De afgelopen weken werd nieuwkomer Helibelton Palacios meteen voor de leeuwen gegooid door Michel Preud’homme. De Colombiaanse rechtsachter kwam er niet zonder kleerscheuren af, maar hij overleefde. Een portret.
Voor de supporters was het nog even wennen. Toen de stadionomroeper in Jan Breydel twee weken geleden de voornamen van de basisspelers tegen Waasland-Beveren afriep, waarna de blauw-zwarte fans de achternaam moeten schreeuwen, bleef het na ‘Helibelton!’ akelig stil. Neen, op Clubfans die hun pasgeborene Helibelton noemen, zal het nog even wachten zijn. Maar ondertussen speelde de Colombiaanse rechtsachter zich wel in de kijker bij blauw-zwart, met dank aan de blessure van Ricardo van Rhijn.
Toch had het niet veel gescheeld of Helibelton Palacios was nooit profvoetballer geworden. Toen hij begin 2011 – hij was toen zeventien – samen met tweehonderd andere gegadigden ging testen bij Deportivo Cali, werd hij in eerste instantie niet weerhouden door Jorge Cruz, destijds trainer van de U20. Een paar dagen later sleurde vader Carlos Alberto zijn zoon weer mee naar de club. Daar wachtten ze een paar uur tot Jorge Cruz opdaagde. De coach deed het verhaal ooit in sportkrant AS: ‘De papa zei me: ‘Mijn zoon werd bij de testen niet geselecteerd, maar ik wil dat u hem nog eens bekijkt.’ Ik zei toen tegen de jongen: ‘En jij? Kun jij niet praten? Zeg jij eens iets.’ Waarop Helibelton stamelde: ‘Trainer, ik wil dat u me nog een kans geeft.”
Die kreeg hij en na een halfuur had Cruz genoeg gezien. ‘Ik schreef hem in bij de ploeg en zes maanden later – ondertussen was ik technisch directeur geworden van de A-kern – liet ik hem debuteren in het eerste elftal. Dat was niet naar de zin van een aantal bestuursleden, die me verweten een ‘groentje’ op te stellen, terwijl er spelers waren met meer ervaring.’
Het was een eerste belangrijke stap in zijn carrière. Hernando Arias, directeur van het opleidingscentrum van Deportivo Cali, herinnert zich een welopgevoede jongen: ‘Het succes van Helibelton heeft zijn wortels in het gezin. Het is een jongen met principes en waarden. Dat maakte ons werk gemakkelijker. We zien hier veel jongens toekomen die we zelf moeten opvoeden omdat de ouders het niet gedaan hebben.’
Palacios zegt ook zelf dat hij veel te danken heeft aan zijn ouders, en dan vooral aan zijn vader: ‘Hij is de motor achter mijn carrière. Hij geeft me tips en let erop dat ik gedisciplineerd blijf.’ Net als zijn vader is Helibelton een fan van het Braziliaanse voetbal. Geen wonder dus dat zijn favoriete voetballer Maicon is, de oud-rechtsachter van onder meer AS Monaco en Inter. ‘Ik bewonder de manier waarop hij speelde, de vreugde die hij uitstraalde, hoe hij aanviel en toch ook verdedigend zijn mannetje stond.’
WACHTEN OP PEKERMAN
Helibelton Palacios groeide op in Santander de Quilichao, een stad van zo’n 100.000 inwoners in het noorden van Colombia. De mensen leven er vooral van de landbouw: suikerriet, koffie, ananassen en maniok. Vader Carlos Alberto Palacios is een bescheiden boer die onder meer ananassen teelt. Het gezin telt nog een andere zoon, Gerson, en een dochter, Madeleine.
Helibelton begon pas op zijn dertiende te voetballen bij het lokale Independiente Santander. Wedstrijdjes spelen ging hem goed af, maar trainen was niet zijn favoriete bezigheid, gaf hij zelf ooit toe. Dat kwam ten dele ook omdat zijn ouders erover waakten dat hij zijn studie niet verwaarloosde. IJverig, bescheiden, verlegen: het zijn die karaktertrekken die altijd weer bovenkomen als het over Helibelton gaat. ‘Hij zal elke richtlijn van Michel Preud’homme goed opvolgen’, zegt Leonardo Duque, Colombiaanse voetbaljournalist, overtuigd. ‘Als voetballer is hij langzaam maar zeker gegroeid. Ik denk dat het hem wat moeite zal kosten om zich aan te passen aan het tempo van jullie voetbal, maar op termijn zal hij zeker renderen.’
In 2013 gaat Palacios als speler van Deportivo Cali mee met de nationale U20 naar het Zuid-Amerikaanse kampioenschap. In de finalepoule met Paraguay, Uruguay, Chili, Peru en Ecuador wint Colombia al zijn wedstrijden, behalve tegen Chili. Die match gaat met 1-0 verloren na een penaltygoal van… Nicolás Castillo. Colombia wint het toernooi en de aanvallende middenvelder Juan Fernando Quintero wordt verkozen tot beste speler. De ‘Colombiaanse Lionel Messi‘, zoals ze hem noemen, beproeft zijn geluk bij Pescara, FC Porto en Stade Rennes, maar voetbalt ondertussen weer in zijn thuisland bij eersteklasser Independiente Medellín. Om maar te zeggen: een erg uitzonderlijke generatie is het niet. De meest bekende uit de selectie van toen is John Córdoba, een 23-jarige spits die na passages bij Espanyol en Granada nu aan zijn tweede seizoen bij Mainz 05 in de Bundesliga toe is.
Winst van het toernooi levert de Colombiaanse U20 wél een rechtstreeks ticket op voor het WK U20 in Turkije. Daar komt Palacios alleen in actie in de eerste wedstrijd, tegen het Australië van bondscoach Paul Okon. Colombia strandt in de achtste finales tegen Zuid-Korea.
Bij de grote jongens verzamelde Palacios tot nog toe één cap: een basisplaats in een kwalificatiewedstrijd voor het WK 2018 in Rusland. Thuis tegen Argentinië gingen de Colombianen met 0-1 de boot in, een doelpunt van Lucas Biglia. Na die bewuste wedstrijd in november 2015 riep bondscoach José Pekerman Palacios nooit meer op. ‘Maar als hij verder blijft timmeren aan de weg’, denkt Leonardo Duque, ‘zal hij Santiago Arias (rechtsachter van PSV, nvdr) uit de ploeg spelen.’ Op 23 maart speelt Colombia zijn volgende kwalificatiewedstrijd tegen Bolivia. Het is afwachten of Pekerman ondertussen van gedacht veranderd is. Bij Club Brugge spelen is geen garantie om opgeroepen te worden, weet ook José Izquierdo.
VERTROUWEN OP GOD
Veel Colombiaanse internationals trokken al erg jong naar het buitenland: James Rodríguez was zeventien toen hij naar het Argentijnse Banfield trok, Radamel Falcao ging op zijn vijftiende naar River Plate, Sampdoriaspits Luis Muriel was negentien toen hij naar het Spaanse Granada verkaste en Arsenalkeeper David Ospina had dezelfde leeftijd toen hij bij OGC Nice tekende. Uitzondering op de regel is Carlos Bacca die tot zijn 25e in zijn thuisland bleef voetballen en dan pas tekende bij Club Brugge.
In die context heeft de 23-jarige Palacios vrij laat de poorten naar het buitenland open gebeukt. De afgelopen wintermercato was er niet veel interesse voor hem uit Europa, wel van Braziliaanse en Mexicaanse clubs. In 2013 stond hij dicht bij een overgang naar het Portugese SC Braga, maar die transfer ging toen in extremis niet door. ‘Ik werd uiteindelijk wel een beetje wanhopig’, vertrouwt hij de Colombiaanse voetbalsite futbolred.com toe. ‘Je hoort altijd geruchten en geruchten, maar als er niks concreets wordt… Soms zat ik echt in de put, maar dan vertrouwde ik op God en hoopte ik dat mijn kans vroeg of laat toch zou komen.’
God is Palacios dus goed gezind geweest. Dat is ook wat zijn omgeving denkt. ‘Het nieuws over mijn transfer bracht heel wat geluk teweeg in mijn familie. Ze zijn God allemaal erg dankbaar. Mijn ouders zijn adventisten (christenen die geloven in een terugkeer van Jezus, nvdr) en zij baden vaak tot God dat ik deze kans ooit zou krijgen.’ Het zijn woorden die niet moeten verbazen van iemand die uit een land komt waar bijna negentig procent van de bevolking katholiek is. Dat is nog altijd het gevolg van het werk van de missionarissen in de oud-Spaanse kolonie – Colombia is sinds 1819 een onafhankelijk land. Ook van José Izquierdo is geweten dat hij erg gelovig is.
Die laatste is, na het vertrek van zijn beste maatje Felipe Gedoz, opgetogen over de komst van Heli. ‘Ik probeer hem zo goed mogelijk te begeleiden, hij weet dat hij op mij kan rekenen’, zegt Joske aan futbolred.com. ‘Zijn aanpassing zal zo gemakkelijker verlopen. En hij zal op zijn beurt Germán Mera (ploegmaat van Palacios bij Deportivo Cali die in de zomer naar Club Brugge komt, nvdr) kunnen helpen. Nu is het alleen nog hopen dat Helibelton snel een goal maakt om te zien welk dansje we dan gaan verzinnen’, besluit Izquierdo lachend.
DOOR STEVE VAN HERPE – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Het succes van Helibelton heeft zijn wortels in het gezin. Het is een jongen met principes en waarden.’ – HERNANDO ARIAS
‘Ik was al een beetje wanhopig geworden omdat geen enkel transfergerucht concreet werd. ‘ – HELIBELTON PALACIOS
