Vrijdag om 11.48 uur, nadat Sporza Teletekst meldde dat Glen De Boeck een mondeling akkoord bereikte met Germinal Beerschot, verscheen op de website van Cercle volgend ‘communiqué omtrent Glen De Boeck’:
Naar aanleiding van de perscommentaren omtrent een ‘nakend vertrek’ van onze technisch directeur naar Germinal Beerschot, wenst Cercle Brugge het volgende mee te delen:
1) Glen De Boeck heeft onze voorzitter gisteravond ingelicht dat hij gesprekken voert met Germinal Beerschot;
2) Wij wensen erop te wijzen dat Glen De Boeck recent zijn contract bij Cercle Brugge verlengde tot medio 2014;
3) Cercle Brugge kreeg geen vraag van Germinal Beerschot om te mogen onderhandelen met onze langdurig onder contract liggende technisch directeur.
Om 18 uur werd De Boeck voorgesteld als nieuwe hoofdtrainer van Germinal Beerschot. Hij zei niet dat hij na drie verdienstelijke seizoenen bij Cercle aan een nieuwe uitdaging toe was, neen, zijn verhaal luidde als volgt: donderdagochtend belde hij voor inlichtingen over zijn grasmaaier naar Herman Kesters, beroepshalve handelaar in onder meer grasmaaiers en in zijn vrije tijd voorzitter van Germinal Beerschot, en “van het een kwam het ander”. Op de persconferentie maakte hij bekend wie de club van zijn hart is: niet FC Boom, KV Mechelen of Anderlecht, zijn ex-clubs, maar Beerschot, de club waarnaar hij als kind geregeld ging kijken. Donderdagavond deelde hij Cerclevoorzitter Frans Schotte mee dat hij op het Kiel een mondeling akkoord bereikte, vernamen we, en ondertussen was er al een driejarig contract getekend. Germinal Beerschotvoorzitter Kesters benadrukte dat alles “heel correct” geregeld was met Cercle.
Maar bij Cercle valt daar weinig van te merken. “De motivatie die De Boeck mij donderdagavond gaf, was dat hij zijn twee dochters, die in Antwerpen bij zijn ex-vrouw wonen, te weinig zag doordat hij in Brugge werkte en een huis in Westkapelle kocht ( eind 2009, nvdr)”, zegt Frans Schotte. “Ik hield er rekening mee dat hij op een dag kon vertrekken, daarom zorgden we ervoor dat er in het contract ook een clausule staat die ons desgevallend een waardige schadevergoeding garandeert. Maar ik verwachtte niet dat hij dat al zou doen zes weken na de ondertekening van de overeenkomst op 9 april. Tenslotte is er sindsdien geen enkel nieuw element. Ik ben ook realist genoeg om te weten dat als een trainer weg wil, het wellicht weinig zinvol is om hem tegen te houden, maar de manier waarop het gebeurde, vind ik degoutant. Want waar De Boeck en GBA vrijdag tegen mij met geen woord over repten, is dat hij nog vóór het gesprek over zijn grasmachine met Kesters al onze assistent-trainer Ronny Desmedt gevraagd had om met hem mee te gaan. Ik wist toen evenmin dat ze De Boeck dezelfde dag nog officieel zouden voorstellen als hun nieuwe trainer en dat De Boeck ook Lorenzo Staelens, fysiektrainer Wim Langenbick en scout Jules Govaert zou meevragen. Dat hij meer bij zijn kinderen wil zijn, oké, maar Ronny, Lorenzo, Wim en Jules moeten toch niet meegaan om voor hen te zorgen?! ’s Avonds zagen wij dan op televisie hoe hij met veel bravoure werd gepresenteerd als GBA-coach, terwijl hij nog niet eens officieel ontslag genomen had als technisch directeur van Cercle en wij nog geen garantie kregen dat de toch vrij zware schadevergoeding waarover wij vrijdagnamiddag discussieerden, gestort zou worden. Hij stond op dat moment nog op onze payroll, maar was wel al onze technische staf aan het leeghalen. Ik vind dat onwaarschijnlijk. Het is evident dat wij op onze rechten zullen staan.”
De Boeck liet zich in het verleden al geregeld op pejoratieve toon uit over “het wereldje”, over het niveau van veel bestuurders in de voetbalwereld en de waarde van hun woord, onder meer na zijn contacten met Racing Genk vorig seizoen. “Daar sprak hij ook met mij vaak over”, vertelt Schotte. “Hij zei altijd: Cercle is een van de weinige verenigingen met klasse, die deontologie respecteert enzovoorts.” In Sport/Voetbalmagazine verklaarde De Boeck toen dat hij hoopt ook na zijn vertrek bij Cercle Brugge, “ooit”, nog twee keer per jaar te kunnen gaan eten met een bijzondere man als Frans Schotte om te filosoferen over de dingen des levens. “Het zijn met hem altijd gesprekken”, sprak hij toen, “die een mens beter maken.” Na de recente gebeurtenissen is de honger van Schotte gestild. “Ik dacht dat ik hem kende, maar blijkbaar ken ik hem niet, want dit verwachtte ik absoluut niet van hem”, besluit hij. “Het is een enórme teleurstelling.”
In Antwerpen werd vrijdag de komst van De Boeck op het conto van Kesters gezet: de voorzitter handelde, zo viel er te horen, zonder veel inmenging van erevoorzitter Jos Verhaegen en dat is erg ongebruikelijk. Kesters en De Boeck zijn trouwens al jaren goede kennissen, lieten zij weten. Zij ontmoetten elkaar ooit op de Scheldeprijs in Schoten. De Boeck, die de laatste tijd opvallend veel thuismatchen van Germinal Beerschot bijwoonde, liet na het ontslag van Aimé Anthuenis op 31 augustus 2009 al belangstelling blijken om trainer te worden op het Kiel. Maar, beweert Kesters: “Ik voerde daar met Glen nooit een ernstig gesprek over.” Hij begrijpt dat nu de indruk leeft dat hij soloslim speelde, maar, stipt hij aan: “Vergeet niet dat ik voorzitter en afgevaardigd bestuurder ben. Ik mág mijn verantwoordelijkheid nemen in bepaalde zaken.”
“Herman gaf wel al toe dat hij een fout maakte”, zegt Verhaegen. “Hij belde mij pas vrijdagmiddag om te melden dat hij een overeenkomst kon sluiten met De Boeck. Maar ik stond er meteen honderd procent achter. Het is een goede zet van hem. Mijn principe is wel: een trainer die pas bij een andere club tekende, haal je niet weg. Maar goed, ik kom uit een andere generatie en nu is het ieder voor zich. Als je niet meedoet, word je elke keer gepakt.” S
KRISTOF DE RYCK & CHRISTIAN VANDENABEELE
‘Vóór het gesprek over zijn grasmachine met Kesters had De Boeck Ronny Desmedt al gevraagd om met hem mee te gaan.’
Frans Schotte
