Als speler was hij altijd al een toonbeeld van beroepsernst. Met die eigenschap probeert Wim Hofkens nu ook carrière te maken als trainer.

In de zomer van 1990 kwam een einde aan zijn interlandloopbaan. (…) de man die in zijn streven naar fitheid de pintjes schuwde en zijn zomervakanties koppelde aan hoogtestages in de Zwitserse Alpen. Zoveel beroepsernst werd in het Nederlandse elftal zelden aangetroffen. Het staat geschreven over Wim Hofkens in het boek De Internationals. Historie van Oranje.

Een ander mooi compliment, zo zegt Hofkens, kreeg hij van Frank Arnesen, ex-ploegmaat bij Anderlecht. “Die zei : voor mij is Wim Hofkens een van de beste backs van Europa. Ik moet zeggen, in alle eerlijkheid, dat ik er dicht tegen aanleunde. Ik beschikte over een heel groot loopvermogen en een behoorlijke techniek – ik was geen Lozano of geen Schönberger, maar ik beheerste voldoende facetten van het voetbal. Een van mijn belangrijkste kwaliteiten was mijn winnaarsmentaliteit.”

Ook, en vooral, wegens zijn polyvalentie, kreeg Hofkens alom waardering. “Ik kon bijna op alle posities spelen, wat toch wel uitzonderlijk is. Als een belangrijke speler geschorst was, kon ik meer stabiliteit geven dan de concurrent van die speler. Daardoor kon ik zelden op mijn favoriete positie, de linksmidden, aantreden, behalve bij Beerschot. Daar maakte ik een erg mooi seizoen mee. Na vijf speeldagen voerden we verrassend de rangschikking aan. Ook als we achterkwamen, bleven de supporters in ons geloven.”

Een van de mooiste overwinningen noemt Hofkens dan ook die met Beerschot thuis tegen Standard. “We stonden 0-3 achter, door drie counters, en in de laatste zestien minuten bogen we die stand om naar 4-3. Ik kom soms nog mensen tegen die me spontaan over die wedstrijd aanspreken. Standard maakte de fout om bij elke aftrap de bal naar achter te spelen, waardoor wij hen telkens konden vastzetten. In de laatste minuut speelde ik de bal naar Dirk Goossens, die een actie opzette, één tegen één rond de zestien, en het leer voorbij Bodart schoot. Een onvergetelijk moment, mede door de interactie met het publiek.”

Beerschot kwam na de eerste succesjaren in Hofkens’ rijk gevulde carrière. “In 1980 werd ik bij Beveren, waar ik centraal op het middenveld voetbalde, weggehaald door Anderlecht, als rechtsback. Het vormde ook mijn absolute doelstelling om het hoogste te bereiken. Het groepsgevoel dat we het eerste anderhalf jaar onder Ivic ervoeren, was uniek. We moesten elkaar maar aankijken en wisten : na een half uur staan we 3-0 voor en we spelen zonder problemen de wedstrijd uit.”

Een tweede palmaresvullende periode maakte Hofkens mee bij het KV Mechelen van John Cordier, die van het bijeenkopen van een aantal talenten en op een zijspoor geraakte spelers als Clijsters, Hofkens en Preud’homme een succesformule maakte. “Wij beschikten in de ploeg over zes, zeven winnaars, elk op zijn manier. Clijsters liep de kantjes eraf, maar was achteraan ontegensprekelijk een leider. Erwin Koeman was een winnaarstype, Rutjes ook, ik, Preudhomme,… Wij corrigeerden de jongeren, die mee moesten. Ook Aad de Mos had zeker zijn aandeel. Ik schat hem hoog in, maar hij gaf iets te veel luxetrainingen, waardoor elke speler zijn ritme kon bepalen. Anders winnen we álles.”

Sinds zijn afscheid aan het actieve voetballeven werkte Hofkens aan een trainerscarrière, met de gedrevenheid en de professionaliteit die hem ook als speler kenmerkten. Tot vorig jaar combineerde hij zijn trainersactiviteiten met een job als hotelreceptionist. Momenteel is Hofkens enkel trainer, bij tweedeklasser Vigor Wuitens Hamme, waar hij de beloften en de Uefa’s onder zijn hoede heeft. Hij noemt zichzelf een aanvallend ingestelde trainer. “Als speler had ik altijd al aanvallende intenties. Ik hou van hoog spelen, van pressie, van activiteit. Het is triest om te zien in hoeveel wedstrijden er totaal geen activiteit heerst. Op het afgelopen WK, bijvoorbeeld, zag je landen als Frankrijk en Portugal bewegen aan de lopende meter. Ik kan best begrijpen dat die jongens een zware competitie achter de rug hadden, maar de beleving die ik zag bij landen als Japan en vooral Korea vond ik indrukwekkend. Bij elke bal die tussen de linie viel, zetten ze druk op de ketel. Dat is ook mijn spelstijl.”

Met passie zet hij zijn ideeën uiteen. Over hoe er al jaren van overtuigd is dat het provinciale voetbal een gewisse dood tegemoet gaat, over voetbal voor de elite, maar ook over mogelijke nieuwe spelregels die zijn geliefkoosde sport zouden kunnen toepassen. “Zo kan je bijvoorbeeld de blauwe kaart uit het zaalvoetbal overnemen om het aantal overtredingen in te dijken. Voor elke fout een blauwe kaart en telkens een twintig metertrap vanaf bijvoorbeeld de achtste fout in elke helft. Er valt over na te denken.”

Er moet ook meer getraind worden, vindt Hofkens. “Ik hou rekening met drie belangrijke pijlers : talent, mentaliteit en conditie. Er loopt evenveel talent rond dan vroeger, maar met de mentaliteit en de conditie gaat het bergaf. Doordat het straatvoetbal nauwelijks nog bestaat, verdween ook de creativiteit. Daardoor breken veel spelers pas door op hun twee- of drieëntwintigste. Het komt erop aan dat je de trainingen progressief opvoert. Kim Clijsters doet en deed het ook niet met drie uurtjes per week. De uren zijn er, waarom zou je niet om half zes ’s ochtends kunnen trainen ? Zwemmers doen dat toch ook ? Je moet keuzes maken. En dan spreek ik alleen over de beste elementen. Je laat ze ook nog twee of drie avonden per week komen, dan hebben ze nog altijd vier avonden voor de studie. Het belangrijkste is dat je een doel stelt, en dat is de taak van de clubs.”

Zelf heeft Hofkens ook doelstellingen, ambities. “Ik denk dat ik uitstekend kan fungeren als trainer van een team dat dicht aanleunt bij het eerste elftal, binnen een topclub. Maar ook het hoofdtrainerschap zie wel ik zitten. Waarom niet ?”

door Roel Van den broeck

‘Het groepsgevoel dat we het eerste anderhalf jaar onder Ivic ervoeren, was uniek.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content