Voormalig Anderlechtmiddenvelder Lucas Biglia is bezig aan zijn vierde seizoen bij Lazio Roma. Vanavond staat de Romeinse derby op het programma in de halve finales van de Coppa Italia.
‘Het is niet eenvoudig om een oplossing te vinden. De gesprekken lopen en het belangrijkste is dat beide partijen er zin in hebben. Ik hoop alleszins dat we snel tot een vergelijk komen. Ik ben geen jonge speler meer en moet dus goed nadenken vooraleer ik een beslissing neem. De club beseft dat ook.’ Het zijn de woorden van Lucas Biglia begin januari voor de microfoon van Mediaset.
Een uitspraak die niet iedereen hem in dank afneemt. Twee weken later, na de onwaarschijnlijke verloren thuiswedstrijd tegen Chievo, maakt een supporter van Lazio Roma zijn misnoegdheid duidelijk door op Biglia te spuwen. Ook de vrouw van de voormalige Anderlechtspeler moet het in de tribune ontgelden, waarop een ziedende Biglia tegengehouden moet worden door zijn medespelers. Het geeft perfect de situatie weer waarin de 31-jarige Argentijnse middenvelder zich bevindt.
Die confrontatie zou misschien niet hebben plaatsgevonden, mochten ze Biglia in 2015 niet de kapiteinsband hebben toevertrouwd. Die keuze van toenmalig trainer Stefano Pioli was bovendien zwaar gecontesteerd. Antonio Candevra, op dat moment dé sterspeler van Lazio, was er immers van overtuigd dat hij als opvolger van de vertrokken Stefano Mauri de nieuwe aanvoerder zou worden. ‘Meerdere spelers verdienen die band’, verdedigde Pioli zijn beslissing. ‘Ik heb gekozen voor de beste persoonlijkheid, een voorbeeld voor de rest van de groep.’
VIS NOCH VLEES
Het is een mooie erkenning voor Biglia, amper twee jaar nadat hij in de Italiaanse hoofdstad neerstrijkt. Maar zijn huwelijk met Lazio is nooit 100 procent overtuigend. De kritiek op zijn rol als kapitein barst al snel los en de onderhandelingen over een verlengd verblijf slepen aan. Zijn eerste contract, dat hij in 2013 tekent, zal nooit worden aangepast en loopt af in de zomer van 2018. Biglia wordt dus een felbegeerde speler tijdens de volgende transferperiode, want zijn prijs zal lager liggen dan zijn werkelijke waarde als voetballer.
Gevolgd door een aantal van de grootste clubs van Europa (onder meer Manchester United, Real Madrid en FC Barcelona) neemt hij rustig zijn tijd om de opties te bekijken. Het is veel supporters een doorn in het oog. Giuseppe Wilson, ex-kapitein en clubicoon uit de jaren zeventig, geeft er zijn mening over op de Italiaanse sportwebsite ilposticipo.it: ‘Ik heb mijn twijfels bij zijn leiderscapaciteiten. Het heeft te lang geduurd vooraleer hij in de rol groeide. Biglia is een goede voetballer, maar dat hij zolang aarzelde om zijn contract te verlengen terwijl de club hem een bedrag bood dat voor Lazio bijna ongezien is, is veelbetekenend. Hij kon bijtekenen, maar hij deed het niet. Dat maakt dat de mensen hem niet altijd op een objectieve manier beoordelen.’
In die bijzondere omstandigheden moet Lucas Biglia elk weekend aan de bak. Sinds hij in 2013 België voor Italië verruilde, mist hij sereniteit. Het tactisch concept van zijn eerste coach bij Lazio, Vladimir Petkovic, is ambitieus: Biglia en diens landgenoot Cristian Ledesma samen voor de defensie in een 4-2-3-1-opstelling. De 4-0-pandoering in de supercup tegen Juventus, nota bene in het eigen Stadio Olimpico, verplicht de trainer onmiddellijk om zijn tactiek aan te passen. Ledesma, de meest ervarene en een van de twee belangrijke winteraankopen – Lazio betaalde voor hem 8,5 miljoen euro, net als voor de Braziliaan Felipe Anderson – krijgt uiteindelijk de voorkeur als spelverdeler.
Maar noch Petkovic, noch Edy Reja, die halverwege het seizoen het roer overneemt, slaagt erin om evenwicht in het elftal te krijgen. Biglia staat geregeld in de basis, maar hij is een beetje ‘vis noch vlees’. Hij kiest voor zekerheid, speelt voorzichtig en zoekt te weinig de diepte om voor een echte topspelverdeler door te gaan, maar met zijn technische bagage is hij ook niet de man om als pure defensieve middenvelder te voetballen. Na zijn eerste seizoen in Rome wordt hier en daar al over een miskoop gesproken. Veel waarnemers vragen zich af hoe hij er in hemelsnaam in slaagt om de 23-koppige Argentijnse selectie voor het WK 2014 te halen. Aanvankelijk nog invaller staat hij vanaf de kwartfinales tot en met de na verlengingen verloren finale tegen Duitsland zelfs in de basis.
NIET IN DE TOP DERTIG
Stefano Pioli, pas aangeduid als nieuwe trainer van Lazio, ziet het graag gebeuren. Wanneer de vicewereldkampioen na zijn vakantie terugkeert naar Rome, wordt hij op het bureau van de sportieve baas geroepen. Pioli schenkt hem het vertrouwen dat hij nodig heeft. Voortaan bestaat er geen twijfel meer over: Biglia is titularis en verwijst Ledesma naar de bank. Hij mag de functie van centrale middenvelder voor de verdediging invullen op zijn manier. Geen geniale openingen à la Andrea Pirlo, niet terugzakken tot de centrale defensie à la Sergio Busquets, maar à la Biglia de ploeg laten draaien, ballen recupereren en ze niet verliezen aan de tegenstander. Lazio beëindigt het seizoen op een mooie derde plaats met een sterke Biglia die de aanvoerdersband krijgt.
‘Hij is voor ons een heel belangrijke speler. Hij brengt ons persoonlijkheid en kwaliteit bij en hij bepaalt het tempo. Met hem erbij zijn we een betere ploeg.’ In een interview met La Gazzetta dello Sport klinkt Pioli lovend over zijn verlengstuk op het terrein. De trainer kan natuurlijk moeilijk een speler afvallen die ondertussen onbetwistbaar is bij de Argentijnse nationale ploeg. Dat statuut is een beetje dubbel voor Biglia. Enerzijds geeft het hem een bepaald krediet, maar anderzijds liggen de verwachtingen hoog.
88 procent geslaagde passes – een mooi cijfer dat hij vooral dankt aan weinig risicovol voetbal – en een aantal assists dat te tellen is op de vingers van twee handen: het is de balans van Lucas Biglia na vier seizoenen Lazio Roma. Hij is in alles goed, maar blinkt nergens in uit. De cijfers van het Italiaanse scouting- en voetbaldatabedrijf Wyscout tonen aan dat hij in de Serie A niet in de top dertig staat qua dieptepasses, beslissende openingen en sleutelpasses. Kortom, wat alle criteria betreft waarop je de invloed van een individu op het collectief kan beoordelen, behoort hij niet tot de betere spelers in de Italiaanse hoogste klasse.
Fernando Orsi, voormalig doelman en net als Wilson een clubicoon, geeft onverbloemd zijn mening op Radio Incontro Olympia, la radio dei tifosi della Lazio, de radiozender van de supporters van Lazio: ‘Biglia mist persoonlijkheid, hij stelt zich tevreden met een minimum aan inspanningen. Biglia is geen leider, geen kapitein. Hij kan goed voetballen, maar om recht te hebben op een salaris van drie miljoen euro moet je meer kwaliteiten hebben. Het is geen toeval dat hij op zijn 31e nog bij Lazio voetbalt en niet bij de absolute top. Hij is als zuster Camilla (een Romeins gezegde dat verwijst naar de zus van Paus Sixtus V, met wie verschillende mannen wilden trouwen maar die uiteindelijk in het klooster trad, nvdr): iedereen wil hem, maar niemand neemt hem.’
TRANSFER NAAR TOPCLUB
Dat Biglia zolang wacht om bij te tekenen, komt inderdaad doordat verscheidene rijkere clubs hem het hof maken, maar nooit met een concreet voorstel komen. Dat heeft dan weer te maken met de indruk die hij geeft een speler te zijn die de capaciteiten heeft om uit te groeien tot een van de beste spelverdelers van de wereld, maar die de inspanningen die daarvoor nodig zijn, lijkt te schuwen. De oorzaak daarvan is mogelijk te zoeken bij het gebrek aan ambitie bij Lazio Roma, een club die al meer dan een decennium lang tevreden is als er af en toe Europees voetbal wordt gehaald. Voeg daarbij de matige publieke belangstelling en je krijgt een werksfeer of, beter nog, een gebrek aan werksfeer, dat afstraalt op de spelers. Biglia is wat dat betreft geen geïsoleerd geval, je kan ook Felipe Anderson, Keita Baldé, Marco Parolo of Stefan de Vrij hetzelfde verwijt maken. Het is dus een gedeelde verantwoordelijkheid.
Met die vaststelling is Simone Inzaghi, sinds april trainer van Lazio, het uiteraard niet eens. De jongere broer van Filippo noemt zijn Argentijnse middenvelder tijdens een van de laatste persconferentie van vorig seizoen ‘een van de topvoetballers rond wie ik de ploeg wil bouwen’. Na de moeizame overwinning tegen Crotone begin januari bevestigt hij: ‘Ik denk niet de transfergeruchten hem afleiden. Lucas is onze kapitein, onze onbetwistbare leider. Hij is een belangrijke speler en hij zal dat altijd blijven.’
Mooie woorden zijn het zeker, maar Biglia dankt zijn basisplaats ook aan de onbestaande concurrentie. De enige die hem enigszins zou kunnen verontrusten is Danilo Cataldi, Italiaans belofte-international, maar vorige winter verhuurd aan Genoa nadat hij meer speelminuten had geëist. Enkel jeugdproduct Alessandro Murgia blijft over als mogelijke vervanger, zodat de Laziokapitein zich behoorlijk zeker weet van zijn stek op het middenveld.
Alle kritiek ten spijt loopt het helemaal niet zo slecht bij de Romeinse club. Integendeel, Lazio is in Italië een van de aangename verrassingen van het seizoen. Het is op koers voor een plaats in de Europa League volgend seizoen en met een betere balans tegen de rechtstreekse concurrenten stond het zelfs nog hoger geklasseerd. En Lucas Biglia? Die blijft azen op een transfer. Het laatste grote contract in zijn carrière wil hij immers bij een topclub tekenen. We hopen voor hem alvast dat hij niet de weg opgaat van zuster Camilla.
DOOR VALENTIN PAULUZZI – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Lucas is onze onbetwistbare leider. Hij zal altijd een belangrijke speler blijven.’ SIMONE INZAGHI
