Marco Nijs (25), dit seizoen al meermaals de matchwinnaar voor KV Oostende, trekt volgend seizoen naar Sint-Truiden.

Omdat voor een ploeg in nood nog sterker geldt dat ieder punt van goudwaarde is, kunnen we ons niet inbeelden dat de technische staf van KV Oostende zich de transfer van Marco Nijs al één minuut beklaagd heeft. Nijs, een sterke Mollenaar van 25, maakt in 2005 het ene na het andere belangrijke doelpunt voor de kustploeg. Zijn statistieken liegen er niet om. 5 februari : Oostende verslaat Bergen in een rechtstreeks degradatieduel, Marco Nijs scoort met een prachtige uithaal in de tweede helft. 12 februari : Oostende oogst een verrassende driepunter in het Astridpark en verbrodt zo het debuut van Frank Vercauteren als hoofdcoach bij Anderlecht. Kwelduivel van de paars-witten is Marco Nijs met een leep doelpunt in de vijfentwintigste minuut. 23 april : Oostende wint van Brussels, opnieuw met een typische Arsenalscore. Ook nu is ene Marco Nijs de dader.

Drie mooie goals, goed voor negen belangrijke punten, het is bepaald indrukwekkend voor een speler die meestal als verdediger wordt gebruikt. En vermelden we er voor de volledigheid nog bij dat Nijs in oktober ook tegen AA Gent (2-1- verlies) en Moeskroen (1-1) al de touwen vond. “Voor een linksback zijn dat inderdaad geen slechte cijfers,” merkt Marco Nijs fijntjes op, “maar tegelijk vergeet ik nooit dat die overwinningen niet alleen mijn verdienste waren, heel de ploeg heeft ervoor gewerkt.”

Het handelsmerk van Nijs is het harde, verre schot dat tussen een bos spelersbenen in het doel verdwijnt. Een nachtmerrie voor keepers, die wanneer ze de bal (te laat) zien aankomen, al weten dat ze geklopt zijn. “Ik heb altijd al hard tegen een bal kunnen stampen. Wanneer je hem dan nog laag kan houden, maak je het moeilijk voor een kee-per, zeker als het veld er nat bij ligt”, weet Nijs. “Niet dat ik gewoon blind trap en hoop dat de bal binnenvliegt. Er komt wel een zekere concentratie bij kijken.”

Iets zegt ons dat Marco Nijs voorlopig in het Astridpark geen graag geziene gast is – toen hij er scoorde, lag verdediger Hannu Tihinen met een bebloed gezicht op de grond, het publiek trakteerde hem op een fluitconcert. Nijs is zich van geen kwaad bewust. ” Olivier Deschacht ontzet slecht, ik krijg de bal toegespeeld en ik trap hem onhoudbaar binnen, voor mij is het een goal zoals een andere. Dat er wat met Tihinen was, wist ik helemaal niet. Maar zelfs als hij in positie stond, had hij volgens mij mijn doelpunt niet kunnen verhinderen. Ik noem het een flauw excuus van Anderlecht. Ze hadden hun doelkansen maar moeten afmaken.”

De degradatiestrijd moet voor Marco Nijs toch enigszins tegenstrijdige gevoelens oproepen : als Oostende zakt, wacht hem een driejarig contract bij Sint-Truiden, zoniet blijft hij aan de kustploeg gebonden. Nijs : “Ik wil in ieder geval heel graag naar Sint-Truiden, dus als Oostende toch in eerste blijft, zal ik met de club een regeling treffen. Sporta ( de spelersvakbond, nvdr) meldde me al dat ik Oostende in principe voor het gerecht kan slepen, omdat ik een deeltijds contract heb, terwijl ik toch voltijds presteer. Maar dat wil ik de mensen van Oostende echt niet aandoen. Als de club zich redt, wat ik voor de duidelijkheid wel nog altijd hoop, zullen we er wel als grote mensen over kunnen praten zeker ? Ik geloof ook niet dat Oostende moeilijk zal doen : ze zien dat ik me elke match tweehonderd procent geef en dat ik ze bewust een rechtszaak bespaar. Ik geef toe dat deze verwarrende situatie met tegenstrijdige belangen voor mij gauw achter de rug mag zijn.”

Met Sint-Truiden treft Nijs een club met traditie in eerste klasse. Hij verkiest de Kanaries boven Standard, waarbij hij in de jeugdreeksen al actief was. “Sint-Truiden is een club die vooruit wil. Anders haal je Herman Vermeulen ( volgend jaar trainer van Sint-Truiden, nu ook nog bij Oostende, nvdr) niet en ben je niet zo voortvarend op de transfermarkt. Standard wou me ook graag, maar het duurde voor mij te lang. Sint-Truiden zat veel korter op de bal. Standard staat misschien wel een trapje hoger, ja, maar ik ben tevreden met het aanbod van Sint-Truiden en voelde dat ze me absoluut wilden. Ik kreeg gewoon een positief gevoel over de club en dat is al veel waard voor mij. En ook al verdiende ik bij Standard waarschijnlijk een beetje meer, bij Sint-Truiden zullen de speelkansen groter zijn.”

Na KFC Mol, Verbroedering Geel, Standard, Overpelt Fabriek, SK Kermt, KV Mechelen, Denderleeuw en Oostende is de toch nog maar 25-jarige Nijs met Sint-Truiden al aan zijn negende club toe. Een echte trekvogel ? “Blijkbaar wel”, beseft de Mollenaar. “Ik heb al wat rondgereisd en vind dat eigenlijk ook niet zo erg om te doen. Ik ben nogal sociaal, leer snel kameraden kennen en pas me overal wel aan. Waarschijnlijk verhuis ik nu naar Hasselt, waar het uitgaansleven me trouwens ook wel aanspreekt ( lacht). Al mag je wat dat betreft als prof natuurlijk niet te ver gaan.”

Hij volgt zijn trainer. Was het Vermeulen die hem bij Sint-Truiden aanraadde ? “Nee, de club was al langer geïnteresseerd, zelfs al voor ze de trainer contacteerden. Wat voor trainer Vermeulen is ? Tactisch erg sterk, en heel gedisciplineerd, zoals het ook moet, vind ik. Sint-Truiden moet met hem minstens voor de middenmoot spelen, maar ik zou durven zeggen dat we zelfs net onder de Europese plaatsen kunnen eindigen. Maar pin me daar niet op vast, voor een goed seizoen met enkele mooie uitschieters teken ik ook.”

Het is onder Herman Vermeulen dat Nijs, ooit begonnen als centrumspits, zijn merkwaardige doelpuntenfestival kon starten. Toeval ? “Vermeulen verwacht van me dat ik de ploeg aanvallend ondersteun, terwijl ik me onder Gilbert Bodart toch meer moest concentreren op mijn verdedigende taak”, verklaart Marco Nijs. “Nu kan ik heen en weer lopen over de hele as van het veld en mijn snelheid en conditie volop laten renderen, wat toch uiteindelijk meer mijn spel is.” En welke positie zal de polyvalente Nijs bij Sint-Truiden bezetten ? “Ze hebben me gehaald voor een aanvallende positie op links, al kan ik ook op de backpositie terechtkomen, als er daar problemen zijn. Mijn polyvalentie zal zeker een reden geweest zijn om mij aan te trekken ; ik speel waar ze mij neerzetten, eventueel zelfs centraal in de spits. Mijn favoriete positie ? Linkeraanvaller in een systeem met drie spitsen.”

Een slopend degradatieseizoen hoopt Nijs in ieder geval nooit meer mee te maken. “Degradatievoetbal is fysiek ongelooflijk zwaar, zeker als je, zoals Oostende, geen al te grote kern hebt”, weet Marco Nijs. “De spelers hebben al heel het seizoen moeten vechten voor iedere bal, iedere wedstrijd gespeeld alsof het de laatste in eerste klasse was. Er volgen nu nog enkele moeilijke matchen : uit bij La Louvière, thuis tegen Standard. We moeten er gewoon voor blijven gaan, en hopen op fouten bij de concurrenten.”

En daarna kan Nijs, door de collega’s met de bijnaam Arnold Schwarzenegger bedacht, op naar zijn volgende uitdaging. Nijs : “( In een lachstuip.) Dat heb ik nu iedere keer, dat journalisten beginnen over mijn bodybuilderslijf. Akkoord, ik ben wel wat bezig met fitness, een familietrek bij ons, maar het is toch ook niet zo dat je hier een grote berg spieren ziet zitten. Ik weeg uiteindelijk maar 75 kilo, dat is toch niet overdreven voor iemand van 1,77 m ? Ik voel me mentaal sterker door die spieren, heb zo het gevoel dat ik iets extra breng als prof. Kracht is immers belangrijk in het voetbal, in duels schouder-tegen-schouder heb ik altijd een voordeel. Al is mijn snelheid nog altijd mijn grootste wapen. Of ik geen schrik heb wendbaarheid te verliezen door mijn spiermassa ? Ik hou het genoeg binnen de perken.” door Jef Van Baelen

Jef Van Baelen

‘Ik voel me mentaal sterker door die spieren, heb zo het gevoel dat ik iets extra breng als prof.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content