Vreemd hoe weinig clubs bij de aanstelling van een nieuwe trainer uitgaan van een duidelijk profiel. Bij Germinal Beerschot, de ongekroonde kampioen van de stijlbreuken die op zoek gaat naar de vierde trainer in drie jaar, circuleren voor de opvolging van Jos Daerden de namen van Emilio Ferrera, Dennis van Wijk en kennelijk zelfs ook Georges Leekens. Grotere contrasten kunnen er niet zijn. Emilio Ferrera, de in de eerste plaats defensief denkende trainer, die ooit bij Club Brugge onverwacht van het grote werk mocht proeven maar er niet in slaagde van blauw-zwart een goed voetballend geheel te maken. Dennis van Wijk die ondanks een groot fanatisme als trainer blijft hangen en wiens botte omgangsvormen niet meer lijken te passen in deze tijd van tact en psychologie. Of Georges Leekens, de doorgewinterde coach, achttien werkgevers in 26 jaar en zeker op korte termijn een garantie op succes, zoals nu ook bij KV Kortrijk blijkt. In wezen de geknipte man voor het naar een nieuwe ziel hunkerende Germinal Beerschot waar zo veel beleidsfouten zijn gemaakt dat er zich ook in de dagelijkse leiding wissels of op zijn minst herschikkingen opdringen.

Het is maar wat je als club wil. Zelf, zoals Jos Verhaegen kennelijk bij Germinal Beerschot, over alles meepraten en meebeslissen, of alle macht geven aan een trainer in wie je gelooft. Met het huidige hapsnapbeleid raakt Germinal Beerschot in ieder geval geen stap vooruit.

De kunst is om successen van trainers in hun juiste context te plaatsen. Emilio Ferrera of Jacky Mathijssen waren geen trainers voor Club Brugge net zoals Peter Maes geen trainer is voor Anderlecht. Het gaat om de identiteit van een club en de filosofie van een trainer. En de vraag of een trainer ook qua karakter bij een spelersgroep past. Zou het kunnen dat alles bij Anderlecht zo rustig blijft omdat Ariël Jacobs, hoe gepikeerd hij soms ook langs de lijn reageert, met zijn menselijke warmte deze groep op de juiste manier benadert?

Voor continuïteit koos Club Brugge, dat Adrie Koster nog eens voor twee seizoenen aan zich bond. De Nederlander staat voor duidelijkheid, voor lef en durf, zoals zaterdag ook op Anderlecht bleek toen hij na de rust met drie verdedigers aantrad. Geen trainer die zo veel risico’s neemt als Koster. Zijn analyses achteraf zijn helder en ontdaan van iedere emotie.

Die stabiliteit is er bij Standard niet. Wat gaat er gebeuren in de technische leiding van de Rouches, die donderdag tegen Hamburg een kroonstuk willen plaatsen op een memorabel Europees seizoen? Krijgt de eerder door de supporters verketterde Dominique D’Onofrio, dan de kans om verder te doen? Verschijnt ook hier Georges Leekens in beeld of tovert Luciano D’Onofrio weer een buitenlander uit zijn hoed?

En wat valt er te denken van de vorig seizoen voor het grote publiek nog onbekende Guido Brepoels die vrijdag met STVV de komst van Anderlecht afwacht. Brepoels wordt de nieuwe Raymond Goethals genoemd. Maar hij zal niet zover gaan als deze legendarische Brusselaar die, zo wil een verhaal, op het einde van de jaren zestig voor de komst van Anderlecht een tractor over het veld liet rijden. Om het verfijnde combinatiespel van paars-wit onmogelijk te maken. Een oneindig aantal sterke verhalen zijn er over Sint-Truiden, een club met een grote hang naar nostalgie.

Hoe ontroerend mooi is het elk jaar opnieuw om je onder te dompelen in de sfeer van de Ronde van Vlaanderen. Het wielermonument reinigt de hersenen, het is een vlucht uit de werkelijkheid. Het overweldigende decor, de volkstoeloop op de hellingen, de Ronde van Vlaanderen is telkens weer de kristallisatie van alles wat wielrennen zo mooi maakt: de epische en met een barok taalgebruik omschreven strijd tegen de natuur, het gejakker over de kasseien, een symbolisch ritueel waarin alle remmen worden losgegooid.

Met zondag, op Pasen, een onverwoestbare Zwitserse gladiator in de hoofdrol. En een Belgische kampioen die hopeloos en hulpeloos uit de wielen wordt gekegeld. De wielersport in zijn meest pure vorm: een gevecht van man tegen man.

door JACQUES SYS

“Geen trainer die zo veel durft als Koster. “