De Brusselse derby, honderd jaar oud, was in de vergetelheid geraakt, maar wordt dit seizoen weer opgevoerd, in vier bedrijven nog wel. Wij sprokkelden verhalen over Union-RWDM.
Anthony Sadin: ‘De spelers van Union kennen Brussel niet’
‘Ik heb het geluk gehad bij Union te spelen en daardoor ken ik de twee kanten van de derby. Daaruit blijkt ook dat ik een echte Brusseleir ben. Ik wil me dus wel eens wagen aan een kleine sociologische analyse. Ik zou zeggen dat Union een club is die hip geworden is, daar speelt echt een mode-effect. In Sint-Gillis heb je op maandag de markt en op zondag om drie uur de wedstrijd in het Dudenpark. De mensen komen bijeen en drinken een glas, de sfeer is nogal feestelijk. Molenbeek is eerder een familiegebeuren, meer ingeworteld. De mensen zijn soms al vele generaties supporter van de club, wonen in de buurt van het stadion en doen echt een financiële inspanning om hun abonnement te kunnen betalen. Het is meer een volksclub.
‘Dat is het verhaal dat ik de spelers wou meegeven voor de eerste match tegen Union ( 3-1 voor RWDM, nvdr). Toen ik daar nog speelde, heb ik meegedaan in twee vriendschappelijke duels met RWDM. Ik herinner me de fantastische sfeer die er heerste. Ik heb meteen supporters van Union gecontacteerd die met mij aan de gemeente Sint-Gillis werkten en ik heb hen gevraagd of ze me wat beelden konden sturen van de Zwanzederby ( genoemd naar het werkwoord zwanzen, nvdr). Ik wilde de spelers laten zien wat het betekende voor mannen zoals ik of zoals Joeri Dequevy om zulke wedstrijden te spelen; de passie die eromheen hangt. Ik denk dat dat ertoe bijgedragen heeft dat we die wedstrijd echt met ons hart hebben gespeeld. Misschien meer dan Union. Dat kan op verschillende manieren verklaard worden. Om te beginnen denk ik dat het voor ons echt zo is dat ons seizoen geslaagd is als we onze vier matchen tegen Union winnen. Want Union is op dit moment ambitieuzer.
‘Daarnaast is er het demografische aspect. Onze spelers – ook al zijn de meeste geen Brusselaars – wonen in Molenbeek of toch minstens in Brussel. Bij Union wonen de meesten in de buurt van het trainingscentrum in Lier. Hun leven speelt zich af in Mechelen of Antwerpen. Om de veertien dagen stappen ze op de bus om naar Brussel te rijden voor de wedstrijd. Ze kennen Brussel niet. Na de eerste wedstrijd heb ik van de kant van Union geluiden opgevangen dat de supporters niet echt tevreden waren over de mentaliteit van hun spelers. Daarom denk ik dat we nu een heel ander Union mogen verwachten.’
Anas Hamzaoui: ‘Uit op revanche’
‘Ik ben een rasechte Brusselaar, dus ik weet waarover we praten als het over de derby gaat. Ik heb trouwens bij RWDM gespeeld in de U15 en dat was eerlijk gezegd een van de mooiste periodes in mijn voetballeven. Ik zat er samen met Isaac Mbenza ( nu bij Huddersfield Town, nvdr) en ik had daar heel goeie vrienden. Voor ons was de echte derby destijds wel die tegen Anderlecht. Nu ken ik niet veel volk meer bij RWDM, maar er is nog altijd Michaël Marcou, die nu teammanager is van de A-ploeg en destijds délégué was van de U15.
‘Er is veel rivaliteit tussen de supporters, maar ik zie vooral heel wat gemeenschappelijke punten tussen de beide clubs. Het zijn echte Brusselse clubs met trouwe supporters die al lang meegaan. Ik ben de enige Brusselaar in de kern, maar dat wil niet zeggen dat de andere spelers geen besef hebben van het belang van de derby. In de eerste match hebben onze supporters dat goed laten merken en ik denk dat die boodschap bij iedereen is aangekomen. Ook al zijn ze niet van hier, ze kennen het voetbal, ze weten wat een derby is. We moeten revanche nemen voor de uitwedstrijd, toen we niet goed in de match zaten. Het was un jour sans en die nederlaag heeft ons pijn gedaan, ook al hebben we nadien een reeks goeie resultaten behaald. Natuurlijk zullen er geen supporters bij zijn en dat is jammer. Maar ik kan je verzekeren dat het op het veld toch echt een derby blijft. We weten wat onze supporters voor ons betekenen en we hebben ons voorgenomen om hen een plezier te doen. We zijn er met ons hoofd helemaal bij, maar dat wil niet zeggen dat we gerust mogen zijn. Ze hebben ons in die heenwedstrijd echt pijn gedaan, het is een goeie ploeg en we moeten veel respect voor hen hebben. Maar goed, een derby is altijd lastig, ongeacht het klassement.’
Tracy Mpati: ‘Minder te verliezen dan Union’
‘De uitdaging voor ons zal zijn om iedereen even hard te motiveren als de eerste keer. Als echte Molenbekenaar is dat een echte challenge. Tegenover de Fransen in de kern vergelijk ik het met PSG-Marseille. Voor mij is dat hetzelfde qua rivaliteit, al leeft het hier nog sterker omdat het binnen één stad is. Toen ik voor White Star uitkwam, heb ik tegen FC Brussels gespeeld, maar dat was toch niet hetzelfde. In Woluwe hadden we immers geen supporters… ( lacht) Hier is het helemaal anders, want het is vooral een derby die leeft door de passie. Vooral bij de supporters dan, want de spelers hebben daarin geen geschiedenis. Ik heb nog samengespeeld met Mathias Fixelles en Anas Hamzaoui, ik ken hen goed. Het zijn geen vrienden, maar er is ook geen vijandschap, ik weet dat het goed zal verlopen. Het is vooral in de tribunes dat deze derby zijn volle betekenis krijgt en dus is het jammer om in deze omstandigheden te moeten voetballen.
‘Ons voordeel is volgens mij dat wij weinig te verliezen hebben, we hebben de eerste wedstrijd gewonnen op een goeie manier. Union blijft dit seizoen de favoriet. Tegelijkertijd weten we wel dat het beter is om deze match vier keer te winnen en al de andere te verliezen dan andersom.’
Mathias Fixelles: ‘We moeten geen schrik hebben van Molenbeek’
‘Het belangrijkste voor ons is kampioen spelen en zoveel mogelijk punten pakken, wie de tegenstander ook is. Daarvoor moeten we dus ook RWDM kloppen. Nu goed, ik ben in de buurt van Brussel opgegroeid en ik ben de oudste in de kern, dus ik ken de achtergrond maar al te goed. Daardoor begrijp ik het belang van de derby voor de club en de fans. De rivaliteit tussen beide clubs stamt vooral uit het verleden, want de laatste tijd stonden we nooit in dezelfde reeks. Ik durf te zeggen dat wij momenteel wat voorsprong hebben wat betreft structuur en professionalisme. Maar dat wil natuurlijk niks zeggen: de match moet gespeeld worden op het veld. De heenwedstrijd heeft ons pijn gedaan, want het is tot op heden onze enige nederlaag en het is een match waarin er heel wat gebeurd is. Ik vind dat we over de hele wedstrijd bekeken niet verdiende te verliezen, maar het is nu zo. Dat is voetbal. Wij moeten nu tonen dat we revanche kunnen nemen en hen verslaan. Ik denk dat we geen schrik moeten hebben van Molenbeek. We moeten aan de match beginnen zoals we dat gewoonlijk doen, overtuigd van onze kwaliteiten, en we moeten ons voetbal spelen om de positieve spiraal waarin we ons momenteel bevinden, voort te zetten.’
Anthony Bova: ‘De beste fans van Brussel’
‘Als kind speelde ik bij FC Echirolles, in de buurt van Grenoble. Twee keer per jaar was er de derby tegen het grote Grenoble. Enkele jaren nadien werd ik getransfereerd naar Grenoble en speelde ik tegen Echirolles. Dat waren echt aparte wedstrijden. We waren nog jongetjes, maar het was heftig, toen al. We vlogen er stevig in. Er heerste spanning op het veld, maar ook daarbuiten.
‘In de week voor de wedstrijd tegen Union in september hing er een heel andere sfeer in de club. We voelden een zekere spanning. Voor de supporters was het de match van het jaar maar voor het bestuur de wedstrijd die zeker niet mocht verloren worden. Bij ons was het vooral Anthony Sadin die over de geschiedenis van de derby vertelde. Voor die wedstrijd toonde hij ons videobeelden om ons goed in te prenten wat het betekende. Ik heb zelf het gevoel dat ik een echte Brusselaar geworden ben door het feit dat ik zo goed aanvaard werd door de supporters van het moment dat ik hier aankwam. Zo hebben ze een oud volksliedje aangepast en aan mij gewijd: ‘Viva Bova, patatten met saucissen!’ Ik voel me hier thuis en dus durf ik zeggen dat we waarschijnlijk de beste supporters van Brussel hebben, misschien zelfs van het hele land. Het is voor hen dat we die match willen winnen. Voor hen, voor dat shirt, voor die vier letters.’
Sébastien Pocognoli: ‘Veel zin om de Zwanze te leren kennen’
‘Ik hoop echt dat ik voor het einde van het seizoen nog een derby zal mogen spelen. Sinds kort train ik weer mee met de groep, dus ik heb er goeie hoop op. Ik ben altijd iemand geweest die zich er hecht aan de clubs waar hij speelt, dus dit zijn echt bijzondere matchen. Ik spreek dan zelfs niet over de Waalse topper tussen Standard en Charleroi, wat geen echte derby is. Ik denk dan eerder aan wedstrijden tussen West Bromwich Albion en Aston Villa in Birmingham, aan de derby van Nedersaksen tussen Hannover en Braunschweig of aan AZ-Ajax, wat in Nederland ook vaak als een derby wordt beschouwd. In Duitsland hing er een echte spanning, daar hing echt elektriciteit in de lucht, bijna verlammend. Maar de hevigste derby’s die ik gespeeld heb, waren die in Engeland. Ik herinner me een bestorming van het veld in de kwartfinales van de beker. Het was ongelooflijk om die passie van nabij te mogen meemaken. Ik kan niet wachten om de derby, die ze hier de Zwanze, noemen mee te maken, ook al zijn de omstandigheden door de gezondheidsmaatregelen heel bijzonder. In de heenwedstrijd waren er ook maar 2000 toeschouwers, maar je voelde wel dat het hen een boost gaf. Ze waren heel agressief en gemotiveerd. We hebben die dag een lesje gekregen. Maar we zijn dat niet vergeten. Nu is het aan ons om revanche te nemen.’
