Meestal staat of valt Standard met de prestaties van Almani Moreira. Vier kenners leggen uit hoe dat komt. ‘Om zijn kwaliteiten efficiënter te benutten moet Standard veel hoger spelen.’

Of het toeval is dat Standard uitgerekend tijdens de blessure van Almani Moreira geen stap vooruit meer raakte op het veld ? Uiteraard niet, meent Eric Van Meir, voormalig ploegmaat van Moreira : “Omdat er, als hij niet speelt, heel weinig inventiviteit is bij Standard.”

Wegens de fysieke gelijkenis met Edgar Davids noemt Van Meir Moreira nog altijd consequent Eddy. Nog altijd snapt de aanstaande assistent-trainer van Lier niet hoe Boavista zo’n talent liet gaan, en dat uitgerekend Standard hem aan de haak kon slaan. “Want qua creativiteit is hij de top in België. Het verschil met Aruna is dat wanneer die een man passeert, hij alleen voor doel staat. Als Moreira een tegenspeler dribbelt, staat er nóg een verdediger, een die aan de noodrem kan gaan hangen.”

Het is logisch, vindt van Meir, dat er veel fouten op de Portugees worden gemaakt. “Precies omdat hij die één-tegen- één-duels opzoekt. Geef je hem een halve meter ruimte, dan dribbelt hij je gek. Tenzij je een fout maakt.”

Vooral de komst van Emile Mpenza zette de kwaliteiten van Moreira extra in de verf. Van Meir : “Omdat Emile met zijn snelheid zelfs een verloren pass in een goede actie omtovert. Zonder Emile telt Standard op dit moment twintig punten minder. Dan is het aangewezen op Kaklamanos en Bangoura, maar zij wachten op een voorzet van de buitenkant. En daar heeft Standard de spelers niet die dat kunnen. Ook Moreira niet, want hij is geen rechtsbuiten. Hij is een echte nummer tien die tussen de linies moet lopen.”

De Portugees heeft ook gebreken. Van Meir : “Hij geeft geen doelpuntpass in de voeten. En hij zou ook meer moeten scoren.”

Een gebrek aan scorend vermogen valt ook Stan Van den Buys op. “Almani jaagt geen goals na”, zegt de scout van Standard. “Voor hem telt de ploeg, niet hoeveel keer hij zelf scoort. Dat pleit voor hem, maar soms zou hij iets egoïstischer mogen zijn : precies omdat hij net dat ietsje meer in zich heeft dan anderen. Zonder hem zit er minder dreiging in Standard. Dat komt omdat hij altijd recht naar doel dribbelt. Tegenspelers moeten bijna altijd een fout maken op hem. Daar durven ze vooral toe over te gaan wanneer Standard zich te ver op de eigen helft laat terugzakken. Dan moet Moreira van te ver komen. En fouten ver van het eigen doel, weten voetballers, worden zelden zwaar bestraft. Daarom moet Standard veel hoger spelen als het efficiënter gebruik wil maken van de kracht van Moreira.”

Die kracht gaat verloren bij lange inspanningen. En die zijn er, want Moreira is geen zweetdief. Van den Buys : “Hij vraagt altijd en overal de bal, of hij nu wel of niet goed in de wedstrijd zit. Moreira werkt hard, soms té hard, waardoor hij scherpte mist voor doel. Als geen ander kan hij het moment lezen wanneer er druk moet worden gezet op de tegenstander. Schitterend, maar zoiets kost enorm veel kracht. Hij doet ook zijn verdedigende werk. Voor een nummer tien is het opmerkelijk dat hij weet hoe en waar hij de bal moet recupereren. Bij balverlies loopt hij dikwijls achter zijn tegenspeler aan. Door dat alles dwingt hij respect af bij zijn ploegmaats. Voor hen is het een groot verschil als hij erbij is : ze weten dat ze de bal altijd aan hem kwijt kunnen. Door zijn instelling kan je zelden echt in hem ontgoocheld zijn na een wedstrijd.”

Toch was er precies dat gevoel vorig seizoen toen Moreira er op een gegeven ogenblik niets meer van bakte. Van den Buys : “Pas achteraf hoorden we dat er extrasportieve problemen meespeelden. Moreira heeft op en naast het veld vertrouwen nodig. Hij is een heel gevoelige jongen, die zich goed in zijn vel en gesteund moet voelen door de mensen rond hem. Onder Waseige voelde hij die steun niet omdat hij naar de rechterkant verwezen werd. Dat frustreerde hem.”

Spelers rond Moreira laten soms zijn kwaliteiten niet optimaal renderen : “De flankspelers komen te vaak naar binnen, waardoor ze de ruimte voor hem afsnijden.”

In feite, meent Luikenaar Pa- trice Sintzen, journalist van La Meuse en Portugalspecialist, mist Standard kwaliteit rond Moreira op het middenveld. “Men verlangt te veel van hem : hij moet het spel verdelen, de voorzetten geven, liefst ook nog scoren en bovendien verdedigen.”

Klikte het vorig jaar op het veld helemaal niet tussen Moreira en Johan Walem, dan was de komst van Roberto Bisconti een goede zaak. Hij verdedigt dicht bij Moreira en ontlast hem zo. Eigenlijk, zegt Sintzen, volgens wie Moreira te goed is geworden voor België om zelf nog vooruitgang te boeken, is alleen Bisconti complementair met hem. Minpunt vindt hij dat het telkens lang duurt voor Moreira weer in vorm is : “Op zesentwintigjarige leeftijd moet je meer regelmaat in je prestaties stoppen. Dat mist hij. Maar hij blijft populair, parce qu’il a la mentalité Standard : sprankelend, beweeglijk, pétillant. Zoals Luik zelf.”

Aanvoerder Ivica Dragutinovic is Moreira’s beste vriend. Ze bellen elkaar meermaals per dag. “Hij is niet alleen my little brother en mijn beste vriend in Luik, maar ook naast het veld mijn rechterhand.” Het respect voor de kleine Portugees kwam er al in de eerste oefenmatch. “Onlangs herinnerde hij me daar nog eens aan : of ik wist dat ik hem tijdens de rust van die match aansprak met de woorden dat hij het nog ver zou schoppen als hij hard bleef werken, want dat hij zo veel kwaliteiten had.”

Dragutinovic drong erop aan om Moreira vice-aanvoerder te maken. “Omdat onze belangen gelijk lopen”, zegt hij. “We tekenden samen een contract tot 2006, de toekomst van Standard is onze zaak. Eigenlijk heeft hij dezelfde gedrevenheid als ik, alleen toont hij dat minder naar buiten. Hij is ingetogen, maar wel een persoonlijkheid en goed met zijn vak bezig. Almani is a nice human being, vriendelijk tegen iedereen en aangenaam in de omgang.”

Zijn grote kwaliteit op het veld, vindt Dragutinovic, is dat hij tactisch heel sterk is. “Als geen ander weet hij wanneer hij druk moet zetten op de tegenstander. En wat weinigen zien : hij is één van de grootste balafpakkers van Standard.” Het valt niet mee voor een verdediger om met Moreira te duelleren, weet de aanvoerder uit eigen trainingservaring : “Als hij honderd procent fit is, is hij bijna niet af te stoppen. Laat je hem één tegen één op je afkomen, dan pakt hij je op snelheid.”

Máár : er zíjn trucjes om hem af te stoppen, weet Dragutinovic. En ? “Laat ze daar maar zelf achter komen.”

door Geert Foutré

‘Ze verlangen te veel van hem : het spel verdelen, de voorzetten geven, liefst ook nog scoren en bovendien verdedigen.’