Ruim een week heeft het dus geduurd voor de KBVB tot de conclusie kwam dat er best mag worden opgetreden tegen Eric Deflandre en Bart Goor, die in de wedstrijd met de nationale ploeg in Spanje een rode kaart pakten. Dat duidt niet op een snelle besluitvorming. Integendeel, logheid en immobilisme blijven op een schrikbarende manier overheersen in deze structureel hopeloos verouderde federatie. Vlak na de wedstrijd in Santander zei bondsvoorzitter Jan Peeters op de vraag of er geen reprimandes moesten komen dat de uitsluiting van beide spelers zijn verantwoordelijkheid niet was. Dat paste in het jargon van het huis, want de KBVB heeft zich nog maar zelden ergens verantwoordelijk voor gevoeld. Een week later oordeelt het Uitvoerend Comité toch anders over de rode kaarten en wil de Technische Commissie zich zowaar over een sanctie beraden.
Het leidt geen twijfel dat de ronduit beschamende vertoning die Eric Deflandre in deze affaire opvoerde aan de basis ligt van deze ommezwaai. Na de wedstrijd ontkende Deflandre nog met klem dat hij verbaal geweld had gebruikt tegen de Deense scheidsrechter Kim Milton Nielsen en steigerde toen hem werd voorgehouden dat hij fuck you had geroepen. Dat kon niet, zo zweerde Deflandre, want hij spreekt geen Engels. Maar nadat Nielsen later nog maar eens het grove taalgebruik van Deflandre onderstreepte, restte er de verdediger niet anders dan zijn eerdere versie in te slikken. Edoch : hij had niet fuck you maar fuck off geroepen. Tja, soms waan je je echt in een kleutertuin en rijst de vraag waarover het eigenlijk allemaal nog gaat. Eric Deflandre zei het allemaal zonder ook maar een klein beetje te blozen. Dat hij een week lang glashard had gelogen, ontging hem compleet. Maar dat ook de sportwereld langzamerhand verstrikt raakt in een net van leugens, dat bewees eerder de dopingaffaire die de wielerwereld in zijn greep blijft houden.
Terwijl de nationale ploeg het WK steeds verder ziet wegglijden, gaat Anderlecht woensdagavond tegen Werder Bremen nog maar eens op zoek naar zijn internationale grenzen. Een overwinning is noodzakelijk om op de Europese kaart te blijven. De kampioen blijft zichzelf achterna hollen en voetbalde ook vrijdagavond in de derby op FC Brussels weer uiterst steriel. Hugo Broos, die ooit de apostel leek van het 4-4-2-systeem, pakte nu uit met een vijfmansmiddenveld en één spits. Het is opvallend dat Broos er niet in slaagt uit zijn keurkorps het juiste elftal te distilleren. In acht competitiewedstrijden stelde hij al tweeëntwintig spelers op en dokterde tal van concepten uit. Dat leverde niets op. Anderlecht dreigt niet alleen de internationale aansluiting compleet te verliezen, het slaagde er op de wedstrijd tegen Lierse na niet in over zijn tegenstanders te walsen. Dat zou aan het denken moeten zetten.
Anderlecht probeert dit seizoen verbeten te breken met het conservatisme van vroeger. De nieuwe manager Herman Van Holsbeeck versterkte de structuur van de vereniging door op tal van domeinen specialisten naar de club te halen. Maar nog groter moet voor hem de uitdaging zijn om nieuwe geldbronnen aan te boren en de financiële slagkracht van de vereniging te verhogen. Dat vereist creativiteit en inventiviteit. Qua budget staat Anderlecht in Europa op de 160e plaats. Te lang werkten een paar (internationale) successen te verblindend. De club doet er goed aan ook in de technische omkadering orde op zaken te zetten. Veel van de oplaaiende problemen hadden met anticipatie vermeden kunnen worden. In zijn houding naar de spelers toe maakt Hugo Broos vreemde kronkels. Na de wedstrijd op KV Oostende pakte hij de te hautaine Vincent Kompany openlijk aan. Nadat dezelfde Kompany met de nationale ploeg twee keer flaterde in Spanje vond Broos dat de verdediger en de andere spelers van Anderlecht te kritisch werden benaderd.
Halfweg de heenronde van deze competitie valt alles weer in zijn gewone plooi : Club Brugge en Anderlecht zullen opnieuw duelleren voor de titel. Voor de spanning valt het te hopen dat Standard de goede lijn van de laatste weken kan aanhouden en dat ook RC Genk in de juiste plooi valt. De Limburgers stellen zwaar teleur, hoeveel recepten René Vandereycken ook al heeft uitgeprobeerd. Vreemd dat de meest controversiële van onze trainers voorlopig uit de vuurlijn van de kritiek blijft. Zelfs toen hij tijdens de wedstrijd tegen Standard uit ongenoegen voor de leiding zijn broeksriem uittrok – niet echt een gebaar van klasse en nog minder een voorbeeldige houding naar de spelers toe -, werd hem dat niet aangewreven.
door Jacques Sys
Anderlecht gebruikte al 22 spelers.
