Jochen De Coene woont en werkt al ruim vier jaar in China. Sinds zijn vertrek bij AA Gent is de Oost-Vlaming fysiotherapeut en revalidatietrainer bij de Chinese topvoetbalclub Sjanghai Shenhua. Hij stelt zich veel vragen bij de Zomerspelen 2008 in Peking. “Vooral op het medische vlak”, zegt hij. “Ik ben hier ondertussen in veel klinieken geweest, ook in de hoofdstad, en ik vraag mij af : wat in geval van zware blessures tijdens de Olympische Spelen ? Leggen ze de atleet dan gewoon in een tweepersoonskamer tussen nog vijf andere patiënten zoals hier gebruikelijk is ? En gesteld dat hier tijdens de Spelen buitenlandse dokters aanwezig zijn, zullen die het nog altijd met Chinese apparatuur moeten doen ? Ik kan me niet voorstellen dat ze in het olympisch dorp een ziekenhuis zullen bouwen.

Het zal er volgens De Coene wel allemaal netjes uitzien. “Ze zullen aan de wereld tonen dat ze het kunnen. En ze kunnen het, maar hóé ze het doen, dat is een andere zaak. In het Workers’ Stadium in Peking zag ik voor een interland ooit een man het gras dat wat bruin geworden was van de hitte, groen spuiten met verf, omdat het er goed zou uitzien op de televisie. Het oogt allemaal wel goed aan de buitenkant, maar hoe duurzaam zijn al hun constructies ? Zie bijvoorbeeld ons oefencomplex. Prachtig, maar na vijf jaar mag je het eigenlijk al afbreken. Aan de olympische infrastructuur wordt dag en nacht gewerkt, de arbeiders logeren op

de werf, maar wat zijn de omstandigheden waarin dat gebeurt ? Stuur daar eens een vakbond op af …”

Behalve misschien van de Chinezen zelf verwacht Jochen De Coene zeker in de buitensporten geen fenomenale prestaties op de Zomerspelen 2008. Hij vreest dat de hitte, de luchtvochtigheid en de luchtvervuiling dat niet zullen toelaten. “Momenteel is het hier 41 graden”, meldt hij vanuit de havenstad. “Als ik met de fiets van thuis naar het vijf kilometer verder gelegen oefencomplex rijd, ben ik kletsnat en moet ik douchen. Moeten we absolute topprestaties verwachten in een dergelijke hitte en luchtvochtigheid en met de luchtverontreiniging van Peking er nog eens bij ? Het zijn in elk geval omstandigheden die ontzettend veel van je lichaam vergen. Ik hoor hier nu dat ze overwegen om tijdens de Spelen het aantal auto’s in de stad te halveren en met een vliegtuig de lucht te zuiveren boven de olympische sites.

“Zeker in de individuele sporten zullen de Chinezen het uitstekend doen – atletiek, turnen, tafeltennis, badminton … Ze zullen daartoe ongelooflijk hard getraind, gemotiveerd, gepusht worden. Ik zag de olympische tafeltennisploeg aan het werk … Die mannen zitten ergens in een dorp, geïsoleerd van de buitenwereld, en doen niets anders dan godganse dagen trainen. Over hun levensomstandigheden kunnen we het maar beter niet hebben.

“De olympische zwemploeg (zucht) … De selectie waar ze doorheen moeten, is zodanig zwaar dat wie afvalt, onvermijdelijk fysieke problemen krijgt. Ach, ik heb hier met het voetbal al veel gereisd, altijd de ogen opengehouden en al veel gezien : kinderen van zeven, acht jaar die met ingetapete handen urenlang aan een baar hangen met de schouders volledig uit de kom, die op een bok volledig in de verkeerde richting geplooid worden om de flexibiliteit van de rug te bevorderen …

“Bij elke Chinese kampioen stel ik mij de vraag : hoeveel zijn er daarvoor in de goot beland, in een rolstoel, kapot getraind, kapot gespeeld, kapot gespoten misschien wel, medisch slecht behandeld, slecht geopereerd ? Van onze ploeg zijn er ondertussen al vijftien spelers geopereerd in België. Vijftien ! Maar denk je dat ze zich hier in de club afvragen hoe dat komt ? Welnee. Denk je dat ze zich bekommeren om de revalidatie van wie afvalt ? Helemaal niet. Ze laten ze vallen en nemen anderen. Natuurlijke selectie

is het. Puur fysiek. Spartaans. Meedogenloos, harteloos. De reden waarom de Chinezen het in ploegsporten minder goed doen, is duidelijk : omdat het sociale aspect daar belangrijker is.”