We waren Yassine El Ghanassy een beetje uit het oog verloren na zijn mislukte passage in de Premier League en zijn weinig gemediatiseerde overstap naar Heerenveen. Maar nu is Yas terug. ‘Niet vergeten dat ik nog altijd een naam ben, hé!’
Afspraak om 13 uur. Yassine El Ghanassy verschijnt amper vijf minuutjes te laat ten tonele. Best raar, want we hebben El Ghanassy al wel vaker geïnterviewd en stiptheid was nooit zijn sterkste kant. Nu verwittigde hij zelfs dat hij een beetje later zou zijn. Dat betekent evenwel niet dat de dribbelkont van AA Gent ook maar iets aan spontaniteit heeft ingeboet. Al heeft hij ook moeilijke periodes gekend en zelfs even heel diep gezeten.
Hoe verklaar je dat het in Engeland niet is gelukt?
Yassine El Ghanassy: “Ik weet het niet, maar het heeft zeker niets te maken met het sportieve aspect. Bel maar naar West Bromwich Albion, ze zullen je allemaal zeggen dat ik me steeds volledig heb gegeven en dat ik me altijd correct heb gedragen. Ik deed zelfs extra oefeningen na de training. Maar de ploeg draaide goed, dus het was moeilijk om erin te komen.”
Je hebt nooit speelgelegenheid gekregen?
“Geen minuut. Tijdens de voorbereiding scoorde ik nochtans aan de lopende band. Heel gek. Zeker als ik je vertel wat Steve Clarke, de coach, tegen me zei: ‘Yassine, het is op mij dat je kwaad moet zijn, niet op jezelf. Je traint goed en hebt jezelf niets te verwijten.’ Toen hij dat zei, wist ik hoe laat het was.”
Sprak je over je situatie met Romelu Lukaku?
“Natuurlijk. Romelu begreep ook niet waarom ik niet speelde. Hij gaf me de hele tijd goede raad, maar ook de andere spelers zeiden me dat dit niet normaal was.”
Welke invloed had je rol als bankzitter op je dagelijks leven in Engeland?
“Ik werd gek. Op de bank zitten, dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik was liever in Gent gebleven. Voetbal is immers ook plezier maken en je amuseren.”
Degout van voetbal
Waarom ben je überhaupt weggegaan bij AA Gent?
“Ik had nood aan iets anders. AA Gent en ik, dat ging niet meer samen.”
Wat ging er dan niet meer?
“Alles. Zelfs ’s ochtends opstaan en naar de club vertrekken was er te veel aan. Ik had echt een degout van voetbal.”
Kwam dat door jouw relatie met Sollied?
“Neen. Trond zei dat hij mij wilde sparen… toen hij me op het einde van het seizoen op de bank zette.”
Je band met de supporters werd steeds slechter. Men vond je een dikke nek.
“Dat is deels mijn eigen schuld. Ik heb – onbewust weliswaar – met een aantal dingen wat te veel te koop gelopen. Dat is bij de supporters in het verkeerde keelgat geschoten.”
Enig idee waar dat beeld van ‘Yassine, de dikke nek’ vandaan kwam?
“Je weet hoe dat gaat: je rijdt met een mooie wagen, je draagt mooie kleren en voor je het weet ben je een dikke nek. Gelukkig heb ik het kunnen bijleggen met de fans en werd ik heel hartelijk ontvangen bij mijn terugkeer.”
Víctor Fernández ziet in jou een toekomstige aanvoerder. Verbaast die blijk van vertrouwen je?
“Neen. Ik denk dat ik op mijn manier imposant ben op het terrein en de coach zal zo wel zijn redenen hebben om in mij een aanvoerder te zien. Ik word wel pas kapitein als Pelé Mboyo vertrekt. Ik heb massa’s respect voor hem. Hij is eigenlijk een grote broer voor me. Vertrekt hij – en ik wens het hem van harte toe, want hij verdient zijn transfer – dan neem ik de aanvoerdersband over. Dat is de afspraak.”
Heb je het gevoel dat de andere spelers naar jou luisteren?
“Toch wel. Ik ben nu 23 en heb intussen toch al wat ervaring. Ik speel al vijf jaar in eerste klasse en heb meer dan 130 wedstrijden op de teller staan. Dan begin je het spelletje wel te kennen.”
Je lijkt veeleer een artiest dan iemand die zich interesseert voor spelsystemen en tactische analyses.
“Ik ben misschien eerder een artiest, maar ik sta ook op het tactische vlak wel mijn mannetje. Ik kwam op mijn zestiende in de A-kern van AA Gent en heb sindsdien met onder meer Preud’homme, Dury en Sollied wel wat goeie coaches zien passeren. Ook in Engeland woonde ik de theoretische besprekingen steevast bij.”
Kijk je op naar Mboyo?
“Zeker weten. Je mag gerust zeggen dat het dankzij Pelé is dat Gent vorig seizoen in eerste klasse is gebleven. Hij heeft de ploeg helemaal alleen op sleeptouw genomen.”
Heb jij altijd al geweten hoe goed hij is?
“Pelé is een type dat zich belangrijk moet voelen. Hij moet eerste keuze zijn. Toen hij van Kortrijk naar Gent kwam, draaide het team goed onder Dury. Pelé had al snel door dat hij flink wat geduld zou moeten oefenen. Dat deed hij en nu is hij de onbetwiste leider van dit AA Gent.”
Jij verdween daarentegen een beetje uit beeld, terwijl je nochtans in de kern van de Rode Duivels zat. Verwijt je jezelf iets?
“Vorig seizoen heb ik geleerd dat ik niet onoverwinnelijk ben. Je mag nog zo veel kwaliteiten hebben, de voetballerij is een moeilijke wereld.”
“De kilo’s vlogen eraan”
Hoe diep heb je gezeten vorig seizoen?
“Best wel diep eigenlijk. Ik heb aan den lijve ondervonden dat je als voetballer per definitie een eendagsvlieg bent. Enfin, ik wist het al wel, maar ik dacht dat dat niet op mij van toepassing was. (lacht) Ik heb in de put gezeten, maar nu voel ik me zeer goed. De ene dag ben je een ster, de volgende dag ben je niets meer. Dat besef ik nu maar al te goed. Vandaar dat ik tegenwoordig niet te hoog meer van de toren blaas.”
Vorig jaar in november kwamen we je in Birmingham tegen op weg naar een interview met Christian Benteke. Waarom wilde jij toen geen interview geven?
“Ik zat in een moeilijke periode en ik wilde geen stommiteiten zeggen. Weet je wat nog het ergst van al is? Dat je verdikt als je niet speelt. Je gaat immers mee op hotel, eet daar goed, eet ook na de wedstrijd op restaurant en dan vliegen de kilo’s eraan.”
Er was lang sprake van een nieuw vertrek, richting Frankrijk of Heerenveen.
“Inderdaad. Maar ik heb mezelf net op tijd afgevraagd of het wel de moeite was om weer te vertrekken en het risico te lopen om opnieuw naast de ploeg te vallen. Neen, was het antwoord. Bij Gent ben ik zeker van mijn plaats en helpt de coach me in mijn ontwikkeling.”
Wat vind je van Víctor Fernández?
“Fernández is een uitstekende coach. Zijn palmares spreekt voor zich. Als je coach van Porto bent geweest, als je geweldige spelers hebt getraind en je hebt de Spaanse beker gewonnen met Zaragoza, dan zegt dat genoeg over je kwaliteiten.”
Heb jij al een gesprek onder vier ogen met hem gehad?
“Ja. Hij wil dat ik de boss van de ploeg word en dat ik het team op sleeptouw neem.”
Kwam hij soms naar Heerenveen om je te zien spelen?
“Heel vaak zelfs. Ik wist het toen niet, maar Manu Ferrera vertelde het me onlangs. Naar verluidt zei Fernández na zo’n scouting tegen Michel Louwagie: hoe heb je zo’n speler kunnen laten gaan?”
Wilde je per se weer in de Jupiler Pro League spelen na dat jaar in het buitenland?
“Ik zal eerlijk zijn: toen ik net terug bij Gent was, had ik zin om opnieuw te vertrekken. Er waren ook contacten met buitenlands clubs. Maar ik heb geleerd uit mijn fouten. Ik heb me nu omringd met enkele mensen die ik echt kan vertrouwen.”
Je hebt geleerd uit je fouten, zeg je, wat bedoel je daar juist mee?
“Ik luister niet meer naar foute mensen. Ik was destijds zeer naïef en veranderde om de haverklap van manager. Dat is nu gedaan.”
Hoe beviel het leven in Engeland jou?
“Echt rooskleurig was die tijd niet. Gelukkig was Christian Benteke er om me te steunen.”
Inspireert zijn succesverhaal jou?
“Christian is altijd al een echte prof geweest. Hij plukt nu de vruchten van al die arbeid en inzet. Christian is het type dat sowieso weigert als je hem vraagt om even iets te gaan drinken.”
Ben jij ook altijd zo’n op en top professional geweest?
“Neen, en dat is me al zuur opgebroken. Nu doe ik evenwel niets meer waar mensen over kunnen roddelen. De enige keer dat ik nu nog uitga, is tijdens mijn vakantie.”
Geen excuses meer
Als je ziet hoe goed jouw vrienden Benteke, Eden Hazard en Mehdi Carcela het doen, ben je dan niet een tikkeltje jaloers?
“Neen, want het is mijn eigen schuld dat ik niet op hetzelfde niveau speel. Ik heb tot hiertoe niet altijd de juiste keuzes gemaakt in mijn carrière en in het leven.”
Jij woonde in een gigantische villa in Engeland, terwijl Christian tevreden was met een bescheiden appartement. Zag je het allemaal niet te groot?
“Sowieso. Ik had geen idee waar ik mee bezig was. Ik heb er ook heel wat geld over de balk gegooid. Maar zelfs al ben ik er niet aan spelen toegekomen, toch heb ik in Engeland veel geleerd.”
Wat leerde je dan zoal?
“Ik weet nu dat het Engelse ritme moordend is. Het spel gaat zo snel. Het is gewoon een andere cultuur. Daar staat tegenover dat er meer ruimte is en dat biedt mogelijkheden voor spelers met een goeie dribbel. Eden Hazard is daar het beste voorbeeld van. Ik denk dat hij het moeilijker had in Frankrijk dan nu in Engeland.”
Er is zijn ontegensprekelijke talent, maar hoe verklaar jij het slagen van Hazard?
“Dat Eden op jonge leeftijd al getrouwd is en vader is geworden, heeft hem een pak verantwoordelijkheidszin bijgebracht. Ik heb het er al met hem over gehad en hij erkent dat hem dat geholpen heeft in zijn carrière. Dat hij nu staat waar hij staat, heeft hij mede te danken aan zijn vrouw en zijn familie.”
Je vindt bij Gent niet alleen je familie, maar ook een nieuw stadion terug. Wat is er juist veranderd?
“We hebben geen excuus meer. Vroeger konden we nog zeggen dat het veld er niet goed bij lag en dat het stadion verouderd was, maar daar is nu geen sprake meer van. We spelen nu in het mooiste stadion van België, met de beste infrastructuur van het land.”
Wat is het doel voor dit seizoen?
“We moeten ons eerst en vooral zien te plaatsen voor play-off 1, daarna zien we wel. In het voetbal kan het snel gaan. Kijk naar Zulte Waregem. Essevee was op een doelpunt na kampioen. Ik zou in hun plaats op tien minuten van het einde alles en iedereen naar voren gestuurd hebben. Als ik bij Zulte Waregem had gespeeld, zou ik een individuele actie proberen te maken hebben. Eén goaltje meer en ze waren kampioen, hé! Op zo’n moment moet je niet meer voetballen, maar acties maken en fouten uitlokken. En dan scoren op een stilstaande fase.”
Graag naar het WK
Ben je het eens met de mensen die zeggen dat je soms te lang met de bal loopt?
“Neen. Als ik dat zou doen, zou ik nooit zes keer gescoord hebben en vijf assists gegeven hebben in Nederland – een competitie die toch nog steeds hoger aangeschreven staat dan de Belgische. Ik speel slimmer nu. Ik weet nu wanneer ik een actie kan maken en wanneer niet.”
Bestaat de kans dat je een contractverlenging bij AA Gent ondertekent?
“Ik heb binnenkort een gesprek met meneer Louwagie. Niet om het over de duur van mijn contract te hebben, maar wel om mijn salaris eens te herbekijken. Ik heb in Engeland gespeeld, dan is dat niet meer dan normaal. Zelfs al stond ik er niet in de basis, ik heb er wel kennis gemaakt met iets hogere bedragen.”
Je verdiende er goed je brood, maar je sprong daar niet altijd even verstandig mee om?
“Er zijn avondjes geweest dat ik 3000 of zelfs 4000 euro uitgaf in een nachtclub. Gewoon, zomaar. De invloed van vrouwen en slechte vrienden. Maar goed, dat zal me niet meer overkomen.”
Heb je grote schoonmaak gehouden in je vriendenlijst?
“In het uitgaansleven is iedereen je vriend en vinden de meisjes je sowieso geweldig.”
En dan was er nog dat berichtje in de krant toen je met 223 per uur geflitst werd…
“Dat heeft mijn imago geen goed gedaan. Dat nieuws is ook de Engelse clubs ter ore gekomen. Er werd zelfs in Turkije en Marokko over gesproken.”
Heb je jouw toekomst bij de Rode Duivels gehypothekeerd?
“Ik stel me daar voorlopig geen vragen over, maar ik weet wel dat als ik die spelersgroep zie, ik maar één ding wil: erbij zijn! Wat een talent zit daar toch bij elkaar! Ik ben nog steeds een Belgische speler, dus het spreekt voor zich dat ik naar het WK in Brazilië wil. Onder Georges Leekens was ik een deel van de selectie en het is dan ook niet meer dan normaal dat ik ambitieus ben en mijn plekje weer wil opeisen. Je mag niet vergeten dat El Ghanassy nog steeds een naam met enige betekenis is. Ik moet me nu week na week bewijzen. Ik heb vier goede maanden achter de rug bij Heerenveen en moet nu op dat elan verder zien te gaan.”
Hoe kijk je zelf terug op die periode bij Heerenveen?
“Met een goed gevoel. Ik heb er twaalf wedstrijden gespeeld en daarin scoorde ik zes keer en gaf ik vijf assists. Dat zegt alles. De coach, Marco van Basten, schonk me meteen vertrouwen, ook al kwam ik er licht geblesseerd toe. Het heeft wel een week of drie geduurd vooraleer ik door had dat ik niet meer in Engeland zat en ik dus weer met mijn beide voeten op de grond moest komen. Aanvankelijk zei ik: ‘Coach, je moet me niet opstellen, ik ben nog niet klaar en ik voel me hier niet goed.’ Ik wist immers niets van die club. Ik wist zelfs niet dat Heerenveen op dat moment veertiende stond. Daar kwam nog bij dat ik ver van mijn familie zat. Uiteindelijk kwam de déclic er toch, na een gesprek met de coach. En toen ik tegen PSV (2-1) scoorde en een assist gaf, was ik echt vertrokken.”
Hoe ontving Van Basten jou eigenlijk?
“Hij nam me in de eerste week al even apart en zei me dat hij me anders dan de andere spelers vond. Hij wilde dat ik zo snel mogelijk beschikbaar zou zijn. Na drie weken begon hij me allerlei extra taken te geven en vroeg hij soms tijdens zijn theoriemoment aan mij wat ik ervan vond. Daar moest ik dan voor de hele groep een antwoord op geven. Als dat geen blijk van waardering is!”
DOOR THOMAS BRICMONT – BEELDEN: KOEN BAUTERS
“Je mag gerust zeggen dat het dankzij Pelé Mboyo is dat AA Gent in eerste klasse is gebleven.”
“Ik was net terug in Gent en ik wou alweer vertrekken.”
“In de nachtclub gaf ik soms 4000 euro per avond uit.”
