Uli Hoeness, de voormalige voorzitter van Bayern München, zit sinds 2 juni in de gevangenis van het Beierse stadje Landsberg. Hij werd tot een straf van 3,5 jaar veroordeeld wegens fiscale fraude. Maar in werkelijkheid zat Hoeness tot dusver amper in zijn tien vierkante meter grote cel en moest hij zich niet onderwerpen aan het dagelijkse ritme: in de prille ochtend, om tien voor zes, opstaan en ’s avonds om halfacht gaan slapen. Hoeness ligt wel in de ziekenboeg van de gevangenis en bepaalt zelf hoe zijn dag eruitziet. Hij is inmiddels tien kilo afgevallen.
Twee weken geleden werd Hoeness wegens hartproblemen naar een privéziekenhuis overgebracht, gelegen aan de idyllische Sternberger See. Het is een residentiële locatie, gereserveerd voor de bovenlaag van de bevolking. Hoeness onderging er een kleine ingreep en verhuisde na deze korte visite aan het meer vervolgens weer naar de gevangenis. Zijn advocaten hebben strafvermindering gevraagd en het is niet onmogelijk dat Hoeness vanaf september overdag de gevangenis zou mogen verlaten. Zijn bureau in het hoofdkwartier van Bayern München is nog door niemand ingenomen.
Door de jaren heen heeft Uli Hoeness zich altijd bezorgd getoond over de scheefgroei van de financiële verhoudingen bij de clubs. De Duitser, die zelf voor 27 miljoen euro aan belastingen zou hebben ontdoken, pleitte voor realisme. In 1999 riep hij dat er definitief een einde zou komen aan de explosie van de salarissen. Een naïeve gedachte, blijkt nu.
Net na het WK, door Hoeness vanuit zijn ziekenkamer op een flatscreen-tv bekeken, is er een niet in te dijken geldstroom losgekomen. FC Barcelona had 90 miljoen euro over voor Luis Suárez, hoewel die nog vier maanden is geschorst, Chelsea trok 38 miljoen euro uit voor Diego Costa van Atlético Madrid en Real Madrid betaalde meer dan 100 miljoen voor James Rodríguez en Toni Kroos. Voor de zestien kernspelers telde de winnaar van de Champions League samen naar schatting 480 miljoen euro neer. Dat is meer dan dubbel zoveel als de budgetten van de zestien Belgische eersteklassers (rond de 230 miljoen euro) samen.
Het voetbal is nog nooit zo’n interessante markt geweest als nu, de groei is op tal van domeinen niet meer te stoppen. Bayern München opende in New York een marketingkantoor om zich nog beter op de wereldkaart te zetten, Barcelona en Real Madrid gaan hun voetbaltempels moderniseren en commercialiseren, Puma betaalt 36 miljoen euro om zich aan Arsenal te binden en Adidas kreeg een contract bij Manchester United en zou daarvoor 950 miljoen euro voor tien jaar moeten betalen. Evonik, de sponsor van Borussia Dortmund, verlengde zijn overeenkomst met de club tijdens het WK tot… 2025 en trok nog eens 25 miljoen euro uit om aandeelhouder te worden in de club. En vedetten als Lionel Messi, Cristiano Ronaldo en Neymar verdienen meer dan 50 miljoen euro per jaar. Het WK in Brazilië heeft ook op financieel vlak veel grenzen verlegd, het land zette zichzelf in een uitstalraam, terwijl er vooraf was gevreesd voor een chaotische organisatie en veel demonstraties.
Tegen die achtergrond schoot de Belgische competitie vorig weekend uit de startblokken. Met veel zenuwachtigheid, een zwalpend RC Genk, een zoekend AA Gent, een verbazend Westerlo en (top)clubs die binnen hun financiële beperkingen nog koortsachtig naar versterkingen zoeken. Intussen lijken ze wel hun eigen patrimonium verder te ontdekken. Standard bracht vrijdagavond tegen Sporting Charleroi een jonge ploeg aan de aftrap, Club Brugge geeft Nikola Storm de kans en wil de beloftevolle Tuur Dierckx verder laten groeien, Anderlecht zette vorig seizoen al de verjonging in en stelde zondag tegen Mouscron-Peruwelz vijf spelers van onder de 21 jaar op.
Dat is mooi en het biedt perspectieven. Maar het is niet meer dan een momentopname. Om het prille talent verder te laten groeien heb je ook ervaring nodig. En voetballers met leiderscapaciteiten. Zeker als je internationaal niet wilt afgaan.
DOOR JACQUES SYS
Real Madrid is meer dan dubbel zoveel waard als de zestien Belgische eersteklassers samen.
