Aan het begin van zijn vijfde seizoen bij Sporting Charleroi zag Mazzu de centrale as van zijn ploeg verstoord door het vertrek van Marcq, een van de essentiële pionnen in het team. Het is onder meer dankzij hem dat de Zebra’s de top zes gehaald hebben vorig seizoen. De kern onderging een eerder ongewone verandering, aangezien deze zomer vier potentiële titularissen neerstreken in het Zwarte Land.
VERDEDIGING
Mata en N’Ganga azen dan wel op een transfer, toch is de verdediging de sector met de meeste certitudes. Tussen de palen is Penneteau de nummer één, hij heeft meer ervaring en is beter in de coaching dan Mandanda. Kapitein Martos blijft de leider van het centrale verdedigersduo. Hij zal gekoppeld worden aan Dessoleil, die profiteert van de lange onbeschikbaarheid van Willems. Zajkov, nochtans erg veelbelovend, en Celestine zullen waarschijnlijk niet veel van de bank komen dit seizoen, gezien de duidelijke hiërarchie. Op de flanken krijgt Marinos de basisplaats terug die hij verloren had aan Mata. Als de Angolees vertrekt, moet er nog een doublure voor de Griek aangetrokken worden. Op links lijkt Núrio in poleposition te liggen om de basiself te halen, de minder overtuigende Boulenger zal op de bank belanden.
MIDDENVELD
Het vertrek van Marcq werd opgevangen met de aanwerving van Ilaimaharitra, maar de Fransman zal het begin van het seizoen missen door een blessure. Aan de zijde van de onvermoeibare Diandy, zal het dus Saglik zijn die aan de competitie zou moeten beginnen. Hij krijgt de voorkeur op Hendrickx dankzij zijn precieze linkervoet, die van pas komt bij stilstaande fases. Tegenover dat viertal zal het voor de jonge Rodes, die naar de A-kern gehaald werd, moeilijk zijn om aan speelminuten te geraken.
Op de flanken dreigt er veel concurrentie te zijn. Op links lijkt Baby wel vrij spel te hebben, aangezien Tainmont aan de uitgang staat en de drie concurrenten meer tot hun recht komen op de rechterflank. Daar zijn het de dribbels van Lukebakio die de voorkeur krijgen op de snelheid van Fall en de precisievoorzetten van Remacle. Die laatste sukkelt al enkele weken met een weerbarstige knie. Lukebakio, uitgeleend door Anderlecht, heeft bovendien het voordeel dat hij tussen de lijnen loopt, waardoor hij ruimte maakte voor de opkomende Marinos.
AANVAL
Aangezien hij over de noodzakelijke wapens en profielen beschikt om het uit te voeren, zou Mazzu moeten gaan voor zijn favoriete 4-4-2-systeem. Met één mogelijke nuance: als hij eindelijk continuïteit vindt in zijn geniale acties, kan Benavente dit seizoen ontploffen. Dan zal hij zijn plaats krijgen in steun van de aanval in een rol van 9,5.
In het andere geval zullen drie spelers de strijd aangaan voor de twee posities in de spits. Rezaei is gekomen als uitdager, maar is al snel favoriet geworden voor een plaats in de basiself. De Iraniër, intelligent in de pressing en technisch redelijk begaafd, lijkt een verbeterde versie van het profiel van Pollet. Die laatste leek te gaan vertrekken, maar zal nu moeten vechten voor een plaatsje bij de elf.
Bédia, die in een jaar tijd zijn aanvallend register heeft uitgebreid, zou de tweede aanvallende positie moeten innemen. Van de Ivoriaan wordt veel verwacht bij de club. Die ziet in hem de man die in de topschutterslijst de bovenste regionen zou moeten kunnen bezetten, iets waar geen enkele Carolo vorig seizoen in geslaagd is.
CONCLUSIE
Charleroi lijkt kwalitatief sterker dan een jaar geleden, maar heeft een stukje stabiliteit verloren. Het was net die stabiliteit die begin vorig seizoen enkele kostbare punten opleverde in de strijd om play-off 1. In vergelijking met de bewegingen bij de concurrentie lijken de Zebra’s op papier niet bij de zes beste clubs van het land te behoren. Maar met Mazzu weet je dat het papier niet telt, alleen de prestaties op het veld. Hou dus maar rekening met Charleroi voor de top zes.
GUILLAUME GAUTIER
