Zo snel kan uitzichtloosheid in de voetballerij omslaan in triomfalisme : één maand geleden ging vrijwel iedereen uit van een WK zonder de Rode Duivels, nu denken velen na de relatief gunstige loting van afgelopen zaterdag luidop over een plaats in de volgende ronde. Hoewel de fundamentale problemen in ons voetbal rustig verder woekeren, wordt er nu al gepraat over een match in de 1/8ste finale tegen Brazilië en is er al berekend dat België eventueel tot aan het einde van het toernooi in Japan mag blijven. Tenzij de kleine finale zou worden bereikt, de match om de derde plaats die in Zuid-Korea doorgang vindt.
Weken aan een stuk zal de thuisbasis van de Rode Duivels dus dezelfde zijn : de groene en stille omgeving van het op een schiereiland gelegen Kumamoto, ver weg van de schreeuwerige grootsteden, maar toch een gemakkelijke uitvalhoek naar de andere locaties waar er tijdens het WK wordt gevoetbald. Daar zal de ploeg zijn intrek nemen in een privé-hotel en daar beschikken de Rode Duivels over een indrukwekkende sportinfrasctructuur, met een ultramodern stadion dat tijdens het hele toernooi voor hen gereserveerd blijft. Het was van de bondsleiding een uitstekende zet om op die accomodatie een optie te nemen. In een huis dat niet altijd de kunst verstond om tijdig te anticiperen, geurt dat zowaar naar professionalisme.
och is het ongepast om in optimisme te vervallen. Als het verleden iets aantoonde, dan is het dat België in deze toernooien boven zichzelf uitsteeg tegen topformaties, maar zijn tanden stuk beet op zogenaamd haalbare ploegen. Zoals Saudi-Arabië in 1994 of Zuid-Korea en Mexico in 1998. Het onvermogen om zelf het spel gestalte te geven, keerde zich toen telkens tegen de ploeg. Dat is nu nog niet veranderd. De opbeurende taal die sommige Rode Duivels nu in de mond nemen is derhalve even ongepast als de druk waarmee een aantal buitenstaanders via krasse uitspraken de ploeg opzadelt. Het is ongetwijfeld geen geschenk om de eerste wedstrijd van het toernooi tegen Japan te spelen, het gastland waar geen enkele trainer er tot dusver in slaagde om de technisch onderlegde spelers in het gareel te laten lopen, maar waar tal van trainingskampen de komende maanden die eenheid en collectieve gedachte moeten aanscherpen. Er zal creatief vermogen nodig zijn om openingen te vinden tegen het defensief georiënteerde Tunesië. En helemaal moeilijk te maneuvreren wordt het stugge Rusland, een collectief bolwerk dat drijft op het vroegere geraamte van Spartak Moskou.
De absolute meevaller voor de Rode Duivels is dat er tussen de eerste match, tegen Japan, en de tweede, tegen Tunesië, zes dagen liggen. Dat geeft de ploeg tijd om te recupereren en bovendien kan de wedstrijd van de andere opponenten, Tunesië-Rusland één dag na de eerste match van de Rode Duivels, in alle rust worden gescout. In het verleden is te vaak gebleken dat een te snelle opeenvolging van wedstrijden zich nefast op de ploeg uitwerkt. Zeker dan als de klimatologische omstandigheden extreem zijn. Zoals in Amerika waar er in een bakoven moest worden gevoetbald. Of zoals in Frankrijk waar de memorabele wedstrijd tegen Mexico in de brandende hitte van Bordeaux zoveel van de krachten vergde dat zelfs doorwinterde voetballers zich daarvan niet konden herstellen.
In Japan wordt de verzengende hitte van overdag ’s avonds weggeblazen. In de eerste ronde treden de Rode Duivels alleen in de laatste wedstrijd tegen Rusland ’s namiddags aan. Bovendien heeft de medische staf al laten weten veel van de ervaringen in Amerika te hebben geleerd. En is er met Michel Bertinchamps zowaar een conditietrainer aan de technische equipe toegevoegd. Een vakman, zo heet het, wetenschappelijk heel onderlegd, een kenner die het liefst in de luwte toeft. Details maken in dergelijke toernooien het verschil. Want ze sluiten toeval uit.
A
ls een rode draad zal het WK de komende maanden door onze competitie lopen. Het valt te hopen dat de verantwoordelijke mensen intussen oog blijven hebben voor de andere problemen die ons voetbal teisteren en wat dat betreft niet indommelen. Een WK-kwalificatie is uiteindelijk niet meer dan een momentopname. Als er ooit hoop mag zijn op een kentering, dan nu, met naast Jan Peeters straks ook de door iedereen in de hoogte geprezen Jean-Paul Houben aan het hoofd van de federatie. Beiden kunnen het zich de komende maanden niet veroorloven om zonder nieuwe initiatieven door de voetbalwereld te glijden. En zich te wentelen in het succes van de WK-kwalificatie om dan brutaal wakker te worden als het misloopt.
Want dat is na deze loting wel duidelijk : een voortijdige uitschakeling zal iedereen in dit land met een gigantische kater opzadelen.
door Jacques Sys
