Christian Vandenabeele
Christian Vandenabeele Freelancejournalist

Charles Dupan is voorzitter van de Buffalo’s, de oudste supportersvereniging van Cercle Brugge, en familie van AA Gentspeler Stijn De Smet. Een kennismaking in het vooruitzicht van de bekerfinale.

Ooit speelde hij zelf bij Cercle Brugge. “Bij de cadetten en de juniores, in de halflijn, maar ik raakte geblesseerd en moest stoppen van de dokter wegens te broze knieën.”

Hoe het nu, een jaar of zeventig later, met zijn ‘broze knieën’ gaat?

“Nu? Goed. Ik ondervind er geen last van.”

Officieel heet hij Karel Dupan, maar hij wordt Charles genoemd. Sinds 1944 is hij lid en sinds 1964 voorzitter van de Buffalo’s, de oudste supportersvereniging van Cercle Brugge. “In de tijd van de stichting in 1929 riepen de supporters van La Gantoise ‘Buffalo! Buffalo!’ en blijkbaar klonk dat goed, want die aanmoedingingskreet werd overgenomen. ‘Buffalo, Buffalo, Buf-fa-lo R-C-S-B!’ Royal Cercle Sportif Brugeois.

“Ik zat ook twaalf jaar in de raad van bestuur van Cercle, maar er is ondertussen veel veranderd natuurlijk. Vroeger telden de Buffalo’s tachtig of negentig leden, organiseerden we bals, feestmaaltijden en vierdaagse busreizen naar Frankrijk, Luxemburg, Duitsland en Engeland. Nu zijn we in het beste geval nog met tien. Drie vierde is overleden en de mentaliteit van de jeugd is helemaal anders. Ik stam nog uit de tijd dat Cercle in een eigen stadion speelde en spelers en bestuurders echte Bruggelingen met groen bloed waren. Ik kom uit een Cerclegezinde familie en ben naar het Sint-Leocollege geweest. De katholieken waren toen Cercle, de vrijzinnigen Club. Ik zal niet zeggen dat ik een Clubhater ben, maar ik ben geen liefhebber van blauw-zwart. Nog altijd begrijp ik niet waarom Jean-Luc Dehaene, die toch naar het Sint-Lodewijkscollege is geweest, in zijn fanatieke dagen honderd procent Clubgezind is.”

Altijd ’s avonds

Wedstrijden bijwonen doet Charles niet meer. “Dit is het eerste jaar dat ik geen abonnement kocht. Ik ben 87 en mijn vrouw is net 84 geworden. Vroeger waren de matchen altijd de zondagnamiddag om drie uur en dan ging zij met mijn dochter een kopje koffie drinken in de stad, maar nu spelen ze bijna altijd de zaterdagavond, de zondagavond en zelfs de vrijdagavond. Soms begint het maar om kwart voor negen. Is dat nog een uur om te voetballen?

“Mijn wagen haal ik alleen nog uit om boodschappen te doen en om naar onze strandcabine in De Haan te rijden. Maar ik volg het voetbal nog van a tot z in de krant, op de radio en op de televisie. Mijn vrouw zegt soms: ‘Ben je daar weer met dat voetbal!’ Tegenwoordig is het ook bijna elke dag voetbal op tv. Ofwel is het voetbal ofwel is het ‘Mijn Restaurant’, hè. ( lacht)”

Ook naar de bekerfinale tussen Cercle Brugge en AA Gent op 15 mei in het Koning Boudewijnstadion gaat Charles niet, maar hij kijkt er wel met heel bijzondere belangstelling naar uit. Stijn De Smet, die vorige zomer van Cercle Brugge naar AA Gent getransfereerd werd, is de vriend van zijn kleindochter Nikki. “En deze maand moet ze bevallen! Stijn zei al tegen haar: niet op de vijftiende, hè! ( lacht)

“Hij zorgde voor tickets voor de familie, allemaal Cerclesupporters en allemaal gaan ze mee met een bus van Gent. Het is een goede knul, Stijn, ik heb hem graag, echt waar. Ik ben blij dat hij niet naar Club is gegaan. Hij kende alleen de pech dat hij dit seizoen voor het eerst in zijn carrière vaak geblesseerd is geweest. Niemand is daar vrij van, kijk naar Steven Defour. Langzaamaan is hij aan het terugkeren, na de training gaat hij soms nog lopen in het bos.

“Ik verwacht dat Gent wint en dat Stijn zoals op de eerste speeldag van de competitie zal scoren tegen Cercle. ( herpakt zich) Pas op, ik ben voor Stijn en niet voor Gent, hè. Ik heb nog een grote vlag liggen, als Cercle de beker wint, zal ik ze uitsteken. ( lacht)”

Nooit dronken

Hij gaat om een kader met foto’s van onder meer een ontvangst op het stadhuis van de Buffalo’s, maar zijn vrouw koelt zijn enthousiasme snel af.

“Het is allemaal al lang voorbij”, zegt ze. “Zo passeert het leven, hè.”

“Het gaat te rap”, zegt Charles met een zucht. “Het nieuwe stadion zal ik niet meer meemaken.”

Maar als voorzitter van de Buffalo’s blijft hij ondertussen almaar verder zitten. “Zolang ik mij goed voel en niet in een rustoord terechtkom, zal ik het mij blijven aantrekken. In 1964 is mij dat gevraagd en dat kan ik nu niet ineens laten vallen. Als je daar al heel je leven in zit, dan blijf je daarin. Maar nog nooit ben ik in al die jaren van een vergadering dronken thuisgekomen.

“We kijken wel uit naar eventueel een samensmelting. Ricardo, de uitbater van de cafetaria op het stadion, zou enkele klanten warm kunnen waken om lid te worden. Want we kunnen toch moeilijk samengaan met een supportersvereniging van Lotenhulle? De Buffalo’s moeten in de stad blijven. Ik hoorde dat ze mij zouden willen bombarderen tot erevoorzitter, maar zover is het nog niet. We zijn aan het onderhandelen.”

Maar of Charles sinds begin dit seizoen toch niet een beetje voor AA Gent is, willen we op het einde van zijn vrouw weten.

“Euh, wel ja, hè … ( lacht)”

“Maar zij heeft Smetje ook ingeslikt, hoor. Hè, Joske?”

christian vandenabeele

“Pas op, ik ben voor Stijn en niet voor Gent, hè.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content