laat niets aan het toeval over, alle ballen passeren via hem. Hij beslist of er langs links of rechts gegaan wordt. Spijtig genoeg kon hij, ondanks zijn rol als kapitein, zijn ploegmaats niet op sleeptouw nemen.
6 Laurent Macquet (Beveren, 8 punten)
Het is duidelijk, Charleroi heeft een neus voor getalenteerde middenvelders. Na één jaar onder de Griekse zon keerde Laurent Macquet terug naar de Belgische competitie. Bij Beveren, nochtans een ploeg zonder ziel, gaf hij nooit op. Hij heeft een goede pass in de voeten, een klare kijk op het spel en kan temporiseren als dat nodig is. Productiviteit is echter niet zijn sterkste kant.
7 Abdelmajid Oulmers (Charleroi, 7 punten)
Na een lange blessure en een revalidatie van één seizoen, vond de Frans-Marokkaanse middenvelder zijn glans terug bij Charleroi. Op het middenveld ontpopte hij zich tot de motor van de ploeg, terwijl hij daarvoor op de rechtsachterpositie ook nooit teleurstelde.
8 Wilfried Dalmat (Charleroi, 6 punten)
Wilfried Dalmat, de broer van Bordeauxspeler Stéphane, won heel wat punten voor Bergen. Op de rechterflank destabiliseerde hij alle verdedigers door zijn techniek en snelheid. In de eerste ronde kreeg hij soms kritiek dat hij zijn inspanningen geen 90 minuten kon volhouden, maar na Nieuwjaar bewees hij het tegendeel.
9 Nabil Dirar (Westerlo, 6 punten)
Wanneer een zaalvoetballer overschakelt naar het veldvoetbal, heeft die meestal moeilijkheden om zijn plaats te vinden op het terrein en schiet hij fysiek tekort. Niets van dat alles bij Nabil Dirar. Hij bracht zijn technische bagage mee uit de zaal en, na een seizoen, leerde hij al zijn inspanningen te doseren. Vond zijn plaats op de rechterflank als aangever voor Patrick Ogunsoto.
10 Wim De Decker (Genk, 6 punten)
Zijn carrière is een schoolvoorbeeld van planning. Stap na stap klom hij omhoog : eerst Beveren, daarna Germinal Beerschot, vervolgens Gent, om uiteindelijk bij een echte topclub uit te komen : Genk. Veel sceptici geloofden niet in hem, maar toch is hij een van de draaischijven geworden bij de Limburgers. Zijn sterke punten – sober, altijd beschikbaar, efficiënt in de recuperatie en een kilometervreter – bezorgden hem een plaatsje in de top van Sport/Voetbalmagazine.
door stéphane vande velde
