Als het slecht gaat in Sint-Truiden, haalt sportief directeur Guy Mangelschots zijn depanneur boven. Voor de derde keer in twee jaar tijd moet Peter Voets bij STVV het tij doen keren. Maar of dat nu lukt?
Vorige week een 5-1- verlies in een oefenmatch op Bocholt en afgelopen zaterdag een 1-2-nederlaag voor de beker tegen Eendracht Aalst: er heerst weer even radeloosheid op Staaien. Aanvoerder Peter Delorge zei na afloop dat STVV in de competitie geen enkel punt zou halen indien het verder zo zou spelen als zaterdag. De club hoopte op een kentering toen Peter Voets na de zesde speeldag Valère Billen afloste. Na een 0 op 18 onder Billen volgde een 7 op éénentwintig.
De bekermatch tegen Aalst dompelt iedereen weer in de realiteit. Volgend weekend hervat de competitie met een thuiswedstrijd tegen Germinal Beerschot. Peter Voets werkt hard verder. Zoals het een clubman betaamt.
Rechtsachter en kapitein
Het begon in 1993 met zijn komst als speler naar Sint-Truiden, dat toen nog in de tweede klasse voetbalde. Peter Voets was 25 jaar en had zijn sporen als rechtsachter verdiend bij Wellen VV en Sporting Hasselt. Vrij snel veroverde de gedreven Haspengouwer een basisplaats, onder meer door een blessure van de toenmalige rechtsachter Renaat Koopmans. STVV werd dat seizoen kampioen in de tweede klasse en promoveerde naar eerste.
Van 1994 tot 2004 fungeerde Voets als rechtsachter van de Truiense verdediging. In 287 matchen in de eerste klasse maakte hij 8 goals. Hoogtepunt uit zijn carrière was, naast de promotie naar eerste, de weliswaar verloren bekerfinale in 2003 tegen La Louvière (1-3). Verder kwam het er bij STVV vooral op aan om uit de degradatiezone te blijven. Daar slaagden de kanaries ook steevast in, mede dankzij een onverzettelijke Voets.
De geel-blauwe rechtsback stond niet meteen bekend om zijn technische verfijndheid, wel om zijn karakter en inzet. Op de dag van de wedstrijd at hij steevast een spaghetti en een paardensteak. Met zijn enthousiasme en verbetenheid nam hij vaak de hele groep op sleeptouw. Het leverde hem de kapiteinsband en het respect van de supporters op.
Fataal kopduel
Van profvoetballer naar arbeidsongeschikt in één kopduel … Het kan verkeren in een mensenleven, dat ondervond ook Peter Voets aan den lijve. Op zaterdag 3 april 2004 speelde hij tegen Bergen een van zijn laatste wedstrijden in de geel-blauwe kleuren. Hij had zijn afscheid van het eersteklassevoetbal al aangekondigd, maar wilde nog een paar seizoenen meedraaien in lagere regionen. Het lot besliste er anders over. Met nog een kwartier voor de boeg ging de Truiense rechtsachter zijn zoveelste kopduel aan. Een schok ging door zijn lichaam en even vielen alle lichaamsfuncties uit, maar hij kon de wedstrijd uitspelen. Uit onderzoek bleek dat twee nekwervels geraakt waren en dat één bruuske beweging had volstaan om de speler levenslang te verlammen. De kapitein werd onmiddellijk geopereerd en mocht een kruis maken over zijn al geplande afscheidsmatch en – erger nog – zijn verdere voetbalcarrière. Op dat moment was hij 35 jaar.
Mouwen opstropen en ervoor vechten tot het laatste fluitsignaal, die instelling typeerde Peter Voets als speler. In die zin verschilt de speler niet veel van de trainer. Communicatie is niet zijn sterkste punt en een grote visie heeft hij niet, maar als er gewerkt moet worden, is hij van de partij.
Na zijn nekoperatie combineerde hij zijn maandenlange revalidatieproces met het assistent-trainerschap bij vierdeklasser Verbroedering Maasmechelen in het seizoen 2004/05. Na het ontslag van hoofdtrainer Tony Dullers en zijn vervanger Marcel Knevels nam Voets net na de winterstop het roer over. Lang kon hij van zijn nieuwe statuut niet genieten, want in februari 2005 klopte STVV bij hem aan. Daar waren net Wilmots en zijn clan buitengewerkt en haalde technisch directeur Guy Mangelschots Voets binnen als interim-hoofdcoach. Samen met keeperstrainer Eddy Raymaekers organiseerde hij er de trainingen terwijl de sportieve eindverantwoordelijkheid bij Mangelschots bleef. STVV sloot het seizoen af op een veertiende plaats.
Hulp- of hoofdcoach?
Met de komst van de nieuwe hoofdcoach, Herman Vermeulen, voor het seizoen 2005/06 schuift Voets weer geruisloos naar het achterplan. Daar heeft hij, de clubman, hoegenaamd geen problemen mee.
Vermeulen zingt het echter maar uit tot februari 2006. Op dat moment staat STVV voorlaatste in de stand en is het net uit de Belgische beker gekegeld. Voormalig linksachter Thomas Caers wordt de nieuwe hoofdcoach. Hij slaagt erin de Haspengouwers in de eerste klasse te houden, maar levert het seizoen daarop zelf zijn ontslag in wegens tegenvallende resultaten. Assistent-coach Voets mag weer even uit de schaduw treden tot er een vervanger is. Die wordt vrij snel gevonden in de persoon van Henk Houwaart, maar ook die houdt het in april 2007 voor bekeken. Voets doet het seizoen uit als hoofdtrainer en houdt de geel-blauwen uit de degradatiezone.
Het huidige seizoen begint desastreus voor STVV en zijn nieuwe coach, Valère Billen. Uit zes wedstrijden puren de Limburgers geen enkel punt. Billen houdt de eer aan zichzelf en keert terug naar de Truiense beloften. Tijd voor een verandering, zal het bestuur gedacht hebben en jawel, daar is Voets weer. Deze keer wordt hij bijgestaan door Poll Peters. Met een gelijkspel tegen Standard en overwinningen tegen Zulte Waregem en AA Gent hebben de Truienaars onder Voets alvast hun thuisreputatie wat opgeblonken. Maar zaterdag gleed de ploeg in de beker tegen Eendracht Aalst onderuit. Een zware mokerslag.
Zal de no-nonsenseaanpak van Voets volstaan om Sint-Truiden in de eerste klasse te houden? Of kan hij deze keer het degradatiespook niet afwenden? Antwoord in mei 2008. S
door steve van herpe
