In het seizoen 2006/07 kon Brussels zijn ambitie – in de linkerkolom eindigen met vijftig punten – niet in werkelijkheid omzetten. Het gevolg van een onwaarschijnlijk hoge blessurelast waardoor er veel jongeren in het team moesten worden gepompt, en die bleken nog te groen om aan de verwachtingen te beantwoorden. Voorzitter Johan Vermeersch heeft zijn lesje geleerd en voegt enkele ervaren spelers aan zijn groep toe. Met maar één enkele aanvaller begint Brussels niettemin met ingehouden adem aan het seizoen.

VERDEDIGING

In de beginfase van de voorbereiding liet coach Albert Cartier zijn doelmannen om beurten aantreden : oudgediende Patrick Nys, coming man Michaël Cordier en nieuwkomer Olivier Werner. Logischerwijze zou Nys aan het seizoen moeten beginnen, aangezien hij vorig seizoen ruimschoots heeft bijgedragen tot het behoud van de club. Pas toen de redding wiskundig zeker was, stond hij zijn plaats in het doel af van Mika. Allicht heeft dezelfde aflossing van de wacht nu vroeger plaats. De oudste speler van de eerste klasse heeft op alle goden gezworen dat het seizoen 2007/08 zijn allerlaatste is. Wie anders dan Cordier zou de rol van Nys overnemen ? Werner is de duidelijke derde in de hiërarchie van keepers. Cordier heeft al behoorlijk wat wedstrijden in de eerste klasse op zijn teller staan. Werner komt van KV Mechelen en moet het hoogste niveau nog ontdekken.

Achteraan verschijnen bij Brussels twee nieuwe gezichten. Op rechts moet Eric Deflandre eindelijk het probleem van de rechtsback oplossen. Michaël Jonckheere noch Christ Bruno, Cédric De Troetsel en Samuel Neva schonken in het verleden op die positie volledige voldoening. Deflandre brengt uiteraard ook zijn ervaring en zijn leiderscapaciteiten mee naar de hoofdstad. In de centrale as van de defensie loopt er een jonge wolf met lange tanden : Sven Verdonck, die door Racing Genk werd afgestaan omdat ze hem in Limburg te frêle voor de top vonden. Maar bij een middenmoter als Brussels moet Verdonck zijn mannetje kunnen staan. Zonder veel twijfel zal Zoltán Petö de ander post in het hart van de verdediging bekleden. Hij was in de laatste maanden van het vorige kampioenschap een van de meest regelmatige spelers bij de Brusselaars. Desnoods kan Cartier de Hongaar ook nog naar de linkerflank verkassen. Want daar manifesteert zich momenteel niemand uitdrukkelijk. Zowel Mohama ‘Zanzan’Atte-Oudeyi als Dieudonné Owona konden niet helemaal overtuigen. Laatstgenoemde begon sterk, maar deemsterde dan weg. Ook meid-voor-alle-werk Bruno kan naar de linkerflank verhuizen, maar de Henegouwer komt evengoed aan zijn trekken als verdedigende middenvelder.

MIDDENVELD

Het duo schokbrekers dat Richard Culek en Flavien Le Postollec vorig seizoen vormden, stelde zelden teleur. Maar de Fransman, voor wie Charleroi deze zomer belangstelling toonde, blesseerde zich in Londerzeel en achter zijn onmiddellijke toekomst stond bij het ter perse gaan van dit magazine nog een huizenhoog vraagteken. Aan doublures voor die rol ontbreekt het Brussels evenwel niet. Christ Bruno biedt perspectieven, maar ook de uit een langdurige blessure teruggekeerde Alan Haydock. Mogelijkheden te over ook voor de flankbezetting op het middenveld. Julien Gorius kan zowel links als rechts uit de voeten en hetzelfde geldt eigenlijk voor Mickaël Citony en Zola Matumona, al voelt laatstgenoemde zich best in zijn sas als hij in steun van de aanvallers kan voetballen.

AANVAL

Cartier zweerde in het verleden bij een aanval met één spits geholpen door een teruggetrokken aanvaller, hoewel hij de laatste maanden twee spitsen in de strijd gooide. Het vertrek van Jonathan Téhoué en de onzekere toekomst van Sambegou Bangoura kortwieken de mogelijkheden van de coach. Gorius, Citony en Zola kunnen een linie naar voren worden getrokken maar voor de functie van diepste spits komt slechts één speler in aanmerking : Jean-Paul Eale Lutula. Dat is toch wel bijzonder krap om de competitie aan te vatten.

CONCLUSIE

Brussels had vorig seizoen geen overschot en zou dit keer wat meer lucht moeten kunnen krijgen. Maar van daar naar mikken op de linkerkolom met een totaal van vijftig punten : dat is qua verwachtingspatroon nogal stoutmoedig.

Door Bruno Govers

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content