Luigi Pieroni maakt zich sterk dat hij in zijn tweede seizoen bij AJ Auxerre helemaal zal doorbreken. Want coach Guy Roux werd vervangen door Jacques Santini en de 4-5-1 door de 4-4-2.
Grégory Dufer en Steve Dugardein zijn naar België teruggekeerd. En de jonge Kevin Mirallas kan bezwaarlijk beschouwd worden als een vaste titularis bij Rijsel. Dus blijft er naast Roberto Bisconti bij Nice nog één Belgische speler in de Franse eerste klasse over : Luigi Pie-roni. De beste doelschutter van de Belgische competitie 2003-2004 begint straks aan zijn tweede seizoen bij AJ Auxerre. Onverdeeld meegevallen is zijn eerste campagne niet. Coach Guy Roux had hem bij Moeskroen weggehaald, maar stelde hem amper op. Al bereikte Pieroni uiteindelijk nog een behoorlijk gemiddelde aan doelpunten in verhouding met de hem toegemeten speelgelegenheid.
Maar Luigi Pieroni heeft een goed oog in het naderende seizoen. Daar is de komst van de nieuwe coach – Jacques Santini – niet vreemd aan. En dan vooral het systeem dat deze trainer predikt : een 4-4-2 moet Pieroni effectief veel beter liggen dan de 4-5-1 waarbij Guy Roux zwoer. Functioneren als enige spits vindt de Belg niet zijn ding. Met iemand aan zijn zijde moet hij voorin veel beter zijn draai vinden.
Op basis van dit puur mathematische gegeven claimde Pieroni al luidkeels een stamplaats in het team. “Ik voel dat ik klaar ben om door te breken”, zegt hij zelfverzekerd. “Er is niet alleen die verandering van tactisch systeem die mijn optimisme wettigt. Vergeet niet dat ik intussen ook al een seizoen in de Franse competitie in mijn benen heb. Ik stap niet meer in het onbekende. Ik beschik nu over een zekere bagage, ik ben gewoon aan een ritme dat een pak hoger ligt dan in het Belgische voetbal.”
De stage in Zwitserland, waar Auxerre het seizoen voorbereidde, is vlekkeloos verlopen. “Die periode is zeer vlug voorbijgegaan, een zeker teken dat ik me goed geamuseerd heb. Ik voelde ook geen zware benen meer zoals dat vorig seizoen geregeld het geval was. Vorig jaar had ik het tijdens de voorbereiding enorm moeilijk. Deze keer kon ik het ritme zonder problemen volgen.”
Het verwijt dat hij te veel kilo’s meesleurde, hoefde hij nu nog niet te slikken. In tegenstelling tot Guy Roux vindt Jacques Santini niet dat de Belgische spits dringend iets aan zijn overgewicht moet doen. “Dat hoeft ook niet, ik sta scherp”, glundert Pieroni. “Er is geen enkele reden om me nog dat soort van opmerkingen te maken.”
Plus, ook de trainingsmethodiek is grondig veranderd ten opzichte van vorig jaar. Pieroni legt uit : “Guy Roux en Jacques Santini komen uit twee heel verschillende scholen, dat is flagrant. Ze behoren ook tot twee verschillende generaties van trainers en dat merk je. We gaan bijvoorbeeld niet meer elke ochtend in het bos lopen. De voorbereiding wordt nu veel progressiever opgebouwd en de klemtoon ligt vooral op de tactiek. Santini probeert voorts zoveel mogelijk variatie in zijn oefenstof te steken. Daardoor verteer je de inspanningen vlotter. Op een namiddag zijn we eens met de hele groep een rafting gaan doen. Dat leidt de gedachten eens af en het versterkt het groepsgevoel. Deze manier van werken bevalt iedereen, de sfeer is schitterend. Santini staat dicht bij de spelers maar op een andere manier dan Roux. Hij luistert naar onze geringste problemen en houdt rekening met onze opmerkingen over de tactiek en de oefenstof. Anders dan Roux stelt hij zich niet paternalistisch op. Met ons privé-leven bemoeit hij zich bijvoorbeeld nooit.”
Vorig seizoen was Luigi Pieroni goed voor dertien doelpunten : zes in de competitie, drie in de Uefacup, twee in de Ligabeker en twee in de Franse beker. Het is een bijzonder respectabel aantal goals als je in aanmerking neemt hoe weinig hij op het veld stond. Hoe dan ook neemt Pieroni zich voor zijn rendement op te tillen. “Maar ik heb geen bepaald getal voor ogen. Hoeveel goals ik maak, is geen doel op zich. Promoveren tot titularis daarentegen vormt wel een objectief. Daar ben ik op gefixeerd.”
Bij voorbaat gewonnen spel heeft hij niet. “Natuurlijk valt de tactische context een stuk gunstiger voor me uit”, bedenkt Pieroni. “Een 4-4-2 betekent dat mijn speelkansen verdubbelen, aangezien we met twee aanvallers starten. Ik heb trouwens liever iemand aan mijn zijde dan daar alleen in de spits rond te lopen. Maar de concurrentie is en blijft scherp. In principe zijn we met vier voor twee plaatsen en zullen de besten spelen.”
De steun van de supporters geniet Pieroni alvast. Op het forum van de website van de club mangelt het de Belg niet aan waardering. De meeste fans pleiten ervoor om Pieroni samen met Benjani in de strijd te gooien. Santini wordt op de website geregeld de les gespeld. “Hé Jacquot, je weet toch dat die twee samen kunnen spelen.” Of : “Pieroni moet spelen, anders zal hij weggaan.” De Belg weet zich geliefd in de Yvonne.
In de oefenwedstrijden stond Pieroni aan de aftrap. Daar moet wel aan worden toegevoegd dat Benjani lang op zich laat wachten. De Zimbabwaan moest zich melden op 4 juli maar was vorige week nog altijd niet verschenen. Het is niet alleen in België dat Afrikaanse voetballers hun vakantie in het vaderland ongevraagd verlengen. Over de kwestie ondervraagd, maakte Santini er zich van af met een portie humor : “Waar Benjani is ? Geblokkeerd door de sneeuw in Zimbabwe. Overal warmt de aarde op, behalve daar.” De vraag of dit gebrek aan discipline Benjani zijn plaats in het team zal kosten, houdt de coach diplomatisch af. “We zien wel. Wait and see.”
De laattijdigheid van Benjani zou echter andere redenen hebben : hij staat kennelijk dicht bij een overgang naar Lyon. Het zou de speelkansen van Pieroni nog verhogen. Hoewel : “Ik ben geen vragende partij voor het vertrek van Benjani. We hebben vorig seizoen bewezen dat we complementair zijn.”
Vat Luigi Pieroni straks vol hoop het verse seizoen aan, voor de club Auxerre begint niets minder dan een nieuw tijdvak. Weliswaar laste Guy Roux een tijd geleden ook al een sabbatjaar in, maar grosso modo is het de eerste keer in 42 jaar dat de club het zonder zijn fetisj-mentor zal moeten rooien. Hangt zijn schaduw nog over het Abé- Deschampsstadion ? Luigi Pieroni heeft niet die indruk. “Het klinkt misschien verwonderlijk, maar de naam van Guy Roux duikt hier zelden op in de gesprekken. Onze gewezen trainer houdt zich zelf ook discreet op de achtergrond. Hij bemoeit zich niet met de spelersgroep, hij wil het werk van Santini niet verstoren. Natuurlijk is hij nog altijd aanwezig. Roux zal hier niet vlug vertrekken, daarvoor voelt hij zich hier veel te goed. Hij houdt zich vooral met zijn opleidingscentrum bezig, hij ontfermt zich over de voetbaljeugd van Auxerre.”
De opvolger van Roux is overigens niet de eerste de beste. Jacques Santini, gewezen voetballer bij het toen beroemde Saint-Etienne, was technisch directeur bij Lyon (1997-2000), vervolgens trainer bij die club (2000-2002, met een landstitel erbovenop in 2002) en nadien coach van de Franse nationale ploeg (2002- 2004). Na het EK 2004 hield Santini het als bondscoach voor bekeken en week uit naar Tottenham. Maar hij zong het slechts enkele maanden (van juli tot november) in Engeland uit. Het vormt een vlekje op een voor de rest fameuze erelijst – maar zo’n palmares is nodig om een levende legende als Guy Roux te vervangen. Toch vraagt Santini een beetje geduld : “Ik ben hier pas aangekomen, ik moet hier mijn draai nog vinden.”
Luigi Pieroni is alvast opgetogen om met een andere trainer te kunnen werken. Raar, want dat hij nu bij Auxerre zit, dankt hij aan Guy Roux. En dat hij in zijn eerste seizoen daar niet veel aan de bak kwam, is op zich niet abnormaal. Roux had de gewoonte om zijn jonge aanvallers eerst wat bij de invallers te doen rijpen alvorens ze in zee te gooien. “Dat klopt. Djibril Cissé onderging hetzelfde lot als ik. Uit dat voorbeeld heb ik trouwens moed geput. Ik zei tegen mezelf dat ik vroeg of laat mijn kans wel zou krijgen, zoals dat met anderen voor mij is gebeurd. Roux zelf beweerde dat hij me op de bank hield om me te beschermen. Maar het was toch geen gemakkelijke situatie om mee om te gaan. Als je van de bank naar voetbal zit te kijken, voel je het overal in je benen jeuken.”
Niet dat Pieroni niets van Roux zou hebben opgestoken. “Integendeel, ik heb veel aan hem te danken. Hij heeft me op alle vlakken naar een hoger niveau getild. Fysiek sta ik sterk, in technisch opzicht heb ik vooruitgang geboekt en op tactisch gebied heb ik mijn bagage uitgebreid door andere systemen te ontdekken. Zoals die 4-5-1, al kwam ik daarin niet aan mijn trekken.”
Los van de trainerswissel vallen er bij Auxerre weinig nieuwe gezichten te bekennen. Bonventure Kalou is naar Paris Saint-Germain vertrokken en Teemu Tainio, die einde contract was, waagt straks zijn kans bij Tottenham. Nieuw zijn de Deense offensieve middenvelder Thomas Kahlenberg die van Brøndby overwaait en de Guinese centrale verdediger Omar Kaalabane, weggeplukt bij het Tunesische Etoile du Sahel.
Voorzitter Jean-Claude Hamel drukte het voornemen uit nog een bijkomende aanvaller aan te trekken. “Dat verontrust me niet”, pretendeert Pie- roni. “Het is zelfs logisch, vooraan hebben we qua spelersmateriaal geen overschot. Momenteel zijn er drie kandidaten : de jonge Romain Poyet, Benjani en ikzelf. En dan moet je je nog afvragen of Benjani wel bij de club blijft.” Santini had daarover vorige week een nieuw grapje in petto. “De sneeuw is gesmolten in Zimbabwe. Ze zoeken nu naar het systeem om het landingsgestel van het vliegtuig te doen inklappen.”
Op ernstiger toon kondigde de gewezen Franse bondscoach aan dat hij nog een grote vis aan de haak zou willen staan. “De verkoop van Kalou heeft de club 8,5 miljoen euro opgebracht en men heeft me beloofd dat het gros van dat geld aan inkomende transfers wordt besteed.” Waarbij Santini vooral aan zijn defensie denkt. Want de Tsjech René Bolf sukkelt met de rug en Stéphane Grichting is geopereerd aan de enkel.
Met welke ambities steekt Auxerre straks van wal ? “De trainer heeft tegenover de groep nog niet over precieze doelstellingen gesproken”, antwoordt Piero-ni. “Ik denk dat hij wacht tot de spelerskern compleet is om zijn ambities af te bakenen. Allicht mikt hij net zoals Guy Roux op een plaats bij de eerste zes om zo aan de Uefacup te kunnen deelnemen. Het zou mooi zijn om eens ver te raken in de Uefacup. De kwartfinale, bijvoorbeeld. En ik zou graag eens de finale van de beker van Frankrijk spelen. Die heb ik vorig seizoen namelijk gemist. Dat doet wel wat pijn. Je krijgt geen tien keer in je carrière de kans om in het Stade de France de bekerfinale te spelen en te winnen.”
Pieroni zag de finale aan zijn neus voorbijgaan omdat hij voor de Belgische nationale ploeg werd opgeroepen door bondscoach Aimé Anthuenis. Om vervolgens in Belgrado welgeteld drie minuten te spelen. “Bovendien konden de Rode Duivels daar niet de verhoopte drie punten pakken, dat is nog het ergste.”
Volgens Luigi Pieroni begint Lyon – al vier keer op rij kampioen – opnieuw als topfavoriet aan de competitie. “Maar ik heb niet zo gelet op de transfers die andere clubs hebben gerealiseerd. Ik heb de indruk dat het dit jaar nogal kalm was op de transfermarkt. In ieder geval veel kalmer dan vorig jaar.”
Vanavond speelt Auxerre tegen Lyon voor de Trophée des Champions, zoals ze in Frankrijk de supercup noemen. “Het is een goede test”, zegt Pieroni. “We hebben tijdens de voorbereiding tegen weinig topploegen gespeeld en dus weten we niet goed waar we staan.”
Weinig topploegen ? Dat is relatief. Alvorens vorige vrijdag La Louvière te ontmoeten nam Auxerre het op tegen Yverdon (2-1 winst), Brøndby (2-1 winst), Shakhtar Donetsk (1-1), Dynamo Za-greb (1-1) en Slavia Praag (0-0). “Jammer dat die oefenpot tegen Moeskroen om onbekende redenen werd afgelast”, aldus Pieroni. “Ik had graag nog eens op Le Canonnier gespeeld.”
Maar hij komt met optimisme uit die reeks vriendschappelijke wedstrijden te-voorschijn. Luigi Pieroni voelt zich klaar om de nieuwe Franse competitie in te duiken. “Een kampioenschap waarin het niveau een pak hoger ligt dan in België, maar daarmee vertel ik natuurlijk niets nieuws. Vanuit de tribune bekeken lijkt het traag te gaan. Maar dat is een vals beeld. Als je op het veld staat, geef je je er vlug rekenschap van dat het zeer vlug gaat.”
door Daniel Devos
De opmerking dat hij zijn overtollige kilo’s moet kwijtspelen, is niet meer aan Pieroni besteed.
‘Hoeveel doelpunten ik maak, is geen doel op zich. Ik ben niet gefixeerd op een getal.’
