Is de wanhoop van de trainer ooit beter in beeld gebracht dan na die historische match tussen Nederland en België, nu bijna 30 jaar geleden? Georges Grün had in de slotfase met een kopbaldoelpunt de Rode Duivels ten koste van Oranje naar het WK gebracht. Na het laatste fluitsignaal slofte de Nederlandse bondscoach Leo Beenhakker eenzaam en alleen door de catacomben van de Rotterdamse Kuip, de expressieve kop gebogen tussen de schouders, geslagen en verslagen zoals een coach dat zelden voorheen is geweest.
Heel even dacht je eraan terug toen Bob Peeters zaterdag na het verlies van Lokeren tegen OH Leuven meteen naar de kleedkamer stapte. Het was een vlucht voor het gehoon van de supporters. En een stap naar een onzekere toekomst. Al weken moest Peeters functioneren met de guillotine boven zijn hoofd. Nu was er de vrees voor een ontslag, het vierde in een trainerscarrière van iets meer dan vijf jaar. Dan moet je je als trainer toch afvragen of er iets scheelt. Buiten protesteerden de supporters tegen het beleid. Lokeren moet zichzelf op alle niveaus in vraag stellen. De falende transferpolitiek, spelers aantrekken die niet met elkaar kunnen communiceren, geen scherpte, geen doelgerichtheid, de aanstelling van een trainer met een totaal ander profiel dan de strenge Peter Maes, wie is er verantwoordelijk voor?
En wie bij Standard draagt de responsabiliteit nu de club naar de bodem van het klassement is gezakt? Gaan de paraplu’s open? Voelen de voorzitter, Bruno Venanzi, de sportief raadgever, Axel Lawarée,en de andere beleidsmensen zich aangesproken? Yannick Ferrera zette zaterdag sterkhouders op de bank of in de tribune. Hij ziet dat er te weinig kwaliteit is en dat de instelling van sommige spelers niet deugt. Hij werkt met een onzekere doelman en een rammelende verdediging, hij zoekt verbeten naar een remedie om de zieke patiënt te reanimeren. En hij betaalt de tol van wat anderen zaaiden: geen levendige kleedkamer, te weinig voetbalverstand aan de top, geen bestuurders die – zoals vroeger Luciano D’Onofrio -leiderschap tonen en spelers terechtwijzen. Het lijkt een gelatenheid die zich overplant op de spelersgroep. Geen ritme was er tegen Westerlo, geen agressiviteit, geen mentaliteit. Achteraf alleen maar een uitleg over individuele fouten en een gebrek aan vertrouwen. En dat net voor de vurige derby op Sporting Charleroi.
Hoe kan het dat Standard een kolkende vulkaan blijft, dat het zo moeilijk is om stabiliteit in de club te krijgen? Het dossier verderop in dit blad is schrijnend: twaalf trainers in tien jaar, 153 inkomende en 193 uitgaande transfers. De nieuwe voorzitter schoot enkele gifpijlen af in de richting van zijn voorganger en sprak voor de start van de competitie van een project dat het sportieve centraal moest stellen in de ontwikkeling van de club. Er was toen een golf van sympathie voor Venanzi, de Luikenaar met een hart voor de club. Wat blijft daar nu van over?
Geen crisis is er bij Club Brugge, dat na een krappe zege tegen KV Oostende even kan herademen. Maar wel een haast dodelijke stress. Michel Preud’homme had zichzelf langs de zijlijn amper in bedwang. Hij zag zijn ploeg in de eerste helft nochtans bij vlagen uitstekend voetballen, met veel snelheid en beweging, met de frivoliteit die je, vooral dankzij de inbreng van Felipe Gedoz, dit seizoen amper zag. Maar waarom kroop Club, met een man meer, dan na de rust terug? Zo kwam KV Oostende weer in de wedstrijd. Maar de leider miste slagvaardigheid in de zestien meter.
Geen crisis ook bij Anderlecht, een andere topclub op zoek naar zichzelf. Paars-wit sprong verbazend gemakkelijk over de Gaverbeek. Besnik Hasi hoefde dit keer niet te klagen over de mentaliteit, iets wat hij al zo vaak heeft gedaan dat het afgezaagd klinkt.
Afwachten wat het zondag, na de Europese wedstrijden, wordt in de kraker tussen Anderlecht en Club Brugge. En hoe KV Oostende zich presenteert op AA Gent. Qua voetballend vermogen moet de kustploeg in deze competitie voor weinig ploegen onderdoen. En de automatismen zijn er zorgvuldig ingeslepen. De politiek die wordt gevoerd is die van de stabiliteit. Op Club Brugge voetbalde KVO met dezelfde ploeg die aan de competitie begon. Ook de drie spelers die toen – op 25 juli thuis tegen KV Mechelen – invielen, waren dezelfden als nu.
DOOR JACQUES SYS
‘Lokeren moet zichzelf op alle niveaus in vraag stellen.’
