De hele familie Mboyo duimde gisteren/dinsdag in het Koning Boudewijnstadion voor speelminuten voor de 25-jarige aanvaller. Zijn vader blijkt een machtig man te zijn in het Congolese voetbal.
Treffender kan moeilijk. De locatie werd toepasselijk gekozen in de Houba de Strooperlaan, op wandelafstand van de Belgische voetbalbond en niet ver verwijderd van de familiewoning. Vader Pelé Ilombe Mboyo diende tot tweemaal toe de ontmoeting te verzetten, vanwege zijn activiteiten als zakenman in Kinshasa, maar blijkt heel punctueel. Een goed halfuur voor de afspraak krijgen we al telefoon met de boodschap dat hij zich op de parking van het Koning Boudewijnstadion bevindt. “Neem alstublieft rustig de tijd, dan krijg ik ook nog wat ruimte om hier de sfeer op te snuiven”, laat hij weten. “Want dinsdag wordt een hoogdag voor onze familie. De Belgische nationale ploeg kan immers een opstapje betekenen naar een hoger doel.”
Kort na de begroeting toont vader Mboyo ons zijn visitekaartje. “De enige echte Pelé, dat ben ik”, overtuigt hij ons snel. Mboyo senior blijkt zaakvoerder te zijn van Agemi, een bedrijf gespecialiseerd in opslagplaatsen, in- en uitklaring, transit, maritiem en wegtransport. Maar vooral voetbal blijft zijn grote passie, zo vertelt hij honderduit. “Kennen jullie Roger Van Gool? Ja toch! Wel, op mijn vraag trok ik met hem in januari en februari op oefenkamp met 37 spelers naar Rio de Janeiro, om de Afrikaanse Champions League voor te bereiden. Dat kostte me 240.000 dollar, die ik volledig zelf betaalde. Je mag dat opzoeken. Het was de tweede keer dat ik met Van Gool, een Belgische legende, naar Brazilië ging”, beweert vader Mboyo. “Ik organiseerde alles. Gratis. Waarom? Voor mijn club AS Vita Club en het welzijn op lange termijn van het Congolese voetbal. Een officiële functie heb ik daar niet langer, omdat het bestuur volop bezig is met de omschakeling naar een nieuwe structuur, waarbij de club een vennootschap wordt.”
Vader Mboyo blijkt een grootheid te zijn in Kinshasa. Van kindsbeen af was hij supporter van de volksploeg bij uitstek, later werd hij zelfs voorzitter. “Naast Vita Club heb je ook nog Daring Club Motema Pembe. Kinshasa telt tien miljoen inwoners, wij zijn de grootste en meest populaire ploeg. In potentie hebben we zeven miljoen fans, op een totaal van meer dan zeventig miljoen Congolezen. Het fanatisme voor onze ploeg is groot. Op training verschijnen soms 40.000 mensen, compleet gek van voetbal. Ik speelde zelf nooit voor AS Vita Club, eerder op een bescheiden niveau. Maar ik werd grootgebracht met de liefde voor hen, die er tot op vandaag nog altijd is. Vanaf 1978 begon ik met zaken in de maritieme sector naar de haven van Antwerpen. Met een groep van mensen wilden we iets doen voor AS Vita Club. De creatie van Mutualité des Jeunes was een feit. Ik nam mijn verantwoordelijkheid op. In 1985 – ik was amper 27 – droeg ik al de titel van voorzitter. Sponsors hadden we niet, we moesten bijna voor alles zelf instaan. De nummer een van de club was ik, voor de fanatieke supporters hun held. Een hele eer, ik was zelf jonger dan sommige voetballers. ( brede grijns) Twee jaar later speelden we de derby tegen Daring. Ik wilde in Kinshasa blijven voor het bijwonen van die topper, mijn familie kwam hier in België op vakantie. Het gevolg was dat ze definitief bleven en ik een appartement kocht in Zellik. ( na een stilte) Weet je, dankzij mijn connecties met België versierden Boeka Lisasi, Nzelo Lembi en Elos Elonga Ekakia– die toebehoorde aan Saint-Etienne, een satellietclub die ik ook had gekocht – een transfer naar België. Zelfs Roger Lukaku, de papa van Romelu en Jordan, speelde door mijn toedoen ooit bijna bij AS Vita. Hij lag onder contract bij Daring, wij wilden hem, maar hij koos toen voor FC Boom. Een van de laatste spelers van mijn club die naar België verhuisde, was Zola Matumona, momenteel een sterkhouder bij Bergen. Ik zorgde er ooit persoonlijk voor dat hij mee op oefenkamp kon naar Zuid-Afrika, al moest ik zelf zijn paspoort ergens ophalen. Mijn invloed was groot. Door de politieke toestand van mijn land verliet ik in 1987 Congo. Er werden in 2000, zonder mij, verkiezingen georganiseerd door de fans. Ze drongen bij de gouverneur en lokale autoriteiten aan op mijn terugkeer, zo niet zouden ze chaos creëren. Hun verzoek was letterlijk: met Pelé of niets. Voor de Afrikaanse Champions League was ik er opnieuw bij, ik werd onthaald als een koning. Telkens als we nu een stage organiseren, wil ik daar deel van uitmaken.”
De rol van vader Mboyo voor het Congolese voetbal wil hijzelf niet meteen plaatsen onder de noemer vriendendienst. “Bij ons is dat nog altijd geen business”, beweert hij. “Er heerst immers te veel en te grote rivaliteit. Daarom willen heel wat mensen niet investeren in de sport, door slecht beleid en een gebrek aan structuur. Het leidt vanzelfsprekend tot wanorde en amateurisme. Bij AS Vita Club denken we nu aan het uitgeven van clubaandelen. Dat idee bestaat al langer. Weet je, ik wilde ooit met een van mijn zakenkennissen en de voorzitter van Mazembe Willy Verhoost en Roger Lambrecht overtuigen om Lokeren te kunnen kopen. Maar het lukte niet, we kwamen niet tot een vergelijk na lange onderhandelingen. Daarna hadden we in februari van dit jaar Eupen op het oog. We zaten echt dicht bij een akkoord. Maar toen ik in Kinshasa zat, besliste Luciano D’Onofrio om een miljoen euro in die club te pompen, zodat ze alsnog hun licentie haalden. Een gemiste kans, maar de plannen bestaan nog altijd. Waarom willen we een dergelijk project uitwerken? Omdat we in Congo veel talentvolle voetballers hebben, maar die jongens hebben nood aan een duidelijke professionele structuur om hun potentieel te ontwikkelen. We streven daar naar een oplossing waarbij iedereen tevreden zal zijn. Als er zich kansen voordoen, zullen we niet twijfelen om in België iets op poten te zetten.”
Petit Pelé werd geboren in Kinshasa, maar verhuisde al op zijn tweede naar België. De familie Mboyo bestaat in totaal uit twee zonen en zes dochters. “Ik hielp hen altijd goed, ook al was ik vanwege professionele redenen niet constant in de buurt. Het was die opoffering waard, want mijn kinderen kregen mogelijkheden en het zorgde voor goede resultaten”, stelt de vader. “Nagenoeg al mijn meisjes hebben hun studie afgerond aan de universiteit, zij die volgt na petit Pelé vertoeft momenteel zelfs in China. Onze jongste dochter zit nu in het vijfde middelbaar. Daar is alles dus goed verlopen. Alleen petit Pelé werd in zijn tienerjaren het slachtoffer van zijn negatieve nieuwsgierigheid, waarvoor hij een harde straf kreeg. ( in 2004 kreeg hij zeven jaar cel, waarvan hij er vier moest uitzitten, wegens zedenfeiten en geweldpleging, nvdr) Meer wil ik daar niet over kwijt. Ik ben dus een gelukkige papa.”
Vooral de toegenomen maturiteit van petit Pelé sinds hij voetbalprof werd en speelde voor Charleroi, KV Kortrijk en nu AA Gent, frappeert zijn vader. “Daarom ben ik meer dan trots op hem”, oppert Pelé Ilombe Mboyo. “Hij is strikt, beleefd, eerlijk en beminnelijk. Petit Pelé heeft een groot hart en komt echt niks te kort. Toen mijn eigen papa overleed, kreeg ik zijn bijbel. Petit Pelé is, net als de rest van mijn kinderen, heel gelovig. Daar haalt hij veel kracht uit, want God zal zijn route blijven bepalen en beloont hem nu beetje bij beetje. In de jeugdreeksen, bij Anderlecht en Club Brugge, sprak iedereen over zijn magische gaven. Hij moest zelfs niet trainen om steeds de beste te zijn. Ik wist altijd dat petit Pelé van zijn uitlaatklep ook zijn beroep kon maken. Zinédine Zidane was zijn idool, Marseille zijn favoriete club. ( lacht luidop) Zijn oudere broer Hervé is dan weer fan van PSG. Op zijn dertiende, veertiende speelde petit Pelé op een toernooi in Frankrijk tegen Karim Benzema. Hij was fenomenaal. Marseille en Bordeaux wilden hem onmiddellijk transfereren, maar ik verzette me wegens te vroeg. Ik probeer een raadgever te zijn voor mijn zoon, uiteindelijk neemt hij de eindbeslissing. Petit Pelé moet zijn gevoel volgen.”
Vader Mboyo is niet verrast door de hoge vlucht die zijn zoon sportief neemt. De zakenman verwijst daarvoor graag naar een eigen opgemaakte statistiek. “Pelé behoort in Europa tot de twintig best scorende aanvallers met Afrikaanse roots”, vertelt hij onomwonden. “Dat is toch geweldig, een fantastisch cadeau voor iedereen in België. Vroeger was Pelé een heel bedeesde jongen, nu durft hij al zijn stem te verheffen in de kleedkamer. Dat zegt veel over zijn gevoel. Afgelopen zomer was er al interesse voor een transfer. Yaya Touréwerd ook ontdekt toen hij uitkwam voor Beveren, hé. ( grijnst) Kijk eens goed naar de selectie van de Rode Duivels, de perfecte etalage én goed voor petit Pelé om op training met de ogen te stelen van Christian Benteke of Eden Hazard. Hoeveel jongens spelen nog in België? Petit Pelé is zeker klaar voor een loopbaan in het buitenland, maar zit nog maar aan 75 procent. Zijn efficiëntie voor doel kan en moet hoger, zonder egoïst te worden. Het opportunisme stijgt. Ik merk alleszins veel positieve nieuwsgierigheid als topsporter.”
DOOR THOMAS BRICMONT & FRÉDÉRIC VANHEULE – BEELDEN: IMAGEGLOBE
“Mboyo is niet zo ‘fijn’ in zijn acties, maar hij beweegt veel. Alleen is de beste beweging diep voorin soms gewoon blijven staan.” (Manu Ferrera, 29 februari 2012, Spo
“Mijn entourage veranderde nooit, het zal ook niet gebeuren, al speel ik bij Zulte Waregem of Real Madrid. Je weet vanwaar je komt en zoiets vergeet je nooit. Ik praatte over Genk met mijn vrienden, waaronder Pelé. Zij zeiden me dat die club een ideale oplossing kon zijn, ik tekende.” (Anthony Vanden Borre, 29 december 2010, Sport/Foot Magazine)
“Mijn vrienden Mboyo en Mujangi Bia stuurden me brieven in de gevangenis, om te zeggen dat ik rustig moest blijven. Na 34 dagen ben ik dan vrijgelaten omdat ze echt niets van bewijs hadden tegen mij. Het gevoel om weer te doen en laten wat je wilt, is uniek. Deze hele periode was een enorme levensles.” (Hervé Kage, 12 juli 2012, Het Nieuwsblad)
“Mboyo is mijn neef, wij komen geregeld samen. Zijn evolutie de afgelopen maanden is de moeite. Hij verzorgt goed zijn statistieken. Petit Pelé begreep goed dat je efficiënt moet zijn om een goede moderne voetballer te worden.” (Geoffrey Mujangi Bia, 4 december 2011, La Dernière Heure)
“Ik probeer een raadgever te zijn voor mijn zoon. Uiteindelijk neemt hij de eindbeslissing.”
