Dat contracten in de voetballerij geen enkele waarde hebben, is geen nieuw gegeven. Je hoeft je er dus eigenlijk niet over op te winden. Dat er graag over ethiek wordt gesproken maar die term steeds weer wordt misbruikt, dat weet je. Ook daaraan hoef je je in wezen niet te ergeren. En dat clubs graag visies ontvouwen, maar die telkens weer opportunistisch vertrappelen, dat hoort bij de voetbalsport. Je kunt dat telkens weer vaststellen, aanklagen, veroordelen, maar het zijn maar woorden in de wind. Hoef je daar, in de naïeve hoop op een betere voetbalwereld, nog energie in te steken?

En toch: de hele soap die rond Thorgan Hazard werd en wordt opgevoerd, laat een wel zeer bittere smaak na. Er is in de eerste plaats een voetballer, Thorgan Hazard, die met de zegen van Chelsea bij Zulte Waregem de kans kreeg aan zijn ontwikkeling te werken, die zichzelf in een klimaat van relatieve rust op een hoger platform hees, maar dan plots liet horen dat hij niet langer voor deze club wenst te voetballen en naar Anderlecht wil. Gestuurd door zijn almachtige raadgever John Bico. En er is een club, Anderlecht, die vorige zomer aankondigde voor een overgangsjaar te kiezen, die het eigen talent verder wilde zien ontluiken en gedecideerd liet horen er niet aan te denken spelers aan te trekken voor een paar maanden, maar nu alles overboord kiepert en met de mogelijke komst van Thorgan Hazard een concurrent slagkracht ontneemt.

Dat Anderlecht rechtstreekse tegenstanders verzwakt, is niet nieuw. Het haalde vroeger ook de betere spelers weg bij RWDM, FC Liège, KV Mechelen en zelfs Club Brugge en Standard. Je kunt dat onfatsoenlijk vinden, het is het recht van de sterkste. In het buitenland gebeurt het ook. Bayern München bijvoorbeeld trok vorige zomer Mario Götze van Borussia Dortmund aan en legde voor volgend seizoen al de Poolse spits Robert Lewandowski van hetzelfde Borussia vast. Alleen: Bayern gaf deze spelers wel langjarige contracten. Anderlecht kan voor hooguit vijf maanden op Thorgan Hazard rekenen, die vervolgens weer naar Chelsea moet. Hetzelfde zou gebeuren als ook Steven Defour bij FC Porto wordt gehuurd.

Het is een staaltje van denken op korte termijn. Los van het feit dat nieuwe transfers de eigen jeugd blokkeren. Maar het gaat in het Astridpark alleen om de titel en de Champions League, de miljoenen van het kampioenenbal werken verblindend. En dus zou de kampioen ook geprobeerd hebben Michy Batshuayi bij Standard te strikken, tot grote woede van de Rouches, die vrezen dat hun topschutter door zijn manager Christophe Henrotay aan een Engelse club zou worden verkocht en vervolgens voor zes maanden bij Anderlecht zou worden gestald. Alles kan tegenwoordig in de voetbalsport, van niets hoef je nog te schrikken.

Heel moeilijk is en blijft het om bij veel clubs een beleid te ontdekken. Maar al deze vreemde bewegingen zijn niet alleen een gevolg van kortzichtigheid, maar ook van de bizarre wintermercato. Dat clubs in januari de kans krijgen om zich te versterken is zonder meer een vervalsing van de competitie. Het dupeert de clubs die met bescheiden middelen een goeie ploeg in elkaar timmerden en het bevoordeelt de meer kapitaalkrachtige verenigingen die de mogelijkheid hebben dat werk teniet te doen en het eigen falen toe te dekken. Dat laat een spoor van frustratie na. Ook nu bij Zulte Waregem, dat veel energie moest steken in de ontkenning van deze overgang.

Voor de wedstrijd die Zulte Waregem zondag tegen RC Genk speelde, vroeg de thuisclub aan haar publiek om de ploeg te steunen. Daarover bestond intern kennelijk ongerustheid. Ten onrechte, zoals zou blijken. De supporters aan de Gaverbeek stonden pal achter Zulte Waregem en niet één afkeurende reactie kreeg Thorgan Hazard te horen. Dat is niet toevallig: de jonge broer van Eden wordt niet alleen geprezen voor zijn klasse als voetballer, maar ook voor zijn grote menselijke kwaliteiten, trainer Francky Dury deed daar zondagavond zelfs opmerkelijk lyrisch over.

Na afloop van de met 1-0 gewonnen match tegen Genk rende Thorgan Hazard naar de staantribune en werd door de supporters als een volksheld gevierd. Er moeten op zijn minst gevoelens van tweeslachtigheid in de favoriet voor de Gouden Schoen zijn omgegaan.

DOOR JACQUES SYS

De wintertransfers blijven een vervalsing van de competitie.