Vladimir Konstantinov is verantwoordelijke voor de rubriek Voetbal bij Sport Express, het belangrijkste sportdagblad in Moskou. Vanzelfsprekend volgt hij het Russische voetbal van nabij. Hij schetst de nationale ploeg van zijn land.
“Doelman Nigmatoulin werd zopas uitgeropen tot Speler van het Jaar in Rusland. Hij is het sterke punt van de nationale ploeg, samen met het middenveld waar Karpin en Mostovoi, twee spelers van Celto Vigo, de manoeuvres dirigeren. Mostovoi kan je rustig beschouwen als het brein van de ploeg, een echte nummer tien. Karpin neemt meestal de rechterflank voor zijn rekening. Op de linkerkant valt ons middenveld minder sterk uit : daar komen afwisselend Aleinichev van Porto en Kariakov, die in Rusland bij Samara speelt, aan de bak.
“In het middenveld beschikken we over veel alternatieven. Een van hen is de jonge Ismailov van Lokomotiv, voor mij dé revelatie van het voorbije seizoen. Hij is amper negentien jaar en speelt eigenlijk in dezelfde rol als Mostovoi. Soms gooit Romantsev ze allebei in de ploeg. Dan opereert Ismailov vlak voor Mostovoi. Titov is een andere kandidaat voor het middenveld. Hij zit nu nog bij Spartak Moskou, maar zou weldra uitwijken naar Spanje of Duitsland. En dan is er ook nog Gousev, de gewezen kapitein van Dynamo die zopas naar CSKA getransfereerd werd. Smertin van Bordeaux kwam vroeger ook op het middenveld uit, maar omdat de concurrentie daar zo groot is, werd hij naar de defensie getrokken. Meestal fungeert hij daar als stopper, maar hij kan ook als rechtsachter gebezigd worden, want voor die positie zoeken we nog naar de ideale oplossing.
“De defensie vormt trouwens het zwakste onderdeel van het team. Onokpo is een zeer ervaren libero, maar valt wat traag uit. Niet toevallig speelt hij slechts bij Oviedo, een Spaanse tweedeklasser. Nikiforov is een wisselmogelijkheid, maar is niet altijd titularis bij PSV Eindhoven. Als linksachter doet de bondscoach een beroep op Kovtun van Spartak : zeer sterk met hoofd, maar onregelmatig in zijn prestaties.
“Vooraan zorgt Bestchastnik voor algemene voldoening. Hij maakte in de kwalificatieronde zeven doelpunten, waaronder veel beslissende : tegen Slovenië, Zwitserland en Joegoslavië. Bestchastnik speelde geruime tijd bij het Spaanse Santander, maar keerde vorige zomer terug naar Spartak en zorgde daar geregeld voor sensatie. Meestal speelt Khoklov van Real Sociedad als tweede spits. Hij heeft een goed schot en een degelijk kopspel, maar hij is geen aanvaller van vorming. In Rusland stond hij op het middenveld. Mogelijk wordt Panov de derde aanvaller, al is die momenteel erg ongelukkig bij Saint-Etienne, waar hij weinig speelt. Panov denkt eraan om terug te keren naar Rusland, naar zijn geboortestad Sint-Petersburg, waar Zenith een sterk seizoen realiseerde en als derde eindigde.”
Meer dan de helft van de Russische internationals spelen in het buitenland. Konstantinov : “De meesten zijn gelukkig als ze mogen terugkeren om voor de nationale ploeg te spelen. Voor velen is dat de kans om hun familie en hun vrienden terug te zien. Momenteel heerst er een goede sfeer bij de nationale ploeg. Dat is niet altijd zo geweest. In de tijd van de Sovjet-Unie staken er voortdurend conflicten de kop op. Alle redenen waren goed om de boel in de fik te zetten. Die uitbarstingen deden zich bijna per definitie vlak voor een EK of een WK voor. Soms hadden die revoltes met geld te maken. Momenteel is daar geen sprake van.”
