Precies zeventien minuten duurde zijn eerste optreden in de Jupiler Pro League. Een goed kwartier voor het einde van de match kwam de twintigjarige Ianis Hagi voor Racing Genk het veld op voor de net achttien geworden Benjamin Nygren. Twee jonge en spontane verschijningen, die de competitie moeten verfrissen.
Het was vooral Ianis Hagi die imponeerde: bij zijn eerste balcontact schoot hij de winnende treffer keihard tegen de netten. De opluchting was ongemeen groot bij trainer Felice Mazzu, die zijn ploeg heel moeizaam aan de wedstrijd had zien beginnen. Nu kan hij rustig verder werken. Jonge voetballers laten rijpen, grillige talenten als Benson Manuel en Théo Bongonda ook collectief leren denken en functioneren, breken met zijn imago een trainer te zijn die functioneert vanuit de reactie: er liggen voor Mazzu veel werkpunten in Genk.
László Bölöni blijft een aparte vakman.
Meer dan ooit lijkt dit de competitie van de vernieuwing. Er zijn in vergelijking met één jaar geleden niet alleen de twaalf trainerswissels die tot andere patronen leiden, maar er is ook een stroom aan nieuwe spelers. Tot op dit moment zijn er 106 aankopen verricht en voor de transfermarkt op 2 september sluit, komen er gegarandeerd nog een pak bij. Vorig weekend stonden 61 van de nieuw aangetrokken spelers op het veld, waarbij Cercle Brugge en Zulte Waregem met telkens zes nieuwe spelers aan de aftrap de grootste wijziging doorvoerden. Bij KV Kortrijk, traditioneel de club van de late transfers, verscheen er geen enkele nieuwe speler die vorig seizoen niet onder contract stond, aan de aftrap. Sporting Charleroi, STVV, Antwerp en KV Mechelen hielden het bij één getransfereerde voetballer. Soms loont het om voor stabiliteit te kiezen.
Heel knap is de manier waarop KV Mechelen na een zomer vol stress aan het seizoen begon. Met, gezien de omstandigheden, een haast ongewijzigde ploeg. Volgende zaterdag zal Achter de Kazerne de sfeer van de Grote Dagen heersen wanneer Racing Genk op bezoek komt. Het schandaal heeft het gevoel van samenhorigheid alleen maar versterkt, alsof de club zich in een slachtofferrol heeft gehuld en het moet opnemen tegen de hele wereld.
Imponerend was bij vlagen ook de manier waarop Antwerp in Eupen voetbalde. Dat moet je als (gecontesteerde) trainer toch maar doen: je stuurt met Jelle Van Damme je populairste voetballer weg, je zet met Didier Lamkel Zé je allicht meest getalenteerde voetballer naast de A-kern en vervolgens begin je op een overrompelende manier aan het kampioenschap. László Bölöni blijft een aparte vakman.
Toch mogen er geen te snelle conclusies worden getrokken. Ook niet voor Club Brugge, dat op Waasland-Beveren de indruk gaf zich de manier van voetballen van Philippe Clement eigen te hebben gemaakt. Het is wennen aan een andere veldbezetting en nieuwe looplijnen, maar de basisprincipes staan er natuurlijk wel bij blauw-zwart.
Die kunnen er bij Anderlecht op dit moment niet zijn. Dat bleek al in de aanloop naar de competitie, nog voor de uitschuiver tegen KV Oostende. Het is knap dat de recordkampioen met een project het seizoen ingaat en dat Vincent Kompany jonge spelers wil laten doorstromen. Met een spelwijze die risicovol is en waarvoor je kwaliteit nodig hebt. Anderlecht begon sterk tegen KV Oostende, combineerde niet slecht, maar het overwicht was steriel en het tempo lag te laag. In een offensief georiënteerd middenveld werd Peter Zulj als breker voor de verdediging langs alle kanten voorbijgelopen. Het blijft voor Vincent Kompany zoeken naar de juiste balans.
Maar nood is er vooral aan een slagvaardige spits. Dat moet voor paars-wit de hoogste prioriteit zijn. Geloof in de filosofie en in de nieuwe weg die Anderlecht wil inslaan, is er in overvloed. Het applaus dat na de match vanaf de tribunes weerklonk, was wat dat betreft veelbetekenend.
