Hoewel naar buiten uit rust en sereniteit worden gepredikt, moet het de afgelopen dagen bij Club Brugge binnenskamers zwaar hebben gestormd. Daar is ook alle aanleiding voor. De manier waarop Bordeaux vorige week Club aftroefde, was zo schrijnend dat het hoog tijd werd voor bezinning en overleg. Met een irriterend festival van lange voorzetten probeerde blauw-zwart de defensie van de Franse middenmoter te ontmantelen. Dat resulteerde in een dusdanig gestuntel dat het gewoon verbijsterend is dat een trainer zoiets negentig minuten lang aanschouwt zonder in te grijpen. Trond Sollied debiteerde achteraf met gladgestreken gezicht dat hij geen enkele fout had gemaakt. De Noor begint door zijn al dan niet geposeerde hoogmoed steeds meer mensen te ergeren. Tijdens de heenronde, toen Club in de competitie kwakkelde, zei hij dat zijn ploeg sterker was dan vorig seizoen, maar dat niemand dat zag. Dat was niet alleen een sneer naar de pers, maar tevens een belediging voor de supporters die hun ongenoegen luid kenbaar maakten. Nu vond Sollied dat ook de spelers op het veld in staat moeten zijn om bij te sturen. Dat is een uitspraak die nergens op slaat. Een van de problemen van Club Brugge is dat het juist niet over die sturende voetballers beschikt die op het veld kunnen corrigeren. Dat moet vanaf de zijlijn gebeuren. Met als basis de looplijnen waarvan Sollied in de loop van de jaren zijn credo heeft gemaakt.

Juist die duidelijkheid van het systeem is nu helemaal weg bij Club Brugge. Er wordt maar wat aangerommeld. In de heenwedstrijd op Bordeaux wilde de ene met de buitenspelval spelen en de andere weer niet, afgelopen donderdag vertoonde het middenveld totaal geen evenwicht en bleek er veel te weinig loopvermogen voorhanden om te proberen druk te zetten op de tegenstander. Pijnlijk was het bijvoorbeeld om zien hoe Tim Smolders verzoop zonder dat de trainer hem uit zijn lijden verloste. In plaats daarvan wisselde Sollied met Jonathan Blondel de enige speler die in staat was een tegenstander op techniek te passeren. Marc Degryse, de sportleider die de ploeg terecht met meer raffinement wil overgieten, moet een beroerte nabij geweest zijn. Net zoals iedereen zit hij met handen en voeten gebonden aan een loodzwaar contract dat Club Brugge in tijden van euforie met Sollied afsloot.

Het is weinigen gegeven zich niet door successen te laten verblinden. Met engagement en wilskracht kan je incidenteel een uitschieter behalen (zoals Club Brugge tijdens de Champions League op AC Milan), om echt bij de top te horen is er meer nodig dan dat. Belgische clubs worden in de Europacup nog steeds geconfronteerd met een bijna ontluisterend gebrek aan techniek. Dat was vorige week donderdag niet anders. De constatering dat dit kadert in een slechte jeugdopleiding is ook nu weer gemaakt, maar ze zal snel worden begraven. Het probleem van de jeugd is en blijft dat de gedane investeringen in een eerste fase niet evenredig zijn met het rendement. Veel liever wordt er daarom tweedehandsmateriaal gekocht op de Europese rommelmarkt. Zo put ook Club Brugge voorlopig te weinig uit zijn patrimonium. Hoe ver je met frivoliteit nog altijd kan komen, bewijst Beveren met zijn bonte verzameling van pure straatvoetballers.

Met de aanwerving van Bosko Balaban, Jonathan Blondel en Victor probeerde Club Brugge de afgelopen maanden een andere richting in te slaan. Dat is een mooie aanzet, op voorwaarde dat er duidelijke accenten worden gelegd. Het valt af te wachten hoe Trond Sollied die spelers binnen zijn voetbalfilosofie zal inpassen. Hoe groot ook de verdiensten van de Noor, steeds meer ontstaat de indruk dat Club Brugge nood heeft aan verfrissing. Trond Sollied staat bekend om zijn monotone trainingen. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Voetbal is uiteindelijk niet meer dan constant herhalen en een grootmeester als Johan Cruyff hekelde ooit de trainers die pochen over hun gevarieerde oefenstof. Hij vond dat er dan nooit gedetailleerd kon worden gewerkt.

Oog voor details heeft Trond Sollied zeker. Zo profileerde hij zich destijds ook als een vernieuwer. Het neemt niet weg dat zijn aanpak na bijna vier jaar verstikkend en verstarrend begint te werken. Hij slaagt er niet langer in zijn spelers te verrassen. Dan is het tijd voor iets anders. De afgelopen zondag bereikte bekerfinale ten spijt.

door Jacques Sys

Club Brugge mist duidelijkheid.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content