Best mogelijk, als het tot een fusie komt met Bergen of Charleroi, dat de bekerfinale tegen Sint-Truiden de allerlaatste wedstrijd wordt van La Louvière. “Dat zou raar zijn”, bedenkt Ariël Jacobs. “Iedereen in La Louvière heeft het nu over 1 juni en die finale, maar dan zeg ik : er is ook nog 2 juni en 3 juni en verder. Spijtig, want in onze situatie zouden we in euforie moeten leven. In plaats daarvan ging ons publiek tijdens de wedstrijd tegen Charleroi bijzonder fel tekeer tegen de voorzitter en clubmanager Roland Louf. Gelukkig heeft die vijandige sfeer zich niet tegen de spelers gekeerd.”
Een fusie betekent minstens één trainer op overschot. Zowel Dante Brogno (Charleroi), Marc Grosjean (Bergen) als Jacobs hebben een doorlopend contract. “Ik ben iemand die de gewoonte heeft vooruit te kijken,” zegt Jacobs, “maar op dit ogenblik doe ik dat niet. Verkeerd misschien, maar wat kan ik doen ? Me zorgen maken, ja, maar dat doet een trainer altijd. Op korte termijn probeer ik het – ik zal niet zeggen : te vergeten, maar toch wat naar de achtergrond te duwen. Tot 1 juni, wat hoe dan ook een belangrijke deadline blijft voor de club. Tot dan onderga ik de situatie een beetje, al word ik ondertussen wel door de club op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. Niet tot in de details, maar ze liegen toch niet tegen mij, denk ik.”
Twee jaar geleden moest Jacobs het als laatste afleggen van Wim De Coninck voor de trainersjob bij Antwerp, de enige eersteklasser die nu nog een trainer zoekt voor volgend seizoen. Zijn naam viel ook deze keer al. “Uit welke hoek dat kwam, is mij een raadsel”, aldus Jacobs. “Ten eerste is het mij niet duidelijk of Henk Houwaart blijft of niet, en dan vind ik het een teken van collegialiteit, hoe voorbijgestreefd dat ook mag klinken, om zelf niets te ondernemen. Ten tweede, ik heb nog een jaar contract bij La Louvière, weliswaar met een mondeling akkoord dat ik weg mag als ik me kan verbeteren, maar een contract bindt je nog altijd, vind ik – opnieuw : hoe naïef of voorbijgestreefd dat ook mag klinken.”
Roland Louf, met wie Jacobs uitstekend zegt samen te werken in La Louvière, wachtte anders niét af en solliciteerde wel al, bij Lierse. “Niet waar”, zegt de trainer. “Makelaars zien tegenwoordig brood in alles. Van zodra er ergens een plaats vrijkomt, schieten ze op eigen houtje in actie. Zo is het met Louf gegaan, hij heeft zich niet zelf aangeboden, maar toen Gaston Vets hem vervolgens uitnodigde, is hij wel gaan praten. Dat zou ik ook doen, als er een club naar mij kwam. Met een budget dat 20 miljoen frank lager lag dan vorig seizoen, was onze enige doelstelling de redding. Na 25 speeldagen al was het zover : een ongekende luxe ! Tweede doelstelling was de licentie te behalen. Ik denk te mogen zeggen dat La Louvière tot de vijf, zes minst ongezonde clubs in eerste klasse behoort. Maar er is geen geld voor volgend seizoen. Als er dan een voorzitter zoals Gaone, in een streek waar de mensen heel emotioneel reageren, opstaat en zegt : stop !, heb ik daar alle begrip voor, ook al preek ik dan tegen mijn eigen kapel.”
door Jan Hauspie
