Hij leerde het voetballeven kennen met vallen en opstaan, een weg die via Auxerre en Rijsel naar Zulte Waregem leidde. Getuigenissen over de gewezen Franse jeugdinternational Soualiho Meïté.
Dertien seconden. Meer had Soualiho Meïté niet nodig om een record te vestigen. De Fransman van Ivoriaanse afkomst kwam geruisloos toe aan de Gaverbeek, maar in zijn vijfde wedstrijd voor Zulte Waregem deed hij meteen van zich spreken. Ingevallen in de 85e minuut in de wedstrijd op KV Kortrijk (5 maart vorig jaar) kreeg hij na enkele tellen al de rode kaart te zien van scheidsrechter Jonathan Lardot. Nog nooit moest een invaller zo snel het terrein weer verlaten. Nochtans is snelheid niet zijn grootste troef, en agressiviteit evenmin.
Drie jaar eerder nam Swal, zoals zijn vrienden hem noemen, met Frankrijk deel aan het Europees kampioenschap voor min 19-jarigen in Litouwen, een land dat eerder bekend staat voor basketbal dan voor voetbal. Hij speelde er zich in de kijker van de vele internationale scouts die het toernooi bijwoonden. Frankrijk bereikte er de finale met verder onder meer ook Aymeric Laporte (Bilbao), Benjamin Mendy (Monaco), Adrien Rabiot (PSG) en Meïtés kamergenoot Kurt Zouma (Chelsea) in de talentvolle selectie.
De generatie van 1994 maakte indruk, maar het avontuur van de ruwe diamanten eindigde niet als een sprookje. In de halve finale tegen Spanje haalden de Fransen al snel een achterstand op om uiteindelijk het pleit in hun voordeel te beslechten in de verlengingen. In de finale wachtte Servië. In de groepsfase had Frankrijk tegen Aleksandar Mitrovic en co gelijkgespeeld, maar in de finale liep het mis. Lucas Rougeaux zat in die wedstrijd op de bank bij Frankrijk. ‘Misschien legden we ons vooraf te veel druk op’, aldus de verdediger van KV Kortrijk. ‘We verloren met 1-0. Het was een enorme ontgoocheling. Ik herinner me nog de gezichten na afloop. Er heerste een begrafenisstemming. Iedereen is na het toernooi onmiddellijk naar zijn club vertrokken. Wat een pijnlijk moment.’
Voor Soualiho Meïté was het de eerste gemiste afspraak, maar niet de laatste. Op zijn achttiende al verwierf hij een plaats in het elftal van AJ Auxerre in de Ligue 2, om zes maanden later te tekenen voor Rijsel. Meïté greep de kans om voor een club op het hoogste niveau te voetballen, maar vergat dat het soms beter is om geen stappen over te slaan. Bij Rijsel kon hij zich niet opwerken tot basisspeler, waarna hij in januari vorig jaar uitgeleend werd aan Zulte Waregem.
RONALDINHO EN MODRIC
Soualiho Meïté heeft altijd een goede eetlust gehad. Een beetje te zelfs. ‘Ik was vroeger zelfs behoorlijk zwaarlijvig. Ik at gewoon te veel, maar ik ben vermagerd door te voetballen’, vertelde hij ons in november. Momenteel weegt de potige middenvelder (1m88) 90 kilogram en levert hij nog altijd een constant gevecht om zijn vetpercentage onder controle te houden. De neiging om bij te komen dankt hij mogelijk ook aan zijn gezinssituatie. Meïté groeide immers op met vier oudere zussen die hun kleine broertje wat graag in de watten legden.
Twee jaar voor de geboorte van Soualiho verhuisden zijn Ivoriaanse ouders naar Créteil, een voorstad ten zuidoosten van Parijs. Ze werkten er in een ziekenhuis. ‘We waren niet rijk, maar ook niet arm’, zegt Meïté. ‘Als ik voetbalschoenen of -kleren nodig had, dan kreeg ik die.’ Meer vroeg de jonge Swal niet. In die periode danste het idool van alle Parijse voetballiefhebbers de samba in het Parc des Princes. Dezelfde glimlach had hij niet, maar met zijn voetbalschoenen probeerde Meïté wel de geniale dribbels van Ronaldinho te imiteren. Hij oefende zijn techniek onafgebroken met beide voeten, zodat de mensen zich begonnen af te vragen of hij niet links- in plaats van rechtsvoetig was.
Tegenwoordig laat hij zich vooral inspireren door Luka Modric, zoals hij onlangs toevertrouwde aan de RTBF, maar in Créteil trainde hij zijn elegantie en techniek naar het voorbeeld van het Braziliaanse fenomeen Ronaldinho. Fysieke kwaliteiten bezat hij toen bovendien ook al. Na het pleintjesvoetbal in zijn wijk tekende Meïté zijn eerste aansluiting bij FC Gobelins, in het dertiende arrondissement van Parijs. Na vijf jaar verhuisde hij in 2006 naar CO Vincennes, maar dat niveau ontgroeide hij al na één seizoen.
De gereputeerde jeugdopleiding van Auxerre, op 160 kilometer van zijn familiale nest, werd op zijn dertiende zijn nieuwe voetbalthuis. ‘Soualiho was top, een echte aanwinst voor ons’, herinnert zijn toenmalige ploegmaat Raphaël Calvet zich. ‘Ik vond het altijd geweldig om achter hem te mogen spelen. Hij was een heel complete voetballer. Hij ging altijd tot het uiterste op het veld, hoewel je het omgekeerde kon denken, want hij maakte ook graag plezier naast het terrein.’
GEEN SCHREEUWER
Bij Auxerre maakte Swal een klik. Hij begon het voetbal serieuzer te beleven en zich niet meer te bezondigen aan uitspattingen. Bijna dagelijks vertoefde hij in het krachthonk van de club. In 2009 werd hij voor het eerst opgeroepen voor de nationale jeugdselectie. Hij speelde er aan de zijde van onder anderen Tiémoué Bakayoko (Monaco), Sébastien Haller (Utrecht), Paul Nardi (Cercle Brugge) en Quentin Beunardeau (AFC Tubize). ‘Bij de U16 stond hij bijna altijd in de basis’, weet Beunardeau. ‘Zowel fysiek als technisch was hij al meer ontwikkeld dan de anderen. Hij was een van de steunpilaren van de ploeg.’
De generatie van ’94 was er in 2011 opnieuw bij in Mexico, toen daar het WK voor min 17-jarigen gespeeld werd. In groep B opende Frankrijk met een stevige 3-0-overwinning tegen Argentinië. Meïté toonde zich als een kanjer op de korte ruimte en moest niet onderdoen voor Mendy, Rabiot en konsoorten. Rougeaux: ‘Hij is altijd al een superspeler geweest. Hij is een van de weinige voetballers die technische verfijndheid combineert met fysieke kracht. Hij heeft een goede trap en hij leest het voetbal uitstekend. Bij de nationale jeugdploegen was hij vaak de man die de aanval organiseerde.’ Het verhaal in Mexico eindigde echter in de kwartfinale na 1-2-verlies tegen het gastland, dat zich uiteindelijk ook tot wereldkampioen kroonde.
Na het WK keerde Meïté terug naar Auxerre, waar hij ondergebracht werd bij het team dat in de CFA, de amateurliga ofte vierde afdeling van het Franse voetbal, speelde. Hij stond er andermaal zijn mannetje tussen jongens als Yaya Sanogo (Charlton Athletic), Jean-Charles Castelletto (Red Star, ex-Club Brugge en ex-Excel Mouscron) en Paul- Georges Ntep (Wolfsburg).’Er heerste een uitstekende sfeer van camaraderie’, herinnert Simon Pontdemé, destijds derde doelman, zich. ‘Op training probeerden die vier altijd een bruggetje bij andere spelers. Voor sommige buitenstaanders leek dat misschien wat hautain, maar ik vond dat helemaal niet getuigen van een gebrek aan respect.’
Dankzij zijn opgemerkte prestaties mocht hij al snel meetrainen met de eerste ploeg. Bij Auxerre staken er op dat moment financiële problemen de kop op, waardoor het bestuur zich genoodzaakt zag om de kaart te trekken van de jeugd. ‘Ik kreeg inderdaad te horen dat ik zou moeten rekenen op de jongeren die in de CFA speelden om over een volwaardige kern te beschikken’, legt de toenmalige trainer en ex-RWDM-coach Jean-Guy Wallemme uit. ‘Soualiho maakte deel uit van een sterke lichting van wie Ntep de vaandeldrager was. Ntep had veel meer karakter dan Meïté, die eerder introvert was en nadien echt wel karakter heeft moeten kweken.’ Rougeaux beaamt: ‘Soualiho is zeker geen schreeuwer, meer een leider door zijn technische kwaliteiten.’
VEEL POTENTIEEL
In 2011 tekende Soualiho Meïté zijn eerste profcontract bij Auxerre. Hij kreeg er zijn eerste speelminuten in de Ligue 1, elf om precies te zijn, in de wedstrijd tegen Valenciennes in november. In maart 2012 startte hij voor het eerst in de basis. Hij profiteerde van de schorsing
van zowel Georges Mandjeck als Edouard Cissé, maar werd aan de rust al vervangen. Zijn schijnbaar nonchalante manier van voetballen speelde hem parten. Francis Smerecki, zijn trainer bij de Franse U19 meent: ‘Meïté was een goede voetballer, een heel goede voetballer zelfs, maar hij miste ook iets. Je moest hem namelijk altijd dwingen om harder en regelmatiger te werken. De wil om te werken is onontbeerlijk in topsport.’
Meïté besefte dat onvoldoende, hij rustte op zijn lauweren. ‘Maar dat is normaal op die leeftijd. Voor mij is vooral de club in de fout gegaan’, vindt Edouard Cissé. ‘Soualiho is een voetballer met heel veel potentieel die de juiste omkadering miste. Ik heb hem maar zes of zeven maanden bezig gezien op training omdat ze hem twee, drie maanden naar Parijs lieten gaan om onduidelijke redenen. Hij vormde geen uitzondering bij Auxerre. Ik was echt verbaasd over de werking van die club, want ik had er een heel ander beeld van. Soualiho maakte deel uit van de groep jonge, talentvolle spelers die aan hun lot werden overgelaten. Ze lieten die jongens veel te snel vertrekken zonder hen grondig uit te leggen wat een professionele carrière inhoudt. Sanogo was ook zo iemand. Hij koos veel te snel voor Arsenal (in januari 2013, nvdr).’
Cissé zette zelf een punt achter zijn carrière op het einde van het seizoen 2011/12. Een buitenkans voor Swal, die zich door trainer Jean-Guy Wallemme liet overhalen om bij de gedegradeerde club te blijven, ondanks interesse uit de Ligue 1 en uit het buitenland. ‘Hij had de geknipte kwaliteiten voor ons’, verduidelijkt Wallemme. ‘In de Ligue 2 moet je
kunnen voetballen, maar je moet ook en vooral in duel durven te gaan. Ik speelde met het idee om hem een rij naar voren te schuiven. Hij beschikte immers over het technische vermogen om de aanval op gang te brengen.’
In het begin van het seizoen werd hij afgeremd door een pubalgie, maar hij keerde sterker terug en trok de aandacht van Lille. In de winter telden de Noord-Fransen tweeënhalf miljoen euro neer om Meïté in te lijven, maar ze lieten hem het seizoen op huurbasis afmaken bij Auxerre. Sanogo vertrok op hetzelfde moment naar Arsenal, terwijl Ntep een jaar later voor Rennes koos. Sportief een zware dobber voor Auxerre. Wallemme: ‘Het was het begin van een overgangsperiode van een gouden generatie naar een moeilijke periode die vandaag de dag nog bezig is.’
OPOFFERINGEN
Nieuw stadion, nieuwe infrastructuur, nieuwe ambities: Soualiho Meïté begon er met veel zin aan bij Rijsel, maar de concurrentie van met name Rio Mavuba was zwaar. Trainer René Girard hield van het profiel van Mavuba en zette de elegante verdedigende middenvelder vanaf speeldag drie in de basis. Swal slaagde er niet meteen in om te overtuigen, wat voor ongeduld zorgde bij het bestuur. De vruchten van hun investering konden niet geoogst worden.
‘Ik was te zeker van mezelf’, legt Meïté uit. ‘Ik was ervan overtuigd dat, wat er ook gebeurde, ik altijd zou spelen. Niemand had immers meer kwaliteiten dan ik. Ik waande me Cristiano Ronaldo.’ Naar het beeld van CR7 luisterde ook SM12 niet naar zijn ouders, noch naar zijn trainers. ‘René Girard en Frédéric Antonetti zijn sterke persoonlijkheden’, verklaart Jean-Guy Wallemme. ‘Zij accepteren het niet zomaar als een speler het te gemakkelijk opneemt en zijn eigen zin probeert door te drijven.’
‘De trainers die bij ons met hem werkten, zijn het erover eens: hij heeft meer dan gemiddelde kwaliteiten’, zegt Jean-Michel Vandamme, adjunct-directeur van de club. ‘Maar het heeft een tijdje geduurd vooraleer hij een bepaalde maturiteit had. Hij heeft het niet gemakkelijk gehad om zich door te zetten, ongetwijfeld door een gebrek aan ervaring op het hoogste niveau. Ik meen te weten dat zijn privéleven nu stabiel is. Dat is alvast heel positief.’
Lille stalde hem bij Zulte Waregem, waar hij zich onder de hoede van Franky Dury ontwikkelde tot een van de spilfiguren van het elftal. ‘Hij heeft alle capaciteiten om te slagen’, besluit Edouard Cissé. ‘Nu is de vraag of hij ook bereid is om opofferingen te doen. Hij moest het leven leren kennen en deed dat met vallen en opstaan. Het is niet belangrijk hoe je het leert, áls je het maar leert.’
DOOR NICOLAS TAIANA – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Hij is een van de weinige voetballers die technische verfijndheid combineert met fysieke kracht.’ – LUCAS ROUGEAUX
‘Je moest hem altijd dwingen om harder en regelmatiger te werken. De wil om te werken is onontbeerlijk in topsport.’ – FRANCIS SMERECKI
