Bij Silence-Lotto beschouwen ze Greg Van Avermaet als de nieuwe Tom Boonen. Zijn er overeenkomsten tussen de ex-wereldkampioen en zijn uitdager? Een vergelijking.
Tom Boonen De jeugdjaren
Zowel grootvader Raymond als vader André koersten ooit. André was zelf ooit middelmatig en gaf de microbe door aan zijn zonen. Sven koos intussen voor een ander leven, maar het fietsen zat er dus wel in in huize Boonen. “Al hebben we Tom nooit gepusht”, verzekert André. “We wilden hem een zo normaal mogelijke kindertijd geven. Dat zorgt er volgens mij nu voor dat Tom allesbehalve uitgeblust is. Druk stond niet in ons woordenboek. Als ik zie hoe sommige ouders hun kinderen staan op te naaien om te presteren, dan denk ik daar het mijne van.” In het jeugdpeloton reed Tom op een speelse manier koersjes, maar dat veranderde toen hij belofte werd. “Toen liet ik hem niet alleen meer rond de kerktoren fietsen maar stuurde ik hem ook naar de Ardennen.” Zo wilde ook Dirk Demol het, toen Toms ploegleider bij de Kortrijkse Groeninghespurters en nu zijn ploegleider bij Quick Step. Demol had van bij aanvang gezien dat Tommeke uit Balen een serieus potentieel had. “Het is niet vaak gebeurd dat ik bij jonge renners thuis langsging om te praten over hun toekomst. André en ik zaten meteen op dezelfde golflengte over waar we met Tom heen wilden. Alles stap voor stap.”
Als neoprof
Het was ook Dirk Demol die Boonen, die zijn beloftetijd had afgesloten met een nationale titel op de weg, ook binnenloodste bij het grote US Postal. Boonen maakte meteen indruk. Zelfs Lance Armstrong wist het toen al: ‘Deze lefgozer gaat het maken.’ Diezelfde Armstrong werd door dat broekje Boonen overigens netjes over de kasseien van Kerkgate in Mater geloodst tijdens de Ronde van Vlaanderen. Boonen maakte nog meer indruk een week later, in Parijs-Roubaix, waar hij in helse weersomstandigheden de achtervolging leidde op een ontketende Museeuw. Boonen werd derde, Museeuw had in deze welp zijn opvolger gevonden. “Ik wist dat we deze jongen moesten koesteren en had al de voorzet gegeven aan de sponsor en het management om zijn contract open te breken. Maar we waren te laat.” Boonen verkaste naar Quick Step en dook, sneller dan verwacht, in de lacune die Museeuw achterliet. 2003 werd weliswaar een overgangsjaar, in 2004 was hij al goed voor enkele semiklassiekers en twee Tourritten en in 2005 kwam de explosie. Boonen was 24 en koning van de wereld.
De benen
“Tom is een geboren atleet. Hij zou in eender welke andere sport top zijn geweest”, verzekert Luca Guercilena, sportdirecteur bij Quick Step. Maar hij koos dus voor het wielrennen en daar lijkt hij voor gemaakt. “Zelfs op training verbaast hij me keer op keer. Tom is bijna altijd goed. En als hij conditioneel al wat minder is, dan compenseert hij dit met pure power.” Peter Hespel, inspanningsfysioloog aan de KU Leuven, zou zowaar lyrisch worden over de capaciteiten van Boonen. “Een buitengewoon renner”, oordeelt Hespel, die Boonen de allerhoogste testwaarden zag afleggen. “Het beste wat we ooit gezien hebben in de categorie renners met zijn profiel.” Een Tom Boonen in volle sprint jaagt met een 53×11 al zijn lichaamsparameters in het rood, piekt met zijn hartslag naar 195 en ontwikkelt 1650 watt (goed voor 130 kg bij elke pedaaltrap). Een brok geweld dus.
Sprinten
“Eigenlijk spurt ik niet zo graag.” Dixit Tom Boonen in de Tour van 2006, waar hij vergeefs een etappezege achterna holde. “Tom is geen rassprinter”, oordeelt spurtrivaal Robbie McEwen. “Daarmee vertel ik niets nieuws. Ik bedoel maar: Tom is zo sterk dat hij vaak onstuitbaar is in de laatste rechte lijn. Hij is niet zo flitsend maar kan enorm veel power ontwikkelen. Tom heeft al bewezen dat hij massasprints kan winnen. Van Avermaet nog niet.”
Klimmen en tijdrijden
Boonen heeft een goede proloog in de benen maar uitblinken in het werk tegen de klok zal hij nooit doen. Dat Boonen vorig jaar de groene trui wist te winnen, bewijst dat hij meer in zijn mars heeft dan een zuivere sprinter. Een hele poos lang werd geopperd dat hij ook in Luik-Bastenaken-Luik of de Amstel Gold Race zijn streng zou kunnen trekken. Intussen is Boonen daarvan afgestapt. “Tom heeft de ideale lichaamsverhoudingen om in zijn disciplines een van de besten te zijn”, zegt Luca Guercilena. “Zijn disciplines zijn sprinten en de kasseikoersen in het voorjaar. Laat hem maar gewoon verder doen waarmee hij bezig is.” En daar horen dus specifieke, intensieve spurttrainingen bij. In de aanloop naar de Tour 2006 verwaarloosde hij dit en Boonen bleek in die Tour dan ook een schim van zichzelf.
Het hoofd
“Zijn mentale weerbaarheid is zijn sterke punt. Tom is sterk in zijn hoofd en da’s de motor van alles”, zegt Quick Stepploegleider Wilfried Peeters. “Als je ziet wat Tom allemaal over zich heen krijgt en hoe hij ermee omgaat … Chapeau!” Dat vindt ook ploegmaat en boezemvriend Kevin Hulsmans. “Niemand kan beseffen wat hij allemaal al heeft meegemaakt. In België hebben ze iedereen al geknakt. Ze doen niet liever. Museeuw, VDB, noem maar op. Hoewel het hem pijn doet, blijft Tom overeind, ondanks alles. Ik weet niet hoe hij het doet. Ik zou het alvast niet kunnen. Hij verbaast me telkens opnieuw.” De goesting om te koersen is bij Boonen intact gebleven, ook na al die jaren in de kijker. Hij fietst gewoon graag. Die berichten bereikten ons al van de trainingskampen van Quick Step. “Het is niet omdat Tom ooit heeft gezegd dat hij niet langer dan vijf jaar meer zou doorgaan met het wielrennen, dat hij als een uitgebluste op de fiets zit. Integendeel”, zegt Luca Guercilena. “Tom ademt nog steeds wielrennen en kan zich nog altijd perfect concentreren op koersen en winnen.”
Koersdoorzicht
“Da’s een van zijn sterkste punten”, vindt Guercilena. “Hij weet wanneer hij moet aanvallen en wanneer hij moet wachten. Daarom heeft hij al zo veel gewonnen.” In de wedstrijden waarin het echt telt, wikt en weegt hij. Maar in het verleden werd Boonen ook al dikwijls gedreven door zijn temperament. Tijdens Dwars door Vlaanderen 2006 bijvoorbeeld. Met koersdoorzicht had het weinig te maken. Wel met de sterkste van het pak zijn.
Leider
Kevin Hulsmans geeft een voorbeeld van Boonens leiderschap uit de jongste Ronde van Qatar. “We waren de ploegentijdrit aan het voorbereiden. Iedereen deed tijdens de verkenning zijn beurt aan de kop. 60, 62 per uur. Tom komt aan de kop en de snelheid piekt meteen naar 66 per uur! Tja, dan moet je mee, hé! Dan wil iedereen wel een tandje bijsteken. Tom is meer dan een kopman: hij is een vriend en een gentleman. Hij is ons steeds dankbaar en daarin toont hij pas zijn leiderscapaciteiten. Die dankbaarheid uit hij in kleine dingen. Hij stuurt een sms’je, geeft een schouderklopje of trakteert ons op een taartje. Tom is een klasse apart. Als renner, maar ook als mens. Ik zal hem eeuwig dankbaar zijn voor wat hij al voor mij heeft gedaan. Ik zei het hem onlangs nog: ‘Tom, jij hebt mijn carrière gemaakt, besef je dat wel?'”
Materiaalfreak
“Tom weet wat hij wil als het op zijn fietsen aankomt”, zegt Quick Stepmecanicien Kurt Roose. “Het is geweten dat hij graag een ‘specialleke’ heeft: een wit zadel of stuurlint, een frame in gele Lamborghinikleuren, … Natuurlijk blijven zijn stabiliteit en comfort prioritair. Veeleisend kan ik Tom niet noemen maar als het niet goed is, zal hij het zeggen. Je moet Tom heus niks proberen wijs te maken als het op materiaal aankomt.”
Vedette
Aan spontaneïteit heeft hij dan wel ingeboet, charisma heeft Tom Boonen nog altijd te koop. In 2005, zijn wonderjaar, leek alles wat hij aanraakte te veranderen in goud. “Ondanks alles is Tom dezelfde gebleven. Hij is niet gaan zweven en daar ben ik trots op”, zegt mama Agnes Melis. Toch werd er in de loop der jaren door Boonens entourage een muurtje opgetrokken. Boonen is publiek bezit geworden. Heeft Boonen een nieuw lief, een nieuwe blitse wagen of verhuist hij naar Monaco: het is wereldnieuws. “Bij Tom zijn de media in een fase gekomen waarbij het wielrennen van ondergeschikt belang is geworden”, zegt Peeters. “Herinner je je nog dat cocaïneverhaal van Tom Vannoppen? Pure roddelpers, we gaan echt naar Amerikaanse toestanden.” Kevin Hulsmans had het er onlangs nog over met Boonen. “Niets zal ooit nog goed genoeg zijn voor Tom. We moeten er zelfs om lachen. De evolutie is opmerkelijk: in 2005, gedurende één jaar, werd hij de hemel in geprezen. De volgende jaren liet men dan geen kans liggen om hem van zijn voetstuk te halen.” S
Greg Van Avermaet De jeugdjaren
Greg Van Avermaet (22) is de zoon van Ronald Van Avermaet, begin jaren 80 drie jaar beroepsrenner. Maar de koersmicrobe gaat al verder terug: Gregs twee grootvaders koersten immers in de jaren 50. Moeder Bernadette Buysse behaalde dan weer veel overwinningen in de atletiek. Sport zit in zijn genen. Van Avermaet is pas in 2003 beginnen te koersen. Daarvoor had hij zijn zinnen vooral gezet op het voetbal. Bij de miniemen werd hij opgemerkt door een scout van KSK Beveren, maar een plaatsje binnen het eerste elftal was niet voor hem weggelegd. Vandaar dat Greg voor de fiets koos. Aangespoord door schoonbroer en profrenner Glenn D’Hollander boekte hij als eerstejaarsbelofte prompt drie overwinningen. Als tweedejaars behaalde hij er zelfs elf waaronder Hasselt-Spa-Hasselt. In 2006 belandde hij bij Bodysol, waar hij helemaal bevestigde. Kroon op het werk was de driekleur bij de beloften in Charleroi. Van Avermaet had hoge ogen gegooid en Chocolade Jacques, Française des Jeux en Predictor-Lotto wilden hem binnenhalen. Het werd Lotto.
Als neoprof
“Je moet Tom Boonen en Greg Van Avermaet als neoprof vergelijken”, zegt José De Cauwer. “Ik stel vast dat Van Avermaet nu al véél verder staat dan Boonen toen. Ik zie Van Avermaet ook een langere carrière maken dan Boonen.” Toch blijft de derde plaats van Boonen in de Hel meer hangen dan de ereplaatsen en de ‘kleinere’ zeges van debutant Van Avermaet. “Je moet het in zijn juiste perspectief zien”, weet Glenn D’Hollander, dit jaar ploegmaat van zijn schoonbroer Van Avermaet. “Volgens mij heeft Boonen toen echt gepiekt naar Parijs-Roubaix. Zijn resultaat bleef hangen bij de mensen. Maar Greg presteerde regelmatig, het hele jaar door. Vooral de manier waarop hij dat deed, was indrukwekkend. Hij stond er van Qatar tot in Parijs-Tours.” Herman Frison, ploegleider van Van Avermaet in zijn debuutjaar bij de profs, was meteen onder de indruk. “Als ik de kans zou hebben om een aandeel van Van Avermaet te kopen, dan kocht ik het meteen.” Zelfs Eddy Merckx, de allergrootste, was onder de indruk van wat Van Avermaet als neoprof liet zien. “Nu nog bevestigen. En blijven bevestigen. Dat wordt de uitdaging.”
De benen
Van Avermaet duwt 500 watt op de testbank. “Dat lijkt niet zo krachtig maar in proportie gezien is dat best wel oké”, aldus José De Cauwer. In vergelijking met 2007 trapt Van Avermaet overigens 25 watt meer. Wat het in de praktijk oplevert, weten we binnenkort. “Een test is maar een test”, sust Van Avermaet zelf. Frison twijfelt er niet aan dat de doorbraak van Van Avermaet voor binnenkort is, al wil hij er geen deadline op stellen. “Geef hem nog even de tijd. Is het dit jaar niet, dan volgend jaar. Maar als hij zo verder doet, kan hij op termijn de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix winnen.” Kevin Hulsmans gelooft niet dat Van Avermaet als een raket naar de top zal schieten zoals Boonen dat heeft gedaan. “Greg heeft de klasse, maar hij zal ongetwijfeld meer tijd nodig hebben dan Tom om te scoren in de monumenten.”
Sprinten
“Ik zie in Greg geen massasprinter maar eerder een sterke finisher met punch op het einde”, aldus Robbie McEwen. Herman Frison is het er helemaal mee eens. “Vorig jaar klopte hij in de GP Rik Van Steenbergen Niko Eeckhout, toch ook niet van de traagste.” Volgens José De Cauwer heeft hij nog één gebrek: “Hij mist wat stuurvaardigheid om zich in het pak te smijten en de optimale spurt te rijden.”
Klimmen en tijdrijden
“Ik zie meer in Van Avermaet dan een sprinter. Ik zie er zelfs een klimmer in”, beweert Eddy Merckx. De meningen hieromtrent zijn nogal verdeeld. Glenn D’Hollander: “Lange beklimmingen zijn geen spek voor Gregs bek. Hij hoeft zich daar dan ook niet op te focussen. Greg is het type Museeuw. Geen ronderenner, maar wel een overlever die door de zure appel heen kan bijten en dan kan toeslaan”, zegt D’Hollander. Ook tijdrijden is niet de dada van Van Avermaet. “Ik haat het niet want ik vind het wel iets aparts hebben. Maar ik zal er nooit in uitblinken”, zegt Van Avermaet daarover. Daar waar Boonen allicht niet langer denkt aan de Amstel Gold Race, staat die deur nog op een kier bij Van Avermaet. De Cauwer: “In dat soort wedstrijden, waar meer geklommen moet worden, zie ik Greg op termijn wél meedraaien.”
Het hoofd
Gedrevenheid en de drang om te winnen: het is Van Avermaet ten voeten uit. “Alles is voor hem koers”, schatert De Cauwer. Op trainingskamp in Albufeira maakte Van Avermaet danig indruk. De Cauwer: “Ons hotel lag op een bergje. Op het einde van de training was het daar altijd ‘koers’. Elke dag opnieuw was Van Avermaet de eerste aan het hotel, wat Hoste en al die anderen ook probeerden. Geloof me: dat kereltje is ‘gene gewone’, iedereen in de ploeg wordt er zot van (lacht)!” Van Avermaet is zo gedreven dat hij niet kan omgaan met verlies. “Soms is hij niet aan te spreken na een verloren sprint”, zegt Frison. “Dan moet ik hem inpeperen dat hij al moet denken aan de volgende dag. In de Ronde van Qatar 2007 was hij zo ontgoocheld dat hij niet mee was in de juiste waaier. Eén dag later was hij wél mee in de juiste vlucht én won hij. Straffe kost.” Straf is Van Avermaet ook op training. Glenn D’Hollander: “Onlangs gingen we drie uur hard trainen achter de derny op de piste in Gent. We waren afgepeigerd. En toch vroeg hij me om achteraf nog twee uurtjes op de weg te gaan fietsen. Je houdt het soms niet voor mogelijk.”
Koersdoorzicht
“Van Avermaet is een slimme coureur”, zegt Wilfried Peeters. “Hij bekijkt het allemaal rustig, vanop afstand, en hij leert snel.” Toch vindt José De Cauwer dat er nog werk aan de winkel is. “Van Avermaet is altijd mee in de juiste vlucht, da’s waar. Maar eigenlijk is hij altijd mee omdat hij gewoon altijd reageert als er gedemarreerd wordt! Iemand hoeft maar een schijnbeweging te doen en Greg is al vertrokken. Als hij zich meer kan intomen, kan hij er nog veel meer uithalen.”
Leider
Op de ploegvoorstelling van Silence-Lotto werd Van Avermaet al gepresenteerd als een van de vijf speerpunten (naast Hoste, McEwen, Evans en Popovych) van het team. Dat zegt al heel wat. “Hij is nog geen leidersfiguur maar hij zal dat worden”, zegt De Cauwer. “Het is opmerkelijk hoe snel hij aanzien heeft gekregen binnen de ploeg. Om een absoluut kopmanschap te dragen is het nu nog te vroeg. Daarvoor hebben we Hoste. Maar het is goed dat hij er af en toe al eens van kan proeven. Hij krijgt de kansen en ik weet zeker dat hij ze zal grijpen. Het zorgt ook totaal niet voor wrevel bij de gevestigde waarden. Omdat ze weten dat Van Avermaet de toekomst is.” Leif Hoste is bijvoorbeeld ‘blij’ dat Van Avermaet de kansen krijgt die hij nooit heeft gehad. “Mij hebben ze een hele tijd wijsgemaakt dat de voorjaarsklassiekers niets voor mij waren. Zo heb ik vijf jaar ‘verloren’.”
Materiaalfreak
“Greg is niet veeleisend als het op zijn fiets aankomt”, zegt mecanicien Bart Leysen. “Aan zijn fietspositie wordt nooit gesleuteld.” Volgens Leysen springt Van Avermaet ook zorgzaam om met zijn materiaal. “Als hij zijn trainingsfiets aflevert, dan ziet die er piekfijn uit: proper en in voortreffelijke staat. Terwijl je bij sommige renners haast eerst een paar handschoenen moet aantrekken voor je die kan schoonmaken!”
Vedette
De nuchtere Waaslander lijkt op het eerste zicht de tegenpool van flapuit Tom Boonen. “Hij zal nooit een haantje-de-voorste zijn of scherp uithalen. Maar hij is gewoon een fijne jongen om in de ploeg te hebben,” aldus Herman Frison. Glenn D’Hollander roemt vooral zijn bescheidenheid en realisme: “Een van Gregs grote kwaliteiten is dat hij de twee voeten op de grond houdt. Hij weet als geen ander wat goed voor ‘m is en wat niet.” Sportief gaat Van Avermaet het waarmaken, vermoedt ook Wilfried Peeters. “Hij is op weg naar de top en die bereiken zal ‘m wel lukken. Maar aan de top komen is één ding, daar blijven is een ander paar mouwen. Dat is iets wat Tom Boonen jaar na jaar bewijst!” José De Cauwer maakt zich intussen sterk dat Van Avermaet gespaard blijft van al het gedoe waarmee Boonen sinds 2005 te maken krijgt. “Zo’n vaart zal het bij Greg wel niet lopen. Vlaanderen vond in Frank Vandenbroucke en Tom Boonen twee witte merels. Ik denk dat het even welletjes is. Vlaanderen kan nog een poos met die twee voort.” S
door frederik backelandt
