Uitgerekend in Zaventem, waar de afgelopen weken na het failliet van Sabena zoveel wrange uitzichtloosheid hing, ontstak vorige week nog eens een ouderwets volksfeest. Honderden uitzinnige supporters vlogen de Rode Duivels ’s ochtends om twee uur na hun terugkeer uit Praag om de hals. Voor het eerst sinds het Euro 2000 welde er nog eens een gevoel van chauvinisme op. De nationale ploeg wordt na de zesde opeenvolgende WK-kwalificatie weer in de armen gesloten. Terecht, want de dubbele overwinning tegen het oppermachtig gewaande Tsjechië was opmerkelijk. De tegenstand mag dan zwaar zijn tegengevallen, op de Fifaranking staat Tsjechië al jaren bij de beste tien landen. De Rode Duivels bewezen dat ze met de typisch Belgische waarden ook zo’n tegenstander kunnen ontgrendelen. De vooraf zo zelfverzekerde Tsjechen geraakten zo gefrustreerd en geïrriteerd dat ze ieder overzicht verloren. Beter kan de kracht van een blok niet worden getoond.

De triomfalistische stemming van de voorbije dagen mag anderzijds niet het gevoel geven dat alle problemen onder de mat zijn geveegd. Het Belgisch voetbal blijft gebukt lopen onder structurele mankementen, amateuristische denkbeelden en een gebrek aan innoverende visies. Te snel worden mensen die de vinger in deze wonde blijven leggen hier en daar als negativisten bestempeld. Terwijl het er alleen om gaat remedies te vinden om uit de impasse te geraken. Ook en vooral in momenten dat de nationale ploeg weer voor een opleving zorgt en de gigantische voorbereiding op zo’n toernooi alle andere problemen naar de achtergrond dreigt te schuiven. Zo was het drie jaar geleden na de kwalificatie voor het WK in Frankrijk. En welke tijd kroop er niet in de organisatie van het Euro ? Het leidt tot een dubbel, bijna contradictorisch gevoel : een kwalificatie leidt op lange termijn tot een sportieve achteruitgang. Het blijkt onder meer uit het Europees wedervaren van onze clubs, de stunts van Anderlecht van vorig seizoen buiten beschouwing gelaten.

S

ucces wordt in dit land vaak bepaald door toeval. Talent loopt er in België nog altijd voldoende. En tot op zekere hoogte worden jongeren ook goed opgeleid. Maar op een gegeven moment stokt duidelijk de voortzetting. Niet alleen omdat een massale import van tweedehandsmateriaal uit het buitenland een rem is op de ontwikkeling, maar ook omdat jongeren te gemakkelijk op posities worden uitgespeeld waarop ze nog niet eerder stonden. Of veel te weinig vertrouwen krijgen. Sommigen gaan daarom graag in op aanbiedingen uit het buitenland en bloeien daar, in een duidelijk professionelere omgeving, open. Zoals Jean-François Gillet, bijvoorbeeld, de hier destijds uitgerangeerde doelman. Zoals Kevin Van Dessel, een middenvelder met ongemeen veel overzicht en inzicht. Of zoals Tom Soetaers. Het zijn de steunpilaren van een beloftenploeg die vorige week ook geschiedenis schreef.

Het moet een kaakslag zijn voor Belgische trainers dat zij er niet in slaagden deze talenten op te blinken. Net zoals ook sommige A-internationals in het buitenland naar een hoger niveau groeien. Geert De Vlieger, bijvoorbeeld, die in Nederland de laatste aarzelingen uit zijn spel bande. En is het toeval dat Timmy Simons bij Club Brugge aan de hand van een buitenlandse trainer in anderhalf jaar zo’n stap naar voor zette ? En dat Wesley Sonck nu plots ontploft onder de hoede van alweer een buitenlandse trainer ? RC Genk baadt qua jeugd in de weelde, maar er moet met Sef Vergoossen een vakman vanuit Nederland komen aanwaaien om die talenten in de eerste ploeg te droppen.

H

et vooruitzicht op een nieuw WK moet de komende maanden niettemin weer voor een opleving van ons voetbal zorgen. Net op tijd hebben de Rode Duivels zich in de dubbele barragewedstrijd tegen Tsjechië weer als een ouderwets en op mentale kracht terend bolwerk gepresenteerd. Het is knap dat die instelling op de meest cruciale momenten telkens weer wordt gevonden. Als het er echt om gaat, dan worden er barrières gebroken, dan teren de Rode Duivels op een discipline en beroepsernst waaraan velen zich kunnen spiegelen. Ook en vooral die bestuurders die liever blijven improviseren in plaats van te organiseren.

door Jacques Sys

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content