Een echte verrassing was het niet, de doorbraak van Hans Vanaken bij Lokeren. Wie de jonge Limburger bezig zag tijdens de voorbereiding wist genoeg: Ivan Leko zou het lastig krijgen om zijn basisplek te behouden. De Kroaat is gelukkig niet eerzuchtig: ‘Ik neem met plezier de taak op mij om Hans te begeleiden.’`

Hans Vanaken: “Ik ging ervan uit minstens een halfjaar nodig te hebben om mij aan te passen aan eerste klasse, maar tot mijn eigen verbazing ging het allemaal sneller.

“Ivan is altijd een van mijn favoriete spelers geweest in België, al van bij Club Brugge was ik fan van hem. Ongelooflijk wat hij allemaal ziet op een veld, hij weet meteen wanneer er iemand in zijn rug loopt of druk zet. Zulke dingen kun je niet leren, dat is een gave. Ik bewonder ook de rust die hij in het spel brengt. Hij voetbalt simpel, in één of twee tijden, weet perfect wanneer de bal diep te steken. Hij ziet snel waar de ruimtes liggen. En ja, zijn linkervoet is natuurlijk fantastisch.

“Daarnaast is hij de leider in de groep. Hij praat veel met de ploegmaats, vooral met de jongeren. Dat was trouwens een van de redenen waarom ik voor Lokeren koos: Ivan speelt op dezelfde positie als ik, maar hij helpt anderen, ik wist dat ik van hem kan leren.

“Ik zou meteen tekenen voor een carrière als die van hem: Málaga en Club Brugge op je cv, daar mag je best trots op zijn. Bij Lommel United droomde ik niet eens van een carrière in eerste klasse. Dat ik hier nu sta, is voor mij al een verrassing… Maar misschien ben ik daar té bescheiden in.

“Mijn opleiding kreeg ik voor een deel bij PSV – ik speelde er vier jaar in de jeugd – maar in de voorbereiding bij de U15 kreeg ik het gevoel dat ik er geen plaats meer had, dus besliste ik zelf de stap terug te zetten naar België. Alles was in Eindhoven fantastisch geregeld en ik ben blij dat ik er geweest ben – het is daar dat ik mijn goede basistechniek haalde – maar op een bepaald moment was het genoeg en wilde ik weer naar Lommel.

“Aan mijn duelkracht kan ik nog werken, maar qua snelheid denk ik niet dat ik nog veel zal evolueren. Tot nog toe ondervond ik weinig last van mijn gebrek aan duelkracht. Als we met tweeën voor een bal gaan, zal ik misschien tekortschieten, maar als het aankomt op het afschermen van een bal zullen er niet veel mij aftroeven. Net zoals Ivan ben ik een speler die uit het duel speelt. Ik leer hier op dat gebied veel bij: Ivan gaf me al tips mee hoe ik het best pressing zet op de centrale middenvelder.

“In de voorbereiding heeft Peter Maes me op verschillende posities geprobeerd: op de 6, de 8 en de 10. In principe speel ik in de buurt van Hamdi Harbaoui, met hij meer op rechts en ik links uitzakkend. Dat loopt goed, al moeten we nog werken aan onze automatismen op voorzetten: wie naar de eerste en wie naar de tweede paal bijvoorbeeld.

“In mijn huidige positie moet ik vaak op de bal wachten, dat is wat de trainer van me verlangt: dat ik dicht tegen de zestien blijf en daar ruimte zoek tussen de linies. Bij Lommel was de kwaliteit rond mij minder, dus ging ik die bal sowieso vaker ophalen. Nu moet dat niet en kan ik meer in de zestien opduiken… en meer scoren.”

Ivan Leko: “Als je Hans op straat tegenkomt, zou je nooit vermoeden dat hij een van de grootste talenten op de Belgische voetbalvelden is. Ik denk dat hij een grote carrière kan maken en ik neem met plezier de taak op mij om hem die eerste stapjes op het hoogste niveau te helpen zetten. Ik zie Hans niet als een concurrent. Ik ben er 35, ik heb mijn carrière al gehad. Mocht ik 23 jaar zijn, dan zou onze relatie wellicht anders zijn, maar in deze fase van mijn carrière wil ik vooral de ploeg vooruithelpen.

“Het feit dat Hans zo’n minzame en bescheiden jongen is, maakt die aanvaarding voor mij ook gemakkelijker. Trouwens, de beste spelers zijn meestal heel normaal. Kijk naar Zinédine Zidane, Luka Modric, Zvonimir Boban… Het zijn de mindere goden die ‘speciaal’ doen, zodat ze toch kunnen opvallen.

“Al op de eerste training zag ik dat Hans – ik kende hem niet – iets speciaals had. Van de tien schoten op doel waren er acht binnen. Het zijn echter zijn gevoel voor ruimte, zijn timing en zijn inzicht die hem onderscheiden van de rest. Zaken als: wanneer moet ik afhaken, wanneer moet ik voor doel opduiken, wanneer houd ik de bal bij… Al moet hij beseffen dat doorbreken altijd het eenvoudigst is: niemand kent je en niemand legt je druk op. Bevestigen is moeilijker.

“Met Hans in de ploeg speelt Lokeren anders. Ik speel tien of vijftien meter lager, ik wil meer de bal voelen, terwijl Hans dieper speelt en meer tussen de linies loopt. Op lange termijn zie ik in hem echter een nummer 8, een type als Frank Lampard of Steven Gerrard. Puur op talent kan hij nu die positie van diepe nummer 10 aan, maar hij heeft evenveel capaciteiten om later een allround middenvelder te worden die tackelt, verdeelt en scoort.

“Je moet geen buffelaar zijn om verdedigend sterk te zijn. In het moderne voetbal draait verdedigen veel meer om het afschermen van passlijnen of positioneel afdekken. Dat is een kunst die Hans zeer goed verstaat, dus het lijkt misschien niet zo, maar hij is een uitstekende verdediger. Daarom zouden wij ook samen in een ploeg kunnen spelen.

“Dat zowel Hans als ik kritiek krijgen voor ons gebrek aan snelheid of fysieke présence, vind ik verwaarloosbaar. Hij zal nooit een Cristiano Ronaldo worden, verspil er dan ook geen negatieve energie aan en focus vooral op het verbeteren van de kwaliteiten. Dat volume komt wel vanzelf, ik heb het eerder gezien bij Derrick Tshimanga en Laurens De Bock. Dat waren in het begin ook geen krachtpatsers, maar door te trainen met eersteklassers pikten ze dat fysieke niveau vanzelf op. Met Hans zal het net zo gaan.”

DOOR MATTHIAS STOCKMANS

“Ivan is altijd een van mijn favoriete spelers geweest in België, al van bij Club Brugge was ik fan van hem.” Hans Vanaken