Nimmer wisselden voor Didier Zokora hoogtes en laagtes elkaar zo af als de afgelopen weken. ‘Mijn vrouw had schrik als ik thuiskwam.’

Geen speler ging de voorbije heenronde zo vaak over de Genkse lippen als DidierZokora. Flaterend tegen Real Madrid, AS Roma of Standard door alweer eens knullig balverlies, haalde hij zich meermaals de toorn van KRC op de hals. Gelukkig viel er ook te lachen ten huize Zokora : acht maanden geleden zag Sarah het levenslicht en vorige week trad de Ivoriaan in het huwelijk met MariamDiallo.

‘In Afrika wil iedereen Didier’

Didier Zokora (22) : “Mijn aanpassing bij Genk twee seizoenen geleden is heel vlug verlopen. Er zaten al spelers in de club die Frans spraken, er waren met Kimoni en Origi twee Afrikanen en nadien kwam ook Roumani.”

Mariam Diallo (22) : “Ik was in Ivoorkust gebleven en ben een jaar later gekomen. Maar het was zwaar.”

Didier : “Ik zat hier heel alleen, mijn ouders waren er niet en ik had nood aan iemand om voor mij te zorgen, om te koken voor mij. Mijn vriendin studeerde nog in Afrika en wou daarom ginder blijven, maar bij elke gelegenheid probeerde ik haar te overhalen naar België te komen. Want we kennen elkaar al zeven jaar en wonen vijf jaar samen. Ik wist dat ik daardoor meer uit mijn carrière zou halen omdat ik een stabieler leven zou hebben en er iemand thuis zou staan wachten als ik van training kwam, eten zou maken, met mij zou praten. Ze was er op de moeilijke en de gelukkigste momenten. Voor mij betekende dat een surplus. Ik heb de ambitie om ooit voor een topclub te spelen en voor mij was haar komst een belangrijke etappe daarin. Ik had mensen op de club op mee te praten, ik had sportief mijn bezigheid, maar mijn vrouw kende niemand, zat alleen. Gelukkig tekende ik nadien bij SEM en kwam Ann, een van hen, af en toe bij mijn vrouw voor een uitstapje. Magnifique.”

Mariam : “Nu ben ik aangepast, ça va. Het was een nieuw leven zonder mensen rond mij die ik kende. Bovendien sprak men hier ook niet zo goed Frans.”

Didier : “De vriendin van MikeMampuya praat Frans.”

Mariam: ” Avec elle, ça va, zij is mijn vriendin. Zij leert mij Europees koken. Het contact dat ik met de andere spelersvrouwen heb, is niet meer dan goeiedag zeggen als ik ze op de wedstrijd tegenkom.”

Didier : “Als wij na nieuwjaar voor twee weken op stage vertrekken naar Turkije, zal ze zich niet vervelen, dan gaat ze naar Parijs, bij haar twee broers en zus.

Mariam : “Ik mis mijn familie heel erg en ik bel heel veel. Iedere keer als Didier naar de training is eigenlijk ( lacht).”

Didier : “Op een gegeven moment belde ze zoveel dat ik nu een systeem met kaarten heb.”

Mariam : ( Giechelt.)

Didier : “Dat komt goedkoper uit. Voor 5 euro kan ze veertig minuten bellen.”

Mariam : “Ik heb vaak behoefte om te praten en dan bel ik naar huis om wat nieuws te horen. In Abidjan, waar wij vandaan komen, gaat het ondanks de onlusten goed.”

Didier : “De rebellen zitten buiten de stad en ze hebben schrik van de Fransen. Abidjan is mooi. Wij wonen in het cartier le plus shock, daar waar er het meest te beleven valt om je amuseren. Ik heb er nog zes broers wonen. Een speelt er voetbal, maar hij is nog jong. Ik verdien hier nu goed : met mijn eerste contract heb ik mijn ouders een huis van 1 miljoen frank gekocht.”

Mariam : “Maar ze zijn heel jaloers in Afrika.”

Didier : “Veel van mijn leeftijdgenoten vragen zich de hele tijd af waarom zij niet in mijn plaats zijn. En de vrouwen…oeoeoeh ( lacht) !”

Mariam : “Ik kreeg constant beledigingen te horen, puur uit jaloezie. Ze houden er niet van dat een ander slaagt. Daarom heb ik er nu geen vrienden meer. We waren vijf jaar samen toen Didier naar België kwam. Ze zeiden : hij zal je nu wel laten zitten. Maar ze kunnen niet verdragen dat we nu gaan trouwen. Ze hadden allemaal gedacht dat zij het nog zouden kunnen worden. Mijn twee zussen zijn alles voor mij, voor de rest heb ik geen vriendinnen meer. Jaloezie. Plus dat Didier in Afrika een playboy is. Iedereen wil Didier Zokora ( lacht).”

‘Europa heeft me veel veranderd’

Didier : “De eerste drie maanden dat mijn dochtertje geboren was, sliep ik alleen op de zetel. Altijd maar huilen. Nu gaat het beter. Onze families in Afrika hebben haar gezien als ze twee maanden was. Op ons zitten ze niet te wachten nu, maar Sarah – ze is nu bijna negen maanden oud – is degene die ze vooral willen zien. Eerst wou ik niet naar Afrika gaan tijdens de winterstop, want het is eigenlijk de moeite niet. Het is maar voor tien dagen en het land staat er niet goed voor. Maar voor Sarah is het belangrijk dat ze haar grootouders leert kennen. Ze is hier geboren en leeft hier, dus ze zal de Europese én de Afrikaanse mentaliteit hebben en gebruiken kennen. Tu sais, mijn vrouw heeft het mij niet verplicht, maar ze zei wel : hier, help je dochter eens, ze heeft pipi gedaan. Alors, ik ververste haar luier ( lacht) ! In het begin dacht ik dat de vrouw dat moest doen, maar nu doe ik dat voor mijzelf, omdat ik graag mijn dochter help. Normaal doen mannen dat niet in Afrika niet, luiers verversen.”

Mariam : “Als Sarah één jaar is, ga ik beginnen met Nederlands en Engels te leren. Dan kunnen we een beetje overal in de wereld gaan. Ik wil Didier overal kunnen volgen. Waren we in Abidjan gebleven, ik had graag gestudeerd of was mannequin of airhostess geworden. Maar Didier en mijn familie waren daar als moslims niet zo voor te vinden.”

‘Na Madrid kon hij niet meer eten’

Didier : “Ik ben nu al twee jaar in Genk en elke match speel ik comme je le sens. Het kan gebeuren dat het eens wat minder gaat, maar ik vind dat men mij te veel beoordeeld heeft op drie wedstrijden, tegen Madrid, AS Roma en Standard. Iedereen ziet alleen maar de fouten van Zokora. Ik moet nog leren om geen ballen te verliezen in de verdediging. Oké, j’ai compris. Mijn doel blijft goeie wedstrijden spelen. Als een grote club mij wil, ja, dan zal ik niet tegenspartelen om te vertrekken, maar anders blijf ik gewoon hier. Mijn vrouw heeft schrik als ik na een nederlaag thuiskom, want dan spreek ik tegen niemand, zit ik hier zo : ( buigt het hoofd). Waarom overkomt míj dat ? Real is mijn droomploeg, ik wil ooit met hen samenspelen. Je wil met hen dat plein op lopen. Als je dan je match rateert, c’est comme ça, hein.”

Mariam : “Je moet het slechte vergeten. Na de wedstrijd tegen Real Madrid was het de eerste keer dat ik Didier zo teneergeslagen zag. Ik was niet ginder bij hen, maar ik heb hem meteen gebeld. Over voetbal kan ik meepraten. Ik volg het voetbal al lang, niet alleen door Didier, want mijn vader was ondervoorzitter van de plaatselijke voetbalclub bij ons, waar hij ook speelde. Thuis was er altijd voetbal. Als ik er dan met hem over discussieer – Maar Didier, dat is buitenspel ! – kijkt hij mij met grote ogen aan ( lacht). Roumani is eens naar een wedstrijd komen kijken en die zijn mond viel echt open ( lacht). Maar Real is geen kleine ploeg, hé. In het begin speelde hij goed, maar dan heeft hij een fout gemaakt. Elke speler kan dat overkomen. Na Madrid kon hij zelfs niet meer eten.”

Didier : “De mensen fixeren zó op mijn fouten. Ik heb eens de vraag gesteld : als je mijn fouten weglaat, was mijn match dan zo slecht ? Niemand zei iets. Je hebt nu eenmaal hoogten en laagten. Je moet proberen op die hoogte te blijven. Nu heb ik het begrepen, denk ik. We zijn om te beginnen een jonge ploeg, maar hoe meer we spelen, hoe rijper we zullen worden. Voor mij is het geen kwestie van mentaliteit. Ik ben heel ambitieus en ik wil vooruitgang maken. Maar ik heb het nodig dat men mij pusht. Ik wil niet dat men zo focust op wedstrijden. Voor Real spelen, is nog altijd mijn ambitie. Waarom niet ? Het niveau heb ik. C’est sûr ! Met goeie spelers spelen, is makkelijk. Ik wil de hele tijd voetballen in plaats van de bal wild weg te stampen. Als je Chivu bij Ajax ziet spelen, dat is een goeie verdediger, maar hij maakt dezelfde grote fouten als ik. Toch las ik dat Real hem wil. Ik heb de kwaliteiten om bij een grote club te voetballen, maar ik ben nog jong, ik moet nog leren”

‘Moumou eet liever alleen thuis’

Didier : ” Dagano, Wamfor, Seyfo en Roumani : geen enkele van hen heeft een vrouw, dus mijn vrouw kookt soms eens Afrikaans voor hen. Toen Moumou en Roumani een keer kwamen, keek Roumani nogal verbaasd . Uch, wat is dat ?! Hij wou eerst zelfs niet proeven. Maar daarna heeft hij wel onmiddellijk alles opgegeten ( lacht). Ja, Roumani eet graag, hé ( schatert).”

Mariam : ( Schatert.)

Didier : “Voor Moumou maken we vaak eten klaar dat hij dan meeneemt naar huis of we brengen het hem. Hij is wat gegeneerd om het hier op te eten met mijn vrouw erbij. Hij eet liever alleen thuis. Ik weet niet waarom ( lacht).”

Mariam : “Het zal ook wel te maken hebben met respect. In Afrika is het mal vu om met de vrouw van een ander te eten. Plus : hij is moslim en in moslimlanden moeten de vrouwen alleen bij hun man blijven.”

Didier : “( Lacht.) Weet je, bidden doe ik niet, maar mijn vrouw wel. Terwijl ik nog slaap, staat zij ’s morgens om vijf uur op.”

Mariam : “Dan bid ik vijf keer om vijf, twee, vier, zes en acht uur. Didier blijft slapen, maar het is wel hij die mij wakker maakt. Hij duwt mij en zegt : allez, va prier (lacht).”

‘Ik mag mijn arm al rond hem slaan’

Didier : “We hebben elkaar leren kennen via een gemeenschappelijke vriend. Acht maanden waren we gewoon kameraden, maar ineens is ze verliefd geworden op mij. Iedere keer zei ze : ach, trouwen met een voetballer, pfff…( Tot haar 🙂 Maar nu is ze heel gelukkig, hé ( lacht). We waren nog jong, pas 17, en ik zei : ik ga met je trouwen. Maar ze vond ons nog te jong. Nu is ze heel fier en trouw. Elle tient ma promesse, quoi. We zijn moslim, dus in de kerk trouwen we niet, alleen voor de wet. In Afrika vieren we het nog eens met onze ouders. Geen groot feest, gewoon gaan eten met ons zessen. De geboorte van onze dochter heeft ook veel veranderd voor mij, ja. Ik was erbij in het ziekenhuis. Ik voel me rijper nu. Voordien gedroeg ik me als een kind van 20 jaar, mijn leeftijd, quoi.”

Mariam : “Voordien ging hij graag uit, voor het plezier, nu alleen nog als er een specifiek doel is, als de spelers van Genk bijvoorbeeld iets organiseren. Zelf voel ik me meer vrouw nu. Ik ben geen meisje meer. In Afrika wordt een getrouwde vrouw veel meer gerespecteerd. Als je dochter getrouwd is, c’est bien vu en Afrique.Bien vu. Ligt het aan België of zo, ik weet het niet, maar Didier is hier veel veranderd. Als we vroeger over straat liepen mocht ik nooit mijn arm om hem heen slaan, maar nu wel ( lacht). In het begin was hij nogal verlegen, weet je, nu ben ik echt verrast. Didier is héél romantisch. Aah ( kirt). Kleine surprises altijd, of hij brengt ontbijt. Ik had dat niet van hem verwacht. Over zijn voetbal zeg ik niets, maar in de liefde heeft hij hier veel bijgeleerd ( lacht).”

* * *

Twee dagen na het gesprek, en de dag voor zijn huwelijk, mist Zokora tegen La Louvière na de verlengingen zijn penalty in de reeks, waarna KRC Genk uitgeschakeld is in de beker.

door Raoul De Groote

‘Voor Real spelen, is nog altijd mijn ambitie. Waarom niet ? Het niveau heb ik.’ (Didier Zokora)

‘Ik heb geen vriendinnen meer. Ze waren allemaal jaloers.’ (Mariam Diallo)